Η Ρεπούση, ο Φίλης και οι τουρκικές πιέσεις για το αντιρατσιστικό
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Κατά τον ίδιο τρόπο, το τουρκικό κράτος ξοδεύει κάθε χρόνο πολλά δισεκατομμύρια δολάρια επί δεκαετίες για να εξουδετερώνει όλες τις ενέργειες που κινούνται στην κατεύθυνση της διεθνοποίησης της γενοκτονίας, ενώ χρηματοδοτεί γενναία έδρες τουρκικών σπουδών ανά τον κόσμο για να περνούν οι τουρκικές θέσεις στον ακαδημαϊκό κόσμο και, δι' αυτού, στα πολιτικά συστήματα κάθε χώρας.
Οποιος, έστω μακρόθεν, παρακολουθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, γνωρίζει ότι η αποτροπή της αναγνώρισης της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, ήτοι των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, από τη διεθνή κοινότητα αποτελεί μόνιμο και πρωταρχικό στόχο του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και της διπλωματίας της Αγκυρας.
Απόδειξη τούτου είναι οι έντονες και σκληρές αντιδράσεις του τουρκικού κράτους σε περιπτώσεις όπου κάποιες χώρες αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά και των Ελλήνων. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, οι τουρκικές κυβερνήσεις ανακαλούν τους πρέσβεις τους από τις χώρες που αναγνωρίζουν τη γενοκτονία, ενώ εφαρμόζουν ακόμα και εμπάργκο, πλήττοντας οικονομικά τις χώρες αυτές και δείχνοντας στις υποψήφιες προς αναγνώριση της γενοκτονίας χώρες ποια είναι τα αντίποινα που τους περιμένουν.
Τέλος, δεν υπάρχει δημοσιογράφος, αρθρογράφος, πολιτικός και διπλωμάτης στην Ελλάδα που δεν γνωρίζει τις προσπάθειες, τους εκβιασμούς και τα διαβήματα που έκανε και συνεχίζει να κάνει η Τουρκία στις ελληνικές κυβερνήσεις, για να ακυρώσει στην πράξη τους νόμους που ψηφίστηκαν το 1994 και το 1997, με τους οποίους αναγνωρίστηκαν η 19η Μαΐου και η 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρες μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Προτελευταία απόπειρα ακύρωσης στην πράξη των ως άνω νόμων ήταν τα αλλεπάλληλα διαβήματα που έκαναν οι Τούρκοι στις ελληνικές κυβερνήσεις, όταν οι υπουργοί Δικαιοσύνης Καστανίδης, Ρουπακιώτης και Αθανασίου θέλησαν να φέρουν προς ψήφιση το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο». Η πιεστική απαίτηση των Τούρκων να μη συμπεριληφθεί σ' αυτό η ποινικοποίηση των γενοκτονιών που ψηφίστηκαν από το ελληνικό Κοινοβούλιο έκαναν το νομοσχέδιο... λάστιχο.
Η τελευταία περιπέτεια ήταν πέρυσι το καλοκαίρι, όταν το νομοσχέδιο πηγαινοήλθε τρεις τέσσερις φορές, ακριβώς για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
Μάλιστα, σε ένα πηγαινέλα, βουλευτής κόμματος της ελληνικής Βουλής, τον Μάιο του 2013, ενημέρωσε προσωπικά τον Τούρκο πρέσβη ότι στο προσχέδιο συμπεριλαμβανόταν η ποινικοποίηση της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων και του ζητούσε να παρέμβει στην ελληνική κυβέρνηση για να το αποτρέψει. Λίγες ημέρες μετά, η κυρία Ρεπούση έστειλε το περιβόητο μήνυμα μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ, ενημερώνοντάς τους για τον κίνδυνο να περάσει αυτή η «προβληματική διάταξη», όπως χαρακτήριζε τη συμπερίληψη της ποινικοποίησης της Γενοκτονίας των Ελλήνων στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, ζητώντας από τον καθέναν να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να αποτραπεί κάτι τέτοιο.
Τελικά, τον Αύγουστο του 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε υποκύψει στις έσωθεν και έξωθεν πιέσεις και έφθασε στο σημείο να καταθέσει το νομοσχέδιο κατά πώς το ήθελαν ο Τούρκος πρέσβης, η κ. Ρεπούση και οι σύντροφοί της στον ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσα στους οποίους, όπως αποδείχτηκε, και ο κ. Φίλης.
Τότε χρειάστηκε η καθοριστική παρέμβαση των 37 βουλευτών της Ν.Δ., οι οποίοι, με πρωτοβουλία του Σάββα Αναστασιάδη, απείλησαν την κυβέρνηση με πτώση, αν δεν συμπεριληφθούν οι γενοκτονίες που ψηφίστηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων. Τότε, λίγες ημέρες μετά, ο κ. Φίλης έγραψε το κατάπτυστο και υβριστικό άρθρο στην «Αυγή», με το οποίο κατηγορούσε τους 37 βουλευτές της Ν.Δ. για την πατριωτική πράξη τους. Φέτος, πολύ απλά, ολοκληρώνει το έργο του ο κ. Φίλης, με την ανοχή του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ και δυστυχώς των ΑΝ.ΕΛ.
Κλείνοντας, να σημειώσουμε το εξής: Ο κ. Φίλης προκάλεσε τεράστια εθνική ζημιά. Αν συνεχίσει να είναι στην κυβέρνηση, η ζημιά θα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και θα οδηγηθούμε στην ακύρωση όχι μόνο του ρατσιστικού, αλλά και των νόμων με τους οποίους αναγνωρίστηκαν οι γενοκτονίες. Αυτός είναι ο στόχος. Και, αν γίνει αυτό, είναι σαν να χάνουμε εθνικό έδαφος. Τόσο απλά.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια