Του Γιώργου Κράλογλου
Αυτά που πρέπει να γίνουν, γίνονται στην οικονομία. Δεν θα βαστάξουν όμως πάνω από τις μισές επιχειρήσεις. Οι "παρατάσεις ζωής" λήγουν το 2021.
Και αυτό φαίνεται παντού. Στις συζητήσεις της αγοράς και, ανάμεσα στις γραμμές..., αυτών που δηλώνει και αποφασίζει η κυβέρνηση, για τη σωτηρία και του σημερινού κρατικοδιαιτισμού.
Έστω και αν ο κυβερνητικός βηματισμός είναι σε δρόμους που χαράχθηκαν και εφαρμόζονται και στα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε, από την αρχή της κρίσης που μας έφερε η πανδημία.
Ωστόσο τα μισά και παραπάνω από τα 10 δισ. των νέων κόκκινων δανείων αφορούν επιχειρήσεις από τις οποίες επίσης οι μισές είναι σε κατάσταση που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι αύριο θα έχουν, ακόμη και μέχρι το τέλος του χρόνου.
Τα άλλα μισά από τα 10 δισ., των κοκκινισμένων δανείων νέας γενιάς, φαίνονται να είναι από νοικοκυριά. Τα μισά από αυτά είναι από επαγγελματίες. Οι περισσότεροι μάλιστα από εκείνους ξεκίνησαν επιχειρηματική δράση χωρίς να προβλέπουν τον κορονοϊό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της αγορά και των Τραπεζών ο κόσμος, των επαγγελματικών κόκκινων δανείων είναι πάνω από 150.000 περιπτώσεις.
Οι μισοί από τους βιοτέχνες συνομιλώντας με τα Επιμελητήριά τους (ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα) έχουν προσδιορίσει μέχρι και τον χρόνο (μέσα στο 2021) που θα περάσουν λουκέτα στα μαγαζιά τους. Εκτός αν βρεθεί στον δρόμο τους κοράκι... και πουληθούν έστω και όσο-όσο. Εάν συμβεί αυτό υπολογίζεται πως το οικονομικό 2022 δεν θα "υποδεχθεί" 170-180.000 σημερινές βιοτεχνικές μονάδες.
Οι μισοί από εκείνα τα στελέχη που έχουν φορτωθεί τις ευθύνες μεγάλων και μεσαίων ομίλων, (που ακόμη βαστάνε δράσεις εντός και εκτός Ελλάδος) εκτιμούν πως τίποτε δεν δείχνει "πράσινο" στην οικονομία εντός του 2021. Και θεωρούν υπερβολές τις προβλέψεις για ανάπτυξη 4%. Πρόκειται για ρεαλιστές μάνατζερ που επιβεβαιώνει και την εξαιρετική θέση του σχολιαστή 3966 στο χθεσινό μου σημείωμα για την ανάπτυξη "...στην Ελλάδα για κάποιο "ανεξήγητο" λόγο βαφτίζουμε αυθαιρέτως ως ανάπτυξη μια ενδεχόμενη μεγέθυνση του ΑΕΠ. Αν η σύγχυση είναι σκόπιμη ή αποτέλεσμα αυθυποβολής δεν υπάρχει σωτηρία…" .
Οι μισοί από εκείνους τους επενδυτές και τα δυναμικά παλαιά στελέχη του τουρισμού και γενικά των υπηρεσιών (ακόμη και της εφοδιαστική αλυσίδας) δεν συμφωνούν με την αισιοδοξία όσων βλέπουν ανάκαμψη του τουρισμού εντός του 2021. Εκτιμούν ότι οι επιχειρήσεις είναι τόσο επιβαρυμένες και το κόστος που πρέπει να αναλάβουν ως το καλοκαίρι του 2021 δεν μπορεί να καλυφθεί από τη ρευστότητα. Ακόμη και εκείνη που φέρεται αποφασισμένη να καλύψει (σε συνεργασία με την κυβέρνηση) ο Τραπεζικός τομέας.
Οι μισές από τις επιχειρήσεις που συντηρεί ο "κρατικός οικονομικός εμβολιασμός" και οι ανοχές του στις πιέσεις υποχρεώσεων και οφειλών, δεν δείχνουν αποφασισμένες να συντηρήσουν το προσωπικό που διατηρούν (αφού ολοκληρωθούν τα μέτρα τα οποία συνδέονται με τη συντήρηση όλων των σημερινών θέσεων εργασίας) ή (ακόμη περισσότερο) να απορροφήσουν μέρος της ανεργίας, από την αγορά εργασίας.
Οι μισές από τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες παραγωγής εκτιμούν ότι θα οδηγηθούν σε συρρίκνωση και σε πάγωμα επεκτάσεων ή προσαρμογής σε ανάγκες εκσυγχρονισμού και τεχνολογίας λόγω του αβάστακτου ενεργειακού κόστους τόσο στη χρήση καυσίμων όσο και ηλεκτρικού ρεύματος. Μεταθέτουν δε για το 2022 σχέδια αλλά και μεταβολές σε στόχους και δράσεις.
Τι να συζητάμε για την επόμενη ημέρα στην ελληνική οικονομία, εντός του 2021, όταν η επιχειρηματική και επαγγελματική κοινωνία έχει ξεγράψει κινήσεις προετοιμασίας για την επόμενη μέρα και διατηρεί επιφυλάξεις και για το οικονομικό 2022.
Το 10μηνο του 2021 είναι μονόδρομος η αναστροφή, από τον κρατικοδιαιτισμό στην ελεύθερη οικονομία, αν θέλουμε να προσδιορίσουμε τις δυνάμεις που θα χρειαστούμε να "στρατολογήσουμε" για το οικονομικό 2022. Είναι μονόδρομος ο προσανατολισμός μας προς τις ελεύθερες οικονομίες όπου το επιχειρείν ζει με κανόνες ανταγωνισμού. Θα κάνουμε τη μεγάλη μετάβαση αφήνοντας πίσω την ασουλούπωτη οικονομική μας εικόνα ή θα περάσουμε στο 2022 με τη μισή σημερινή μας οικονομία και "ατσαλάκωτη" την πολιτική μιζέρια και ανικανότητα που εκφράζονται από την ανύπαρκτη, σε ρόλο ουσίας, αντιπολίτευση, αλλά και κάποιες κυβερνητικές εμμονές στον κρατισμό.
0 Σχόλια