Του Γιώργου Κράλογλου
Έπαιξαν και έχασαν 600 εκατ. μεταξύ 2019-21 και οι μικροί της εστίασης. Στην
ανεργία και 30.000. Και τώρα; Θα τους σώσει ή όχι το
κράτος-πατερούλης;
Έτσι μάθαμε. Και για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι..., μάλλον
έτσι θέλησαν να μας μάθουν πολιτικοί, κόμματα, κυβερνήσεις και πολιτικές,
θεωρώντας προφανώς ότι είναι βασικός κανόνας πελατειακών σχέσεων. Πώς αλλιώς
να εξηγήσεις το βάθος στον χρόνο που κρατάει το καραγκιοζιλίκι αυτό στην
πονεμένη οικονομία μας...
Με μια προσεκτική ματιά στην έρευνα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών
με την ICAP, για τις ζημιές στην εστίαση στην Αττική το 2020 (Η
εστίαση μετρά τις πληγές της) είδαμε ολοκάθαρα τα μαύρα χάλια και με
τις πωλήσεις των πολύ μικρών επιχειρήσεων, από τα 1,25 δισ. το 2019 στα
719,89 εκατ. το 2020 και στα 641,72 εκατ. σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το 2021.
Δεν σταματήσαμε εκεί όμως. Δώσαμε ξεχωριστή προσοχή στους πίνακες με τις
απαντήσεις για το τι πρέπει να κάνουμε, ως οικονομία ή και ως Πολιτεία αν
θέλουμε, να σταματήσουμε να χάνουμε μεγέθη και κλάδους. Για να δούμε αν
αντέχουμε να τα βγάλουμε πέρα έστω και με την "αποκλειστικότητα" της χώρας
των γκαρσονιών της Ευρώπης...
Τι προκύπτει κατά τη γνώμη μας;
Ότι για να τα βγάλουμε πέρα και με τους μικρούς και πολύ μικρούς της
εστίασης (το δείγμα αφορά την Αττική) πρέπει εκτός από τα γνωστά, τα μόνιμα
και τα συνηθισμένα (που δεν ξαφνιάζουν στην Ελλάδα της κρατικής φορολογικής
απληστίας) για γερή δόση μείωσης του ΦΠΑ, μείωσης της φορολογίας, μείωσης
των εισφορών, μείωσης κάθε χαρατσιού, είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία
και η παρουσία του κράτους- πατερούλη και γενικότερα στον ανταγωνισμό...
Γιατί μπήκαν πολλοί νέοι στον χώρο..., λέει ένα ποσοστό από τους μικρούς και
πολύ μικρούς, και τώρα με την πανδημία έχει ανακατευτεί η αγορά. Εχει
μεγαλώσει ο ανταγωνισμός και η εστίαση έχασε την ησυχία της...
Παρουσία του κράτους λοιπόν, για να μη χάνεται η ρευστότητα. Ακόμη και τώρα
που με την καταραμένη αρρώστια κανείς δεν ξέρει πού να αρχίσει και πού να
τελειώσει.
Κάποιο ποσοστό ζητάει να ξεχαστούν χρέη, δανεικά και κλειδωμένες φορολογικές
υποχρεώσεις απλήρωτες στην ώρα τους.
Άλλοι κρίνουν αναγκαία τα δανεικά και αγύριστα..., και άλλοι το κράτος με το
χέρι στην τσέπη από τον κορβανά να μοιράζει επιστρεπτέες...
Και άλλοι να πάρουμε κάποια λεφτά από τα ΕΣΠΑ των ευρωπαίων φορολογούμενων
και να τα μοιράσουμε περίπου σαν επιδοτήσεις στη δική μας εστία, για να μη
χαθούν και εδώ, αυτό λένε ή αυτό εννοούν (το ίδιο είναι) πολύτιμες θέσεις
εργασίας με δεξιότητες στην καινοτομία του κλάδου γκαρσονιών...
Δεν υποτιμούμε τίποτε. Και δεν υποβαθμίζουμε στο ελάχιστο την όλη
κατάσταση.
Τα πράγματα είναι δύσκολα και αρχίζουν να μοιάζουν με τις περιόδους των
μεγάλων πετρελαϊκών κρίσεων από τις οποίες ξεπήδησαν οι παγκοσμιοποιήσεις
και οι πορείες σε αγορές που τίναξαν στον αέρα τη δική μας εθνική παραγωγή..
Ερμηνεύουμε όμως, (βασιζόμενοι στην εμπειρία όλων μας, στα χρόνια της
μεταπολίτευσης) αυτά που ζητάνε και οι μικροί και πολύ μικροί της εστίασης
της Αττικής, ως σημάδια μιας οικονομίας που μάλλον κρατιέται με το
ζόρι.
Και τα μηνύματα αισιοδοξίας; Μήπως -λέμε τώρα- είναι σαν αυτά που ακούγαμε
και το 2000 και το 2005, με δημιουργική λογιστική που μας έβγαζαν σε
ανάπτυξη με επενδύσεις ευκαιριών..., που ακόμη τις περιμένουμε;
Γιατί το λέμε και γιατί είμαστε καχύποπτοι; Γιατί άλλα είναι αυτά που
καταλαβαίνουμε, αν παραμερίσουμε τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι η
οικονομία αλλάζει όψη με τις επενδύσεις που έρχονται και την αναπτυξιακή
πολιτική που θα τις αγκαλιάσει το 2022.
Καταλαβαίνουμε ότι το κράτος (είτε ως πατερούλης είτε όχι) παραμένει
εγγυητής κάθε μορφής επιχειρηματικής ζημιάς. Εξ ου και οι μόνιμες απαιτήσεις
να βρει λύσεις ακόμη και όταν έχει να διαλέξει μεταξύ νοικοκυριών και
νοικοκυραίων... Το δείχνει και η πράξη αν σημειώσουμε εδώ και τις πολιτικές
επιλογές των ημερών στην ενέργεια όπου η τελική στροφή βοήθειας μοιάζει να
κατευθύνεται κυρίως στους νοικοκυραίους της αγοράς και όχι τόσο πολύ (όσο
λέγεται) στα νοικοκυριά...
Οπότε μήπως δεν είναι τυχαία και τα όσα προσδοκούν, (ανάμεσα σε πολλούς
άλλους νοικοκυραίους...), οι μικροί και πολύ μικροί μαγαζάτορες εστίασης;
0 Σχόλια