Όλα για την εξουσία

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

«Στόχος μας είναι εντός του Νοεμβρίου να έχει λήξει η διαδικασία της πρώτης αξιολόγησης» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης «δεύτερη φορά Αριστερά».

Με άλλα λόγια, όσα δραματικά έγιναν στην Ελλάδα (και) τον τελευταίο χρόνο (από την ώρα που ξεκίνησε η διαδικασία πτώσης της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου μετά το τελευταίο ταξίδι του πρώτου στο Βερολίνο) συνιστούν την πορεία μετάβασης της χώρας από την πέμπτη αξιολόγηση του προηγούμενου μνημονίου που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, έως την πρώτη αξιολόγηση του μνημονίου Τσίπρα, που θα δούμε αν, πώς, πότε και με τι κόστος θα ολοκληρωθεί. Ετσι, ειδικά την ώρα που οι τράπεζες ετοιμάζονται για τη... νιοστή τους ανακεφαλαιοποίηση, μια ανακεφαλαίωση των όσων συνέβησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή από το 2010 και έπειτα είναι λίαν διαφωτιστική.

Αφού πρώτα ο Γιώργος Παπανδρέου οδήγησε με πρωτοφανή, αχαρακτήριστη επιπολαιότητα και χωρίς να είναι αναπόφευκτο την Ελλάδα στον όλεθρο του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στη συνέχεια δύο πολιτικοί αρχηγοί μεταλλάχθηκαν στη σειρά από ηγέτες του «Οχι» σε ηγέτες του «Ναι»: ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας έκαναν ακριβώς το ίδιο με διαφορά δύο ετών μεταξύ τους. Επένδυσαν στην αμφισβήτηση και στη σύγκρουση από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, αύξησαν τα ποσοστά τους, κέρδισαν τις εκλογές. Οχι όμως για να πράξουν όσα έλεγαν (επαναδιαπραγμάτευση ο πρώτος, «σκίσιμο» του μνημονίου ο δεύτερος), αλλά τα αντίθετα, συν το πολλαπλό μέγα κόστος των υστερήσεων που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Τώρα, η κυβέρνηση Τσίπρα ετοιμάζεται να εφαρμόσει όλα εκείνα για τα οποία μέχρι προχθές ξεσήκωνε πολιτικές θύελλες και δεν τα άντεξε ούτε ο Σαμαράς - τώρα όμως είναι όλα μέλι γάλα. Είναι απορίας άξιο πώς, παρά την πολιτική του επικράτηση και τις εξαιρετικά θετικές για τον ίδιο διεθνείς πολιτικές συγκυρίες, ο Πρωθυπουργός δεν βλέπει ότι στο τέλος αυτού του μονόδρομου βρίσκονται όλα όσα πέρασε ο Σαμαράς το τελευταίο έτος. Μάλιστα, για τον Τσίπρα ίσως έρθουν πολύ ταχύτερα.

Ταυτόχρονα, η αξιωματική αντιπολίτευση ετοιμάζεται να εκλέξει νέο αρχηγό. Τα όσα γραφικά συμβαίνουν εκεί ουδεμία σχέση έχουν με τον πραγματικό κόσμο. Πρόκειται για ένα άλλο, «παράλληλο» σύμπαν, το οποίο υπάρχει και λειτουργεί ερήμην της πραγματικότητας και, κατά πάσα πιθανότητα, εις βάρος της. Τα μυαλά είναι καρφωμένα σε ρόλους και οφίκια.

Το κοινό συμπέρασμα όλων αυτών είναι δυστυχώς ένα, μοναδικό και απελπιστικά θλιβερό: όλα για την εξουσία. Και όλα τα υπόλοιπα, είναι απλώς οδοντόκρεμες.

ΤΟ ΒΗΜΑ

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.