Ο Τσίπρας ανοίγει το παιχνίδι

Το προσκλητήριο του Μεγάρου συνιστά πρόταση επανίδρυσης του προοδευτικού µπλοκ

Γράφει ο Χρήστος Μαχαίρας

Μπορεί η κοινοβουλευτική αριθµητική να έχει την τιµητική της εν όψει της διαδικασίας παροχής ψήφου εµπιστοσύνης, αλλά η εξέλιξη που ανοίγει το πολιτικό παιχνίδι είναι το προσκλητήριο συγκρότησης µιας νέας προοδευτικής συµπαράταξης, που απηύθυνε ο πρωθυπουργός από το Μέγαρο Μουσικής.

Σε ένα ακροατήριο µε σύνθεση που αποτύπωνε σε σηµαντικό βαθµό αυτό το νέο πολιτικό µείγµα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε απλώς άνοιγµα προς τις δυνάµεις της Κεντροαριστεράς και όσους τάσσονται υπέρ της ανάγκης σύγκλισης µε την Αριστερά, αλλά διεκδίκησε για πρώτη φορά ανοιχτά την εκπροσώπηση της προοδευτικής παράταξης, κορµός της οποίας επιδιώκει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για επιλογή που ολοκληρώνει την ωρίµανση του χώρου της ριζοσπαστικής Αριστεράς και φανερώνει την πρόθεση ανασύστασης ενός πολιτικού µπλοκ που θα επανεγγράψει στη δηµόσια σκηνή ως βασική διαχωριστική γραµµή την αντίθεση «προόδου - συντήρησης». Με τους ΑΝΕΛ πλέον εκτός κάδρου και τη χώρα εκτός µνηµονίων, το προσκλητήριο Τσίπρα συνιστά πρόταση επανίδρυσης του προοδευτικού χώρου, σύγκλισης των πολιτικών και κοινωνικών δυνάµεων που τον συναποτελούν και εκλογικής συνεργασίας.

Στην ατµόσφαιρα σύγκλισης που είχαν δηµιουργήσει στη συγκεκριµένη εκδήλωση οι οµιλίες διανοουµένων και πολιτικών στελεχών της Κεντροαριστεράς για το «Μακεδονικό», ο επικεφαλής της κυβέρνησης δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι «στη νέα φάση, αυτός ο χώρος θέλει να γίνει ξανά καταλύτης των προοδευτικών πολιτικών εξελίξεων. Χωρίς ηγεµονισµούς, να γίνει ο κορµός µιας νέας ενωτικής διαδικασίας της αριστερής και προοδευτικής συµπαράταξης».

Προφανώς, κανείς δεν περιµένει από τους οργανωµένους φορείς που διεκδικούν τον χώρο της Κεντροαριστεράς να ανταποκριθούν στο προσκλητήριο Τσίπρα. Προδίδει, ωστόσο, αµηχανία και εκνευρισµό η επιχείρηση στιγµατισµού όσων οργάνωσαν την εκδήλωση για το «Μακεδονικό» ή συµµετείχαν ως οµιλητές σε αυτήν, πολλοί εκ των οποίων υπήρξαν είτε εµβληµατικά πρόσωπα του σοσιαλδηµοκρατικού χώρου και της ανανεωτικής Αριστεράς (Μιχάλης Σταθόπουλος, Αντώνης Λιάκος, Σωτήρης Βαλντέν, Ηλίας Νικολακόπουλος, Αννα Παπαδηµητρίου - Τσάτσου, Αννα Αναγνωστοπούλου, Μιχάλης Σαµπατακάκης) είτε ακόµα και στελέχη µέχρι πρότινος του Κινήµατος Αλλαγής (Νίκος Μπίστης, Γιάννης Ραγκούσης).

Το γεγονός ότι το ΚΙΝΑΛ «κατάφερε» µε την πολιτική του στο «Μακεδονικό» να τους αποµακρύνει από τη σφαίρα της επιρροής του δεν αντιµετωπίζεται µε συµπλεγµατικές αναφορές σε «πολιτικά ρετάλια», «γυρολόγους» και «κεντροαριστερούς φελλούς», λες και δεν ήταν αυτά ακριβώς τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν επί χρόνια στις προσπάθειες ανακαθορισµού της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδηµοκρατίας.

Ο προσανατολισµός όλου αυτού του κύκλου προς την κυβέρνηση δεν οφείλεται ούτε σε κάποιο σατανικό σχέδιο του Τσίπρα ούτε στα ανταλλάγµατα που έχουν κλείσει οι εµπλεκόµενοι, όπως χολερικά υποστηρίζεται. Είναι το αποτέλεσµα της επιλογής του Κινήµατος Αλλαγής να αφήσει ανυποστήρικτες πάγιες θέσεις της Κεντροαριστεράς (επίλυση του «Μακεδονικού» στη βάση σύνθετης ονοµασίας µε γεωγραφικό προσδιορισµό που θα ισχύει erga omnes, άρση της δηµοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας των κληρικών κ.ά.), γέρνοντας παράλληλα το ραβδί των ίσων αποστάσεων προς την πλευρά της Ν∆, ταυτιζόµενο σε µια σειρά ζητηµάτων µαζί της

Πηγή: ethnos.gr

(Foto: EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ)

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.