Του Γιώργου Κράλογλου
Θα ψάχνουμε αν μας συμφέρει ρεύμα ή σπαρματσέτο και οι άλλοι το βιολί
τους... Βγάζουν στους δρόμους εργάτες και της διαλυμένης κρατικής
βιομηχανίας!!
Και εδώ είναι το αστείο ως γελοίο.
Το ΚΚΕ με τις δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου (να μη ξεχνάμε το
προόδου...) που έβαλαν και το δικό τους το χεράκι να κάνουν, όσο γρηγορότερα
γινόταν, προβληματική την ελληνική βαριά βιομηχανία, στα χέρια των ιδιωτών,
κατεβάζουν ξανά στους δρόμους τους (κρατικούς πλέον) εργάτες, μετάλλου,
μεταλλείων, χημικών και ενέργειας να αγωνιστούν (λέει) να κρατήσουν όρθια
(πάντα με τις δικές μας τσέπες) τα συντρίμμια και τα ερείπια της αποτυχίας
τους
Τα ξεχάσαμε αυτά; Για ρωτήστε τη Λάρυμνα της ΛΑΡΚΟ, επί Μποδοσάκη, για
ποιους λόγους τράβηξε το τόσα που τράβηξε σαν ιδιωτικό συγκρότημα από τις
πολιτικές και κομματικές σκόπιμες μάχες, δήθεν ενάντια στα κάποια
συμφέροντα... Δήθεν ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή. Δήθεν ενάντια
στον εργάτη...
Για ρωτήστε τους Πατρινούς πώς ήταν πριν το 1980 η βιομηχανική Πάτρα και τι
προοπτικές άνοιγε στην οικονομία τους η στροφή της προς τη βιομηχανία.
Για ρωτήστε τους ποιοι και γιατί πολέμησαν τη στροφή αυτή; Ποιοι τους
κυνήγησαν όταν οι Πατρινοί θέλησαν να ξεφύγουν από τις δουλειές του
λιμανιού. Από τις σταφίδες, για να πάρει ο νομός τους μια άλλη μορφή.
Ένα κάποιο διαφορετικό οικονομικό δείγμα γραφής. Ποιοι και γιατί λύσσαξαν
κομματικά να τους σβήσουν από τον βιομηχανικό χάρτη.
Για ρωτήστε τους Θεσσαλονικιούς ποιοι πολέμησαν την προοπτική να γίνει η
Θεσσαλονίκη Μιλάνο της Βορείου Ελλάδος, με χημική βιομηχανία, τη διύλιση
πετρελαίου, τη βαριά βιομηχανία πρώτων και χημικών υλών, σε Βορειοελλαδίτικη
αποκλειστικότητα. Και την εξωστρέφεια της χώρας, με πρωταγωνίστριες τις
δικές της βιομηχανικές περιοχές.
Για να ψάξουμε να βρούμε τα συμφέροντα των εισαγωγών αλλά και της πολιτικής
άρνησης να έχει η Βόρεια Ελλάδα οικονομικές δυνάμεις στα χέρια της. Και να
ξεφεύγει από τον κομματικό έλεγχο.
Μάχες και σε επιχειρηματικό συνδικαλιστικό επίπεδο. Μάχες Νότου και Βορρά
μέσα και από κομματικούς μηχανισμούς. Και με κομματική επιστράτευση
εργατοπατερικών στοιχείων. Τα ξεχάσαμε αυτά;
Για ρωτήστε την Καβάλα και την Αλεξανδρούπολη για τους λόγους των
αντιδράσεων, των πολέμων και "συρράξεων" ντόπιων και άλλων της Βορείου
Ελλάδας σε κάθε σχέδιο προόδου, ανάπτυξης και αναβάθμισης αυτών των
περιφερειών.
Και όχι μόνο τις εποχές των παχιών αγελάδων..., στη βιομηχανία αλλά και τις
καλές ημέρες του Πρίνου και των βιομηχανικών σχεδίων που έδεναν μαζί τους.
Για ρωτήστε γιατί οι εξαιρετικά ευνοημένες, γεωπολιτικά, περιοχές αυτές της
Βορείου Ελλάδας δεν έγιναν ποτέ τα μεγάλα βαλκανικά κέντρα παραγωγής
λιπασμάτων, χημικών υλών ή διαμετακομιστικά κέντρα εμπορίου στα ευρύτερα
Βαλκάνια.
Γιατί οι περιοχές αυτές, μαζί με την Θράκη και τον Έβρο, και ιδίως η Καβάλα
ενώ σχεδιάστηκαν να έχουν μέγα ενεργειακό ρόλο στην αποθήκευση φυσικού
αερίου (ίσως σοβαρότερο από εκείνο της Ρεβυθούσας) ανάμεσα σε αρνήσεις αλλά
και "ανεξήγητες" αντιδράσεις, το σχέδιο μπήκε στο συρτάρι και παραμένει από
το 2011;
Για ρωτήστε τη Δυτική Ελλάδα, τα Ιόνια, την Κρήτη και όπου άλλου έχουμε
εντοπίσει υδρογονάνθρακες, αν χαίρονται (ακόμη και τώρα που θα πληρώνουμε με
κοσμήματα... το ρεύμα και τα καύσιμα) επειδή οι "οικολόγοι" κατάφεραν και
σταμάτησαν τις έρευνες και έστειλαν στα δικαστήρια όσους πήγαν να ψάξουν.
Και αν συμμερίζονται και τις χαρές των εισαγωγέων των καυσίμων και εκείνων
της ενέργειας;
Κλείνουμε άλλη μια 20ετία (τη δεύτερη προς την τρίτη...) έντονου
πολέμου, υπό τον μανδύα κομμάτων της αριστεράς και προόδου... ή του
σοσιαλιστικού φιλελευθερισμού... με τον κρατικοδιατισμό, αντί για άνοιγα της
οικονομίας, με συνέπεια τα δανεικά, την κρίση, τη χρεοκοπία και τα
μαύρα χρόνια στην οικονομία.
Παρ' όλα αυτά, σήμερα, στην κορύφωση ακρίβειας και φτώχειας που ήρθε
και θα μείνει (όχι μόνο με το Ουκρανικό, το Ρωσικό, και τα ενεργειακά
παιχνίδια, αλλά και λόγω ανεπάρκειάς μας σε δομές αποτελεσματικής
οικονομικής άμυνας) βγαίνουν πάλι οι ίδιοι που συνέβαλαν να βγούμε από τον
χάρτη της παραγωγής και βάζουν τους εργάτες να κατέβουν στους δρόμους να
στηρίξουν (τους λένε) τη διάσωση της κρατικής βαριάς βιομηχανίας (ΛΑΡΚΟ και
άλλες) την οποία βεβαίως και θα πληρώσει όλος ο λαός, παρέα με τους
ίδιους...
0 Σχόλια