Του Γιώργου Κράλογλου
Η ανάπτυξη δεν είναι κοντά. Ούτε θα την φέρουν τα δανεικά. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφύγει το κολύμπι στα βαθειά. Σωσίβιο, οι νέες μεταρρυθμίσεις.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η κυβέρνηση είναι σε φάση απολογισμού για την πανδημία. Και πέρα από τους, άνευ ουσίας έως άνευ σημασίας, αλαλαγμούς και τις κραυγές ντουντούκας από την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση θα μετρηθεί με αντικειμενικά διεθνή στοιχεία, τα οποία ήδη την τοποθετούν σε κορυφαίες θέσεις.
Η πανδημία όμως και οι προεκτάσεις στην οικονομία δεν ήταν μέσα στο κυβερνητικό πρόγραμμα του 2019. Και η ύφεση του 2020 δεν πρόκειται να ανατραπεί το 2021 ώστε να γίνει αισθητή η ανάκαμψη μέσα στο 2022 (ανεξάρτητα από όποια θετικά στατιστικά νούμερα της πορείας της οικονομίας, στην 2ετία αυτή).
Οπότε οι μεταρρυθμίσεις γίνονται, εκ των πραγμάτων, ο στίβος στον οποίο θα αγωνιστεί η κυβέρνηση, με κολύμπι στα πολύ βαθειά, καθώς οι μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις δεν είναι δυνατόν να περιοριστούν μόνο στην οικονομία.
Θα επεκταθούν και στην κοινωνία, αγγίζοντας τα πλέον ευαίσθητα σημεία της όπως, μεταξύ άλλων, το ασφαλιστικό, την παιδεία, και την αξιολόγηση της λειτουργίας του κράτους.
Η επόμενη μέρα στην οικονομία (που θα είναι καθαρά ορατή μετά το 2023 και αισθητή χωρίς πισωγυρίσματα γύρω στο 2025) θα απαιτήσει άμεση απόδοση στην πράξη μεταρρυθμίσεων στο κύκλωμα των επενδύσεων, μέσα από αναπτυξιακά νομοθετήματα, και σύνδεση της φορολογικής πολιτικής, σε στρατηγικές κινήτρων ικανών να προσελκύσουν κεφάλαια και επενδύσεις.
Η οικονομία θα χρειασθεί, από το 2022 και μέχρι το 2025, επενδύσεις 50 δισ. ευρώ τον χρόνο αν η Πολιτεία θέλει να δώσει την απάντηση που χρειάζονται η εθνική μας παραγωγή και η ανεργία 1.200.000 εργαζομένων, που ακόμη τρέφονται από τις φτηνές επιδοματικές πολιτικές.
Πρόκειται όμως για απαντήσεις που δεν δίδονται με νομοθετήματα πάταξης της γραφειοκρατίας, όπως τα 15-20 της τελευταίας 20ετίας, τα οποία μένουν στα συρτάρια υπουργείων, γιατί δεν έχουν εκδοθεί οι αναγκαίες αποφάσεις και πράξεις να ενεργοποιήσουν τις διατάξεις...
Χρειάζεται μεταρρύθμιση (την έχει προγραμματίσει η κυβέρνηση) με άνοιγμα κρατικών αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα και με κατάργηση υπηρεσιών που ταλαιπωρούν επενδύσεις και επενδυτές. Και η μεταρρύθμιση επιβάλλεται να γίνει πριν το τέλος του 2021, αν θέλουμε προγραμματισμό στην παραγωγή από το 2022.
Η επόμενη μέρα στη δικαιοσύνη, (σε τομείς που αγγίζουν επενδύσεις και επιχειρείν) δεν γίνεται να είναι άλλη από την καθιέρωση δικαστικών μηχανισμών άμεσης (εντός εβδομάδας ή 2-3 ημερών) επίλυσης διαφορών μεταξύ των ομάδων που μάχονται τις επενδύσεις στην Ελλάδα και της επιχειρηματικής κοινότητας που ακόμη παλεύει επενδυτικά αναμένοντας κάποια παρέμβαση της Πολιτείας.
Και αν δεν μεταρρυθμισθεί, από τη σημερινή κυβέρνηση, η ανατροπή του υφιστάμενου (σκόπιμου πολλές φορές) κατεστημένου στη δικαστική επίλυση διαφορών, σε 3-6 χρόνια, η τεράστιας σημασίας, συγκεκριμένη ανάγκη της οικονομίας, θα περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η αντιπολίτευση δείχνει αντίθετη στη μεταρρύθμιση (στην πράξη) μπερδεύοντας (σκόπιμα) τα λόγια της και τις αναφορές της στο θέμα.
Στην κοινωνική πολιτική τώρα η επόμενη μέρα (που συνδέεται άμεσα και με την οικονομία) ακούει στο όνομα ασφαλιστικό. Με τις όποιες εκκρεμότητες, ακόμη, αλλά και αντιφάσεις που το κάνουν "αιτία πολέμου" τόσο στην κοινωνία όσο και στην εργασία.
Το ασφαλιστικό, μετά το εργασιακό, απαιτεί τη δική του μεταρρύθμιση. Μεταρρύθμιση και όχι απλή ρύθμιση, όπως σχεδιάζει ή προτείνει η αντιπολίτευση επιδιώκοντας να συντηρηθούν κενά και ελλείψεις, ώστε να συντηρούνται λόγοι προεκλογικής παροχολογίας και διανομής σανό...
Η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό πρέπει να προηγηθεί και για να ολοκληρωθεί και η εικόνα εργασιακού κόστους και υποχρεώσεων των επιχειρήσεων που θα προκληθούν, από τις άλλες μεταρρυθμίσεις, να ανταποκριθούν στις προσκλήσεις για επενδύσεις ή τη μεταφορά κεφαλαίων ή και καταθέσεων στην Ελλάδα, από την ντόπια επιχειρηματική κοινότητα.
Μεταρρύθμιση των μεταρρυθμίσεων (αν η κυβέρνηση θελήσει να αιτιολογήσει την παραμονή της στην εξουσία μέχρι τις εκλογές του 2023) θα είναι οι αξιολογήσεις σε όλο το φάσμα παρουσίας και λειτουργίας κράτους και κρατικών υπαλλήλων.
Από την εκπαίδευση μέχρι το τελευταίο πολεοδομικό γραφείο ή υπηρεσία γνωμοδοτήσεων. Στεκόμαστε, προσώρας, στον χώρο της εκπαίδευσης (που μάλλον θα επιχειρηθεί σύντομα) και μας αρκεί αυτό... Γιατί, κατά τη γνώμη μας, τυχόν πολιτικός ρεαλισμός και αποφασιστικότητα, να συμβεί αυτό που όντως λείπει στην Ελλάδα, θα μας καθησυχάσει και για τα υπόλοιπα...
0 Σχόλια