Η αποκαθήλωση του σουλτάνου

Γράφει ο Νίκος Μελέτης

Οι χθεσινές εκλογές στην Τουρκία αποτελούν το σημείο καμπής στην πορεία της χώρας έπειτα από 13 χρόνια πολιτικής ηγεμονίας του ΑΚΡ και του φυσικού ηγέτη του, Τ. Ερντογάν. Ενός Ερντογάν ο οποίος, ξεκινώντας ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, αμφισβήτησε και εξουδετέρωσε το κεμαλικό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, κυριάρχησε πολιτικά, εγκαθιδρύοντας σταδιακά ένα νέο απολύτως ελεγχόμενο καθεστώς.

Παρασυρμένος από έναν πραγματικό παραλογισμό μεγαλομανίας και αυταρχισμού, ο Τ. Ερντογάν ακολούθησε τον δρόμο άλλων ηγετών του αραβικού κόσμου και της Β. Αφρικής. Αγνόησε απολύτως τους κανόνες της Δημοκρατίας, εξαπέλυσε ένα κυνήγι μαγισσών με πρόσχημα το «παράλληλο κράτος» του πρώην υποστηρικτή του, Φ. Γκιουλέν, συλλαμβάνοντας δημοσιογράφους, εκβιάζοντας ΜΜΕ, απολύοντας μη ελεγχόμενους εισαγγελείς και αστυνομικούς. Χρησιμοποιώντας τον κρατικό προϋπολογισμό, για να δημιουργήσει μια νέα επιχειρηματική τάξη στην Τουρκία, το καθεστώς του κ. Ερντογάν έφτιαξε νέους εκατομμυριούχους, μεταξύ αυτών τον γιο του Μπιλάλ, που ξαφνικά προέκυψε... εφοπλιστής ενός στόλου φορτηγών πλοίων... Η ευκολία με την οποία κέρδιζε μάχες τη μία μετά την άλλη, πότε εναντίον του στρατού, πότε εναντίον του ιμάμη Γκιουλέν, πότε εναντίον μεγάλων επιχειρηματιών παρέσυρε τον κ. Ερντογάν, που θεωρούσε πια ότι ένα φλογερό κήρυγμά του και η συνωμοσιολογία για τα ξένα ΜΜΕ που θέλουν να πλήξουν την Τουρκία ήταν αρκετά για να δικαιολογήσουν κάθε αυθαιρεσία, τη βίαιη καταστολή του νεολαιίστικου κινήματος, την περιθωριοποίηση της φιλοδυτικής τουρκικής κοινωνίας, με ορόσημο τη σύγκρουση στο πάρκο Γκεζί. Υιοθετώντας όλο και πιο συντηρητική, μουσουλμανική ατζέντα, ο κ. Ερντογάν επένδυσε πολιτικά στον διχασμό της τουρκικής κοινωνίας. Με τη μεταπήδησή του στην προεδρία της χώρας, με την πρόκληση του παλατιού των 1.030 δωματίων, του νέου «προεδρικού αεροσκάφους» και της επαναφοράς της «οθωμανικής παράδοσης», θέλησε να μετατρέψει την Τουρκία σε απολύτως δικό του «μαγαζί».
Παραβιάζοντας το Σύνταγμα έκανε ο ίδιος την προεκλογική καμπάνια, ζητώντας ενισχυμένη πλειοψηφία στο ΑΚΡ, ώστε να αλλάξει το Σύνταγμα και να ασκεί πλέον και την εκτελεστική εξουσία σε ένα προεδρικό σύστημα. Ο κ. Ερντογάν για 15 χρόνια έπαιρνε ό,τι ζητούσε από τον τουρκικό λαό, ανταποδίδοντας έναν ιδιότυπο λαϊκίστικο θρησκευτικό εθνικισμό, εθνική αυτοπεποίθηση, με μια εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη. Ομως αυτή η μέθη της εξουσίας δεν του επέτρεψε να αντιληφθεί μέχρι πού φθάνουν τα όριά του. Και του το θύμισε χθες με παραδειγματικό τρόπο ο τουρκικός λαός...

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.