Ένα από τα πιο σκληρά μαθήματα που - θα πρέπει να – έλαβε η κυβέρνηση από την τραγωδία της ανατολικής Αττικής είναι ότι δεν μπορούν τα πάντα να κρίνονται με όρους επικοινωνίας.
Ότι δεν μπορεί η διαχείριση μιας κρίσης, και μάλιστα μιας τόσο μεγάλης κρίσης, να γίνεται με βασικό κριτήριο το «πώς θα περάσει στην κοινή γνώμη» το θέμα. Ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτό που μετράει είναι η ουσία, η αλήθεια και όχι το φαίνεσθαι. Κι ότι αν επιχειρήσει κανείς να «παίξει» με το θέμα, τότε το μόνο που καταφέρνει είναι να πολλαπλασιάσει τις αρνητικές εντυπώσεις σε βάρος του.
Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θέλω να πιστεύω ότι δεν ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε το βράδυ της προπερασμένης Δευτέρας, όταν συμμετείχε σε εκείνη την αλήστου μνήμης live σύσκεψη με τους «αρμοδίους» για τη διαχείριση της φονικότατης φωτιάς. Κι ότι αν το ήξερε θα αρνούνταν να συμμετάσχει σε αυτή την παράσταση. Και δεν θέλω καν να σκέφτομαι ότι γνώριζε και συμμετείχε, γιατί σε αυτή την περίπτωση, απλώς, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για όλους μας. Δεν μπορεί να ήξερε ότι υπάρχουν νεκροί ή να υποψιάζονταν έστω και να ρωτούσε τα διάφορα άσχετα πράγματα που ρωτούσε.
Αυτή η κυβέρνηση, σχεδόν από την πρώτη της μέρα, έπαιξε πολύ με την επικοινωνία. «Πούλησε» το αριστερό της προφίλ όσο μπορούσε και καλά έκανε, πλάσαρε τις ήττες της σε επίπεδο διαπραγματεύσεων ως νίκες και μαγκιά της αφού της πέρασε και αντέγραψε τις τακτικές των προκατόχων της με τον πιο πειστικό τρόπο, υποστηρίζοντας προς τα έξω ότι κάνει «επανάσταση». Από τη στιγμή που η χώρα δεν κατέρρευσε, όπως απειλήθηκε το καλοκαίρι του 2015 και οι δημοσκοπικές μετρήσεις έδιναν στον πρωθυπουργό ένα ποσοστό γύρω στο 20%, «μαγκιά του», θα μπορούσε να πει κανείς.
Όμως, το λάθος που έκανε να επιχειρήσει να... πουλήσει επικοινωνία και πάνω από τις στάχτες, ήταν μοιραίο. Και θα το αντιληφθεί σύντομα. Αυτό που συμβαίνει με την παρούσα διακυβέρνηση είναι ότι αθροίζει συνεχώς αρνητικά γεγονότα στην πλάτη της. Το Σκοπιανό, οι φωτιές, η ανασφάλεια και πάει λέγοντας.
Και μπορεί στο Μαξίμου να υποστηρίζουν – κι εν μέρει να έχουν δίκιο – ότι «κι αυτό θα περάσει», όμως αγνοούν ότι δυσαρεστούν, προβληματίζουν κι ανησυχούν ολοένα και περισσότερες κοινωνικές ομάδες, για διαφορετικούς λόγους. Με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το μέλλον τους.
Ο Τειρεσίας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια