Και θέλει να μας πείσει ο αγαπητός κύριος Μπογδάνος, ότι αίφνης αποφάσισε να βγάλει τα προσφυγόπουλα στη φόρα, έπειτα να πάει μια βόλτα στον Γράμμο υποδυόμενος τον εθνικιστή που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και μετά να καταλήξει στη Βουλή εκτοξεύοντας τετριμμένα παπατζιλίκια.
Χα χα χα...
Ομοίως κι ο φίλτατος κύριος Δένδιας, ο οποίος διακρίνεται για τη συστημική
πραότητά του, η οποία αιφνιδίως εξαφανίστηκε για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό
χρονικό διάστημα (βλέπε τζάμπα μαγκιές -όπως φάνηκε κατόπιν- στον
Τσαβούσογλου).
Και πάλι χα χα χα...
Κατανοητή, ωστόσο, η συμπεριφορά αμφοτέρων.
Άλλωστε, κάτι πρέπει να κάνουν προς ικανοποίηση των φιλοδοξιών τους.
Είτε αυτές έχουν να κάνουν με τη συμμέτοχη σε κάποιο κομματίδιο ή τη
δημιουργία κάποιου άλλου, είτε με αρχηγικές βλέψεις στη μετα-Μητσοτάκη
εποχή.
Ακατανόητη, εντούτοις, η εν θερμώ αντίδραση του Μητσοτάκη.
Άραγε, δεν βρέθηκε ούτε ένας... άριστος να τον συνετίσει;
Καθιστώντας του σαφές, ότι με τη γροθιά στο μαχαίρι το μόνο που θα καταφέρει
είναι να φανεί ότι σύρεται από τις εξελίξεις;
Κι άντε μετά να αποδείξει στην κοινοβουλευτική του ομάδα, ότι δεν έπεσε θύμα
των ραδιουργιών Μπογδάνου - Δένδια;
Δηλαδή, τί θα πάθαινε ο Κυριάκος αν διέγραφε τον Μπογδάνο μετά από ένα μήνα,
αφήνοντας τον Δένδια να βράζει στο ζουμί του;
Τόσο πολύ φοβάται πλέον τον Τσίπρα, ο οποίος από εκεί που ήταν στριμωγμένος
με την καταψήφιση των Belharra, θα του πουλήσει τώρα και ιδεολογικό πνεύμα
δείχνοντάς του παράλληλα την καρέκλα του που τρίζει απειλητικά;
Έλεος με την αυτοϋπονόμευση!!!
0 Σχόλια