Του Κώστα Στούπα
Είναι αυτονόητο πως η άσκηση βίας εναντίον οποιουδήποτε είναι καταδικαστέα. Πόσο μάλλον αν το θύμα είναι βουλευτής και επικεφαλής ενός κόμματος σε μια δημοκρατική χώρα.
Η συνέχιση της ύπαρξης εστιών ανομίας όπως τα Εξάρχεια, οι καταυλισμοί μειονοτήτων όπου η ελληνική δημοκρατία δεν μπορεί να ασκήσει απρόσκοπτα τα κυριαρχικά της δικαιώματα, αποτελεί μια αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων και κυρίως της παρούσης που ευαγγελίζεται τα αντίθετα...
Δεν νοείται ευρωπαϊκό κράτος με περιοχές όπου ασκούν εξουσία και αποδίδουν δικαιοσύνη διάφορες συμμορίες ή μειονότητες, για χάρη του ιδίου συμφέροντος άμεσα ή έμμεσα, παριστάνοντας τους εκπροσώπους του κάποιων "θολών" αισθημάτων της πλειοψηφίας.
Υπό την έννοια αυτή οι επιθέσεις τόσο στον Γιάνη Βαρουφάκη, όπως και στον Δ. Βίτσα του ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγες μέρες, είναι καταδικαστέες όπως ακριβώς ήταν και οι επιθέσεις εναντίον του Κ. Χατζηδάκη και στελεχών του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τη σκοτεινή περίοδο του πρώτου μνημονίου όπου στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μέσω των κοινωνικών δικτύων υποδείκνυαν ταβέρνες στις οποίες έτρωγαν είτε ο Γ. Παπανδρέου είτε άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ προκειμένου κάποια "αγέλη" που παρίστανε αυθόρμητο πλήθος οργισμένων να τους επιτεθεί και να τους προπηλακίσει...
Είναι κάτι που μια μερίδα της κοινωνίας δεν θα συγχωρήσει ποτέ στον κ. Τσίπρα, έστω και αν νιώθει περιφρόνηση για τον τρόπο που χειρίστηκε το ΠΑΣΟΚ τη χρεοκοπία.
Όπως είχαμε επισημάνει πολλάκις τότε, όταν ανοίγεις την πόρτα του φρενοκομείου δεν ξέρεις πότε θάρθει η σειρά σου...
Βέβαια ο κ. Βαρουφάκης διατείνεται πως αυτοί που του επετέθησαν δεν είναι "μπαχαλάκηδες" αλλά "νονοί" της νύχτας που εκτελούσαν κάποια παρακρατική αποστολή...
Δεν είναι πρώτη φορά που αρέσκεται να παίζει με τις λέξεις για λόγους σκοπιμότητας. Θυμάμαι την περίοδο που ονόμαζε την τρόικα θεσμούς...
Η ταυτοποίηση των περισσότερων και η σύλληψη ενός 17χρονου και ενός 19χρονου στη συνέχεια από την αστυνομία διαψεύδει αυτές τις εικασίες, αλλά ο άλλοτε Υπουργός των Οικονομικών και σημαντικότερο asset της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιμένει στο αφήγημά του...
Η επιμονή αυτή κατά τη στήλη οφείλεται σε δύο λόγους.
α) Υποκρισία: Ο πρώτος έχει να κάνει με τις επικείμενες εκλογές και το κλίμα αντισυστημικότητας που αναζωπύρωσε το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Υπό την έννοια αυτή όποιος εμφανίζεται ως θύμα ενός συστήματος βάναυσης επιβολής της εξουσίας προσελκύει τη συμπάθεια μέρους του αντισυστημικού πλήθους και εξασφαλίζει την πρόσβαση στην εξουσία (έστω τη νομοθετική) και τα προνόμια αυτής...
β) Παράνοια: Ο άλλος λόγος είναι βαθύτερος και έχει να κάνει με μια παλιά παθογένεια της αριστεράς και κάθε είδους φανατικών που κατέχουν κάποια αδιαμφισβήτητη αντίληψη για το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Όταν "σπάνε τα μούτρα" τους, στην πραγματικότητα αντί να αλλάξουν άποψη προσπαθούν να αλλάξουν την πραγματικότητα. Αν δεν έχουν εξουσία καταντούν γελοίοι. Αν έχουν γίνονται επικίνδυνοι...
Το πρόβλημα με τις τερατογενέσεις της αριστεράς είναι βαθύτερο.
Είναι γνωστό ότι από τα δύο κυρίαρχα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα που προέκυψαν από τον διαφωτισμό, το ένα υποστηρίζει αυτό που εύστοχα διατύπωσε ο Ζαν Ζακ Ρουσό, πως ο άνθρωπος γεννιέται καλός από τη Φύση και είναι το αντίξοο και ανταγωνιστικό περιβάλλον που τον μετατρέπει σε κακό.
Άρα, κατ΄αυτήν την αντίληψη μια ιδανική σοσιαλιστική κοινωνία χωρίς ιδιοκτησία και ανταγωνισμό θα είχε σαν συνέπεια την εξάλειψη των κακών ανθρώπων...
Την αντίθετη άποψη διατύπωσε ο συγγραφέας του Λεβιάθαν, Τόμας Χομπς. Κατά τον Χομπς ο άνθρωπος από τη φύση του συμπεριφέρεται σαν "λύκος προς τον συνάνθρωπο" και γι’ αυτό χρειάζεται ένα ισχυρό κράτος για να επιβάλει την τάξη προκειμένου να μπορεί η κοινωνία να προοδεύει...
Είναι προφανές πως αριστεροί υποστηρίζουν την πρώτη εκδοχή ή έστω για λόγους σκοπιμότητας υποκρίνονται πως την υποστηρίζουν, προκειμένου να μην διαταράξουν το αφήγημα με το οποίο πολιτεύονται.
Βέβαια, μετά τα τελευταία γεγονότα, όπως υποστήριξε ο κ. Βαρουφάκης θα επιτρέψει στους αστυνομικούς που του διαθέτει η ελληνική δημοκρατία να τον συνοδεύουν προκειμένου να τον προφυλάσσουν, όχι γιατί άλλαξε άποψη, αλλά γιατί του το ζήτησε η σύζυγος...
Πρόκειται για μια περίπτωση γνωστικής ασυμφωνίας, ενώ αυτά που υποστήριζε διαψεύστηκαν, αποδέχεται την ασφάλεια που προσφέρει η αστική δημοκρατία για χάρη του... έρωτα και όχι γιατί παραδέχεται πως έκανε λάθος.
Οι ρίζες της πολιτικής παράνοιας
Για να καταλάβει ο αναγνώστης την παράνοια της αριστεράς γενικότερα θα πρέπει να μάθει πως τη γενική διατύπωση του Ζαν Ζακ Ρουσό που αναφέραμε, στην ΕΣΣΔ την περίοδο του Στάλιν προσπάθησαν να την εφαρμόσουν.
Χαρακτηριστική είναι η εξής ιστορία:
Όταν τη δεκαετία του ’50 ανετέθη σε ένα στέλεχος της αστυνομίας να διερευνήσει τις περιπτώσεις κάποιων πτωμάτων που βρέθηκαν, αυτός κατέληξε πως ήταν θύματα κάποιου κατά συρροήν δολοφόνου. Όταν ενημέρωσε γι’ αυτό τους ανωτέρους του παραμερίστηκε και την υπόθεση ανέλαβε η μυστική αστυνομία για να ανακοινώσει πως οι φόνοι οφείλονταν στη δράση κάποιων δυτικών κατασκόπων.
Ο λόγος που τον παραμέρισαν ήταν πως δεν ήταν δυνατό μια ιδανική σοσιαλιστικά δομημένη κοινωνία να παράγει ανθρώπους με δολοφονικά ένστικτα. Αυτό θα χαλούσε το κυρίαρχο πολιτικό αφήγημα του σταλινοκομμουνισμού.
Για να καταλάβουμε την έκταση που μπορεί να λάβει η παράνοια θα πρέπει να αναφέρουμε την ιστορία του Τροφίμ Λυσένκο, ενός γεωπόνου που την περίοδο της σταλινικής κυριαρχίας στην ΕΣΣΔ και στον κόσμο της αριστεράς διεθνώς, αναδείχθηκε σαν το αντίπαλο δέος του Δαρβίνου και της θεωρίας του ανταγωνισμού και της εξέλιξης των ειδών...
Ο Λυσένκο και οι οπαδοί στην ΕΣΣΔ υποστήριξαν πως με πειράματα που έκαναν με φυτά, απέδειξαν πως αυτά δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους για πρόσβαση στον ήλιο και τα θρεπτικά συστατικά, αλλά συνεργάζονται και μοιράζονται... Με απλά λόγια δεν δημιουργούν συνθήκες ζούγκλας αλλά μια κοινωνία αλληλεγγύης...
Ιδού μερικά στοιχεία γι’ αυτή την, για άλλους απάτη και για άλλους αυταπάτη από την Wikipedia:
"Ο Λυσένκο διετέλεσε διευθυντής της Πανεπιστημιακής Ακαδημίας Αγροτικών Επιστημών "Λένιν" της Σοβιετικής Ένωσης. Ο λυσενκοϊσμός ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και τελείωσε επίσημα με την αποσταλινοποίηση το 1964.
Η θεωρία του Λυσένκο απέρριψε την έννοια της κληρονομικότητας του Μέντελ και την έννοια του "γονιδίου", ενώ απομακρύνθηκε από τη δαρβινική εξελικτική θεωρία με την απόρριψη της φυσικής επιλογής.
Η επιστημονικά εσφαλμένη θεωρία του βιολόγου, αγρονόμου και πρώην χωρικού Τροφίμ Ντενίσοβιτς Λυσένκο ότι τα κληρονομικά χαρακτηριστικά των φυτών αποκτώνται από επιρροές του περιβάλλοντος, έπαιξε κεντρικό ρόλο.
Οι υποστηρικτές ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι ανακάλυψαν, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η σίκαλη θα μπορούσε να μετατραπεί σε σιτάρι και το σιτάρι σε κριθάρι, ότι τα ζιζάνια θα μπορούσαν να μετατραπούν αυθόρμητα σε κόκκους τροφής και ότι η "φυσική συνεργασία" παρατηρήθηκε στη φύση σε αντίθεση με τη "φυσική επιλογή".
Ο λυσενκοϊσμός υποσχέθηκε εξαιρετικές εξελίξεις στην αναπαραγωγή και στη γεωργία, που δεν προέκυψαν ποτέ, ενώ τα "πειράματα" του Λυσένκο, μολονότι αποτελούσαν παταγώδη αποτυχία, ανακοινώνονταν ως τεράστια επιτεύγματα.
Ο Ιωσήφ Στάλιν υποστήριξε την εκστρατεία. Περισσότεροι από 3.000 βιολόγοι φυλακίστηκαν, απολύθηκαν ή εκτελέστηκαν στο πλαίσιο εκστρατείας που υποκινήθηκε από τον Λυσένκο για την καταστολή των επιστημονικών του αντιπάλων.
Ο πρόεδρος της Γεωργικής Ακαδημίας Νικολάι Βανίλοφ στάλθηκε στη φυλακή και πέθανε εκεί, ενώ η επιστημονική έρευνα στον τομέα της γενετικής καταστράφηκε.
Η έρευνα και η διδασκαλία στους τομείς της νευροφυσιολογίας, της κυτταρικής βιολογίας και πολλών άλλων βιολογικών κλάδων επηρεάστηκε επίσης αρνητικά ή απαγορεύτηκε….".
Ανέφερα τις ιστορίες αυτές από την εποχή της ΕΣΣΔ για να έχουμε υπόψη πως η παράνοια και η υποκρισία αν αφεθούν να κυριαρχήσουν, δεν σταματούν παρά στην εξόντωση των άλλων και την αυτοκαταστροφή...
Όποιος ψεύδεται με αυτόν τον τρόπο είναι επικίνδυνος... Το ίδιο και όποιος παραβλέπει τα ψεύδη και την υποκρισία για χάρη της εξουσίας.
0 Σχόλια