Με τη βοήθεια των χεριών οι καλοκαιρινοί «αρχιτέκτονες» μπορούν να δημιουργήσουν μοναδικά έργα τέχνης στην άμμο, σύμφωνα με τους γάλλους επιστήμονες
Οσοι θέλουν να χτίσουν το τέλειο κάστρο στην άμμο, καλά θα κάνουν να ξεχάσουν το κουβαδάκι και τα φτυάρια και να χρησιμοποιήσουν τα… χέρια τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα γάλλων φυσικών οι οποίοι ανέλυσαν την επιστήμη του χτισίματος στην άμμο και ανακάλυψαν την ιδανική «συνταγή» για σταθερές και εντυπωσιακές κατασκευές δίπλα στο κύμα.
Συγκεκριμένα, οι ειδικοί του Εργαστηρίου Στατιστικής Φυσικής ENS του Παρισιού διαπίστωσαν πως παρά το γεγονός ότι τα «εργαλεία» της αμμουδιάς βοηθούν στο μάζεμα της άμμου, ουσιαστικά περιορίζουν τη φαντασία του κατασκευαστή καθώς π.χ. με ένα κουβαδάκι δημιουργούνται συγκεκριμένα σχήματα και σε συγκεκριμένα μεγέθη.
Χτίζοντας παλάτια στην άμμο
Με στόχο την «ακτινογραφία» της κατασκευής του τέλειου κάστρου στην άμμο, οι επιστήμονες προχώρησαν σε μια σειρά πειραμάτων. Ξεκίνησαν μελετώντας την απαραίτητη ποσότητα νερού για την επιτυχή ολοκλήρωση μιας σταθερής κατασκευής.
«Με τη βοήθεια εκλεπτυσμένων εργαλείων, τοποθετήσαμε άμμο σε ένα φλιτζάνι και στη συνέχεια μέσα σε αυτό τοποθετήσαμε ένα κουτάλι το οποίο αρχίσαμε να στρίβουμε, για να διαπιστώσουμε πόσο δύσκολο ήταν να πραγματοποιηθεί η κίνηση αυτή. Ανακαλύψαμε ότι η αναλογία ενός κουβά νερού προς 50 κουβάδες άμμου, είχε ως αποτέλεσμα ένα ιδιαίτερα σταθερό μείγμα» εξηγεί ο δρ Πέντερ Μόλερ.
Οι ερευνητές είδαν ότι η συγκεκριμένη ποσότητα νερού δημιουργούσε ισχυρές γέφυρες μεταξύ των κόκκων άμμου. Όπως εξηγούν με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Scientific Reports», το μέγεθος των κόκκων της άμμου δεν φάνηκε να επηρεάζει το γενικό αποτέλεσμα της συγκεκριμένης αναλογίας νερού-άμμου.
Η συμπύκνωση της άμμου παρόλα αυτά κρίθηκε ιδιαίτερα σημαντική, καθώς το καλό πάτημά της χάριζε στην κατασκευή περίπου 30% μεγαλύτερη αντοχή συγκριτικά με την πιο «χαλαρή» κατανομή της.
Οδηγίες προς… λουόμενους
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η άμμος μπορεί να πατιέται εύκολα με τη βοήθεια ενός φτυαριού στο εσωτερικό ενός κουβά, όμως κατά το αναποδογύρισμά της η συμπύκνωσή της αραιώνει και πάλι. Στη συνέχεια, το χτύπημά της με το φτυάρι οδηγεί σε ένα ανομοιογενές αποτέλεσμα, ενώ παράλληλα προκαλεί «ρωγμές» στο παραθαλάσσιο «οικοδόμημα».
«Ιδανικά, θα χρησιμοποιούσα φτυάρι και κουβαδάκι για να δημιουργήσω ένα βουναλάκι άμμου δίνοντάς του το ύψος που θα ήθελα να έχει το κάστρο των ονείρων μου και στη συνέχεια θα δούλευα με το χέρι προκειμένου να επιτύχω την συμπύκνωση που πρέπει και να δώσω το επιθυμητό σχήμα στην κατασκευή μου. Τέλος, θα απομάκρυνα την περιττή άμμο» εξηγεί γλαφυρά ο δρ Μόλερ.
Οι επιστήμονες μελέτησαν ακόμα, την αναλογία ύψους-αντοχής κυλινδρικών κάστρων διαφόρων μεγεθών. Προκειμένου λοιπόν, ο «βοριάς να μην κάνει τα ψηλά παλάτια στην άμμο συντρίμμια, κομμάτια», κατέληξαν στο ότι η βάση τους θα πρέπει να είναι πολύ πιο πλατιά ώστε να αντισταθμίζει το ύψος.
Ειρήνη Βενιού
0 Σχόλια