Ο Δημόσιος Διάλογος για τα προβλήματα της Χώρας οδηγείται σταδιακά σε μία ενιαία και αταξινόμητη ατζέντα, γεγονός που καταδεικνύει την έλλειψη σαφούς πλάνου και προγραμματισμού από μέρους της Κυβέρνησης.
Το ζήτημα της παραμετροποίησης του χρέους του Ελληνικού Δημοσίου συσχετίζεται με τον χειρισμό ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής και τον εθνικό γεωστρατηγικό προσανατολισμό. Η διαπραγμάτευση επιμέρους ζητημάτων οικονομικής πολιτικής, όπως το ασφαλιστικό και το φορολογικό σύστημα, δεν υλοποιείται υπό το πρίσμα της αναπτυξιακής, μεταρρυθμιστικής και αναδιανεμητικής τους διάστασης στο πλαίσιο ενός συγκροτημένου προγράμματος, αλλά συνδέεται από την Κυβέρνηση με τον χειρισμό του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος που αντιμετωπίζει η Ε.Ε.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η στρατηγική του ταυτόχρονου ανοίγματος όλων των φλέγοντων ζητημάτων στο πλαίσιο μίας ενιαίας διαπραγμάτευσης, αποσκοπεί στην αξιοποίηση των σχετικών διαπραγματευτικών εργαλείων που διαθέτει η Χώρα, κυρίως λόγω της γεωγραφικής της θέσης, με σκοπό την επίτευξη του καλύτερου δυνατού συνολικού αποτελέσματος.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της τακτικής αυτής είναι η υποθήκευση της εθνικής στρατηγικής για χάρη της βραχυπρόθεσμης πολιτικής διαχείρισης, η υπονόμευση του εθνικού συμφέροντος προς αποφυγή του πολιτικού κόστους, η θυσία του μακροπρόθεσμου έναντι του πρόσκαιρου.
Τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα εξαιτίας της παρατεταμένης κρίσης των τελευταίων έξι ετών είναι δεδομένα, ωστόσο η αντιμετώπισή τους εντός εύλογου χρονικού διαστήματος είναι εφικτή, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει μία Κυβέρνηση ικανή και πρόθυμη να εφαρμόσει αποτελεσματικά και με συνέπεια πολιτικές δίκαιες και ορθολογικές.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο στο επίπεδο των Εθνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων, των Γεωστρατηγικών Συμφερόντων και του Διεθνούς Προσανατολισμού της Χώρας. Στα ζητήματα αυτά ο ιστορικός χρόνος έχει άλλο ειδικό βάρος, οι αρνητικές εξελίξεις δημιουργούν τετελεσμένα που είναι δύσκολο να ανατραπούν και οι ισορροπίες που διαμορφώνονται στον παρόντα χρόνο επηρεάζουν το πλαίσιο που θα κινηθεί η Χώρα σε βάθος δεκαετιών.
Τη στιγμή που η Κυβέρνηση εμφανίζεται αμήχανη και φοβική απέναντι στην ενεργοποίηση και εμπλοκή στη διαχείριση των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών τόσο των Διεθνών Οργανισμών, όσο και των επιχειρησιακών τους μονάδων, η Τουρκική ηγεσία δραστηριοποιείται με ενεργό και εξωστρεφή διπλωματία προκειμένου να διαμορφώσει στο Αιγαίο ένα ιδιότυπο επιχειρησιακό καθεστώς σύμφωνα με τις δικές της επιδιώξεις.
Προωθεί το σύνολο των απαιτήσεών της, απαιτήσεις τις οποίες η Ελληνική εξωτερική πολιτική πάγια εδώ και δεκαετίες δεν αναγνωρίζει και τις αντιμετωπίζει ως μονομερείς διεκδικήσεις, με σκοπό να παρεμποδίσει την ανάπτυξη της Εθνικής μας Στρατηγικής όχι μόνο στον χώρο άσκησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας αλλά και στον ευρύτερο ζωτικό χώρο ανάπτυξης των γεωστρατηγικών μας συμφερόντων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τον άξονα με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο.
Η Κυβέρνηση, μετά το 3ο Μνημόνιο που φέρει την υπογραφή της, οδηγεί σταδιακά την Χώρα, με τους τακτικισμούς και τις επιπολαιότητές της, σε ένα ακόμα ιδιότυπο Μνημόνιο στην Εθνική Κυριαρχία!
* Ο Σταμάτης Πουλής είναι Οικονομολόγος Υγείας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια