Με "διασωληνωμένη" την οικονομία ως το καλοκαίρι. Και βλέπουμε...

Του Γιώργου Κράλογλου

Κρατάμε χωρίς καύσιμα το μαχητικό Rafale -τον πτωχευτικό- και αντί να "βομβαρδίσουμε" μεταρρυθμιστικά την οικονομία τη διασωληνώσαμε με επιδόματα.

Κάνουμε λάθος; Απαντήστε μας,  τότε, τι σημαίνει, στο Ελλαδιστάν του κρατισμού, να απαιτούνται 53 κοινές υπουργικές αποφάσεις και άλλες πράξεις (!!) για να βάλεις μπροστά τον νέο πτωχευτικό για να γίνει η μοναδική μεταρρύθμιση ουσίας στην οικονομία.

Η μεταπολιτευτική οικονομική ιστορία μας "απαντάει" πως χρειαζόμαστε 2-3 τετραετίες με αντίστοιχες εκλογές. Ίσως 5-6 κυβερνήσεις να μελετήσουν το θέμα... Και μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας να το εφαρμόσει. Κάνουμε λάθος; 

Ωστόσο διατηρούμε ελπίδες μπας και ο νέος πτωχευτικός εφαρμοστεί πριν τις εκλογές του 2023, πρώτον γιατί ενσωματώνει στο εθνικό μας δίκαιο οδηγίες της Ε.Ε. Και δεύτερον γιατί εξασφαλίζει "παράπλευρες λειτουργίες" στο χρόνιο "έμφραγμα" της οικονομίας και από τη δυσλειτουργία της δικαιοσύνης στις ανάγκες επιχειρήσεων,  στην πραγματοποίηση επενδύσεων,  στα δημόσια έργα, στην αγορά εργασίας και σε κάθε κίνηση εκσυγχρονισμού και προόδου.

Θεωρούμε άξια προσοχής, κατά προτεραιότητα, την εκκρεμότητα με τον πτωχευτικό καθώς παραμένουν έντονα ανησυχητικά τα όσα πάνε να συμβούν στην οικονομία. Σε ώρες που και στη Βουλή όποιος ανεβαίνει στο βήμα αραδιάζει την όποια αντιπολιτευτική ανοησία για ανακοπή των μεταρρυθμίσεων. 

Δεν χρειαζόμαστε αναλύσεις, ή στατιστικές,  για να διακρίνουμε τη μαυρίλα που έρχεται στην οικονομία και πόσο άσκημα θα σκεπάσει την κοινωνία και τις ανάγκες της. 

Μας αρκούν τα οικονομικά κεφάλαια που "διαβάσθηκαν" από την κρίση μέχρι και σήμερα.

Το 2009,  αφού "συμφωνήσαμε" πως λεφτά δεν υπάρχουν..., και ετοιμαστήκαμε να χτυπήσουμε, επισήμως, το καμπανάκι της κρίσης στην οικονομία, το 2010,  μετρούσαμε κάπου 1.000.000 μεσαίες, μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις που μαζί (ανύπαρκτες σήμερα) 10-12 αλυσίδες (ξένες και ντόπιες) απασχολούσαν (με μικρούς ή μεγάλους, μισθούς κανονικής καταβολής) 800.000 εργαζόμενους (σημερινούς άνεργους).

Το 2010-2020 έφυγαν από την Ελλάδα και οι τελευταίοι επενδυτές όχι μόνο από την (ανύπαρκτη πλέον –εκτός 5-10 μονάδες–) βαριά βιομηχανία (χημική, μεταλλευτική, μεταλλουργική, ναυπηγική, οικοδομικών υλικών, συναρμολογήσεων, ξύλου, χάρτου και ό,τι άλλο λέγεται μεταποίηση). Έβαλαν λουκέτο 200-250.000 επιχειρήσεις. Εξαφανίσθηκε κάθε προοπτική ανάπτυξης. Άλλαξαν πατρίδα για να βρουν δουλειά πάνω από 600.000 Έλληνες. Και μετέφεραν εγκαταστάσεις,  ή βασική δομή επιχειρηματικότητάς ή την έδρα τους,  στην Ανατολική Ευρώπη, τη Βόρεια Ευρώπη ή την Κύπρο, 7-8.000 επιχειρήσεις,  γραφεία και γενικά φορολογικοί κωδικοί επιχειρήσεων και επαγγελματιών που αποκλείεται να συζητήσουν επαναπατρισμό στην Ελλάδα πριν το 2030. Για να μην πούμε το 2040 και αν...

Το 2021, μπαίνουμε,  με 200-230.000 επιχειρηματικές δραστηριότητες να έχουν το λουκέτο στην τσέπη,  όπως λένε, βιοτέχνες, έμποροι, επαγγελματίες και τα Επιμελητήριά τους. Θα προσθέσουν άλλους 340.000 άνεργους (σημερινούς εργαζόμενους, έστω και με συνθήκες πρώην βαλκανικής αγοράς εργασίας). Προοπτική να αλλάξει κάτι σε αυτό δεν υπάρχει. Ακόμη και αν διατηρηθεί η "διασωλήνωση" της οικονομίας με την επιδοματική πολιτική των μαξιλαριών και άλλων περισσευμάτων (που ανέχονται και κατανοούν οι δανειστές μας και η Κομισιόν). Ο προγραμματισμός να γίνουν στην Ελλάδα,  το 2021-2023 (έτος εκλογών) 100-150 δισ. επενδύσεις που έχει ανάγκη η οικονομία να μπει μπροστά είναι μόνο στα λόγια τα μεγάλα... Παραμένει συνεπώς αναπάντητο το ερώτημα πώς θα καλυφθεί το ποσοστό της ανεργίας που σκαρφάλωσε πάλι στο 20% και "κοιτάει" το 22%. Τέλος, τα 10-12 δισ. νέων καταθέσεων του 2020,  που μετέφεραν κατά 80% τα νοικοκυριά, ξανά από στρώματα και γλάστρες, είναι "προσωρινή στάση αναμονής" μέχρι να δουν θα γίνει..., πράγμα που σημαίνει πως δεν πρόκειται να "ανθίσουν".  

Κατά τη γνώμη μας, τώρα είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά υπάρχει, τι λειτουργεί, τι προσφέρει σε ό,τι αποκαλούμε οικονομία και εργασία και τι είναι "μαγική εικόνα" (εκτός βεβαίως από τον κρατισμό που συντηρούμε, μετά μανίας..., για πελατειακούς λόγους και για διαπλοκή). Έτσι θα δούμε πώς θα πορευθούμε και,(κυρίως) αν πρόκειται να πιάσουν τόπο (με επενδύσεις, θέσεις εργασίας) και δεν θα περάσουν στη "διασωλήνωση" και τα 72 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και ΕΣΠΑ. Ας μη χάνουμε χρόνο. Η μεταρρύθμιση με τον νέο πτωχευτικό πρέπει να δοθεί άμεσα στην οικονομία, ως "μποναμάς" του 2021 και όχι σαν τον Άγιο Βασίλη που έρχεται και θα ξαναέρχεται...

Πηγή capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.