Συνεπώς, πριν υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν (δίχως πιθανότητες επιτυχίας) κάποια ανεξέλεγκτη έκρηξη, θα έπρεπε να προνοήσουν για την «αποσυμπίεση» της κοινωνικής χύτρας, η οποία είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όριο βρασμού. Ακόμα και οι αρτηριοσκληρωτικοί κομισάριοι με τη μονοκόμματη σκέψη και τον ξύλινο λόγο μπορούσαν να διακρίνουν καταστάσεις και ανάγκες την ώρα που διαμορφώνονταν - σε αντίθεση με τους αφελείς, παραδομένους στην τρυφηλότητα και προδήλως ανήμπορους να ασκήσουν πολιτική Ευρωπαίους γραφειοκράτες. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση σχηματίζονται περίπου τα ίδια νέφη που είχαν σκεπάσει τους αιθέρες του ανατολικού μπλοκ και άπαντες οι ενδιαφερόμενοι υποκρίνονται ότι δεν τα βλέπουν ή αυταπατώνται πως θα μπορέσουν να τα διαλύσουν πριν από το ξέσπασμα της καταιγίδας.
Τα ύδατα του χρόνου ρέουν αδιάκοπα και ουδείς μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές, όπως αποφαινόταν ο Ηράκλειτος, αλλά οι ομοιότητες του ενός καθεστώτος με το άλλο πληθαίνουν επικίνδυνα. Η βαναυσότητα με την οποία μεταχειρίζεται η κυρίαρχη, καταπιεστική ομάδα τις ιστορικές εθνότητες είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να παραγνωριστεί ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση.
Σύμπτωση ιδεολογική και οσονούπω... μεθοδολογική υπάρχει και στο ζήτημα της αθεΐας. Η ΕΣΣΔ ήταν επισήμως ένα καθεστώς δίχως θεό και αναγνώριζε «αγιοσύνη» και σχεδόν μεταφυσικές ιδιότητες στο Κόμμα, στην Κεντρική Επιτροπή και στον εκάστοτε Γενικό Γραμματέα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση μεταμφιέζει την έξαλλη αθεΐα και τη ασέβεια της γραφειοκρατίας της με τον ευφημισμό του «κοσμικού κράτους» - με αυτόν τον όρο νοείται πως επιτρέπονται τα πάντα εκτός από τον χριστιανισμό.
Συν τοις άλλοις, και στις δύο «Ενώσεις», την ΕΣΣΔ και την Ε.Ε., κυρίαρχη είναι η έχθρα της εκάστοτε νομενκλατούρας προς την ιδιοκτησία και κυρίως προς τη μεσαία τάξη. Οι Σοβιετικοί δεν είχαν πρόβλημα να το εκδηλώσουν ευθέως, αλλά οι ευρωκράτες εκτονώνουν αυτή την τάση τους υπερφορολογώντας όλους όσοι δεν είναι αρκετά ισχυροί για να μπορούν να επιχειρούν οικονομικά σε άλλες ηπείρους.
Η μεγάλη διαφορά των δύο καθεστώτων είναι στην επάρκεια του πολιτικού προσωπικού τους. Οι Σοβιετικοί, κατά κοινή ομολογία, ήταν αδίστακτοι, τύραννοι, αιμοσταγείς, αλλά επαρκείς σε κατάρτιση και ικανότητες. Ετσι μπόρεσε αυτός ο γίγαντας να αντέξει για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια. Οι Ευρωπαίοι «ομόλογοι» των Σοβιετικών έχουν τα περισσότερα από τα αρνητικά των προαναφερθέντων, αλλά δεν διαθέτουν ικανότητες...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια