Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα υπάρχει ένα κλισέ, σύμφωνα με το οποίο, για να είναι αποτελεσματική μια κυβέρνηση χρειάζεται «ισχυρή αντιπολίτευση». Στον βαθμό που αυτή η διαπίστωση είναι ακριβής, η σημερινή αντιπολίτευση εξελίσσεται σε μια μεγάλη παγίδα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και είναι παγίδα γιατί τα λάθη της δεν έχουν άμεσο πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα να μη γίνονται αντιληπτά ούτε το εύρος, ούτε οι συνέπειες λανθασμένων επιλογών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η γνωστή ιστορία με το γεύμα στην Ικαρία. Παιδαριώδες πολιτικό λάθος, για το οποίο το ποιος έχει την «τεχνική» ευθύνη ελάχιστη σημασία έχει. Το σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα, γιατί δεν μπορεί ο πρωθυπουργός και καμιά τριανταριά στελέχη να γευματίζουν, όταν κάτι ανάλογο απαγορεύεται για τους πολίτες, την ημέρα μάλιστα που η κυκλοφορία σταματά στις 6 το απόγευμα και προετοιμάζεται ένα νέο lockdown. Δεν γνωρίζω αν στο Μέγαρο Μαξίμου κατάλαβαν πώς και πόσο «πάγωσαν» οι πολίτες το περασμένο Σαββατοκύριακο. Οχι τόσο εκείνοι που πρόσκεινται στα κόμματα της αντιπολίτευσης (αυτοί είναι δικαιολογημένοι ακόμη και αν χάρηκαν), όσο εκείνοι που στήριξαν με την ψήφο τους και στηρίζουν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση του λάθους αποδείχθηκε μια δύσκολη εξίσωση, ώσπου ήρθε η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα ειδικότερα. Η κυβέρνηση αντί να «απολογείται» στην οργισμένη κοινή γνώμη, είχε να αντιμετωπίσει τα άστοχα πυρά της αντιπολίτευσης. Η δουλειά της από τη μια στιγμή στην άλλη έγινε ευκολότερη. Για τον Τσίπρα βρήκε επιχειρήματα το γεύμα στην Πάτρα με τοπικούς παράγοντες και ασφαλώς τις συγκεντρώσεις στους δρόμους της Αθήνας, τις οποίες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο ενθάρρυνε, αλλά συμμετείχε κιόλας με διακεκριμένους εκπροσώπους του (πρώην υπουργούς και βουλευτές). Στη χαροκαμένη, όμως, γιαγιά στη Λαμία που βγήκε να πουλήσει χόρτα στη λαϊκή αγορά και... εισέπραξε πρόστιμο 300 ευρώ τι θα μπορούσε να πει; Ορθώς διαγράφηκε το πρόστιμο, αλλά η ουσία δεν αλλάζει, γιατί πίσω από τη γιαγιά με τα ροζιασμένα χέρια υπάρχει μια ολόκληρη κοινωνία που δεν πήρε απαντήσεις.
Η διαφορά των 15-20 μονάδων στις δημοσκοπήσεις δεν πρέπει να οδηγήσει σε εφησυχασμό την κυβέρνηση. Το πολιτικό κεφάλαιο ενός κόμματος, όσο μεγάλο κι αν είναι, εξανεμίζεται σε χρόνο μηδέν όταν αρχίσει ο κατήφορος. Και αυτό δεν είναι... έργο της αντιπολίτευσης, αλλά αποτέλεσμα της δικής της αναποτελεσματικότητας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ ομολόγησε ότι γίνονται λάθη από τους υπουργούς και υποσχέθηκε να μην επαναληφθούν. Εχει ακόμη πίστωση χρόνου, αλλά σε καμία περίπτωση μια λευκή επιταγή στα χέρια του. Κατά την άποψή μου δεν είναι τραγικό αν τα σχολεία και τα καταστήματα άνοιξαν μία εβδομάδα νωρίτερα ή έκλεισαν μία εβδομάδα αργότερα. Η κατάσταση είναι δύσκολη, όλα τα κράτη βρίσκονται αντιμέτωπα με ανάλογα διλήμματα και ασφαλής συνταγή εξόδου από την υγειονομική και οικονομική κρίση δεν υπάρχει.
Η αδυναμία της αντιπολίτευσης να διατυπώσει μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για τα πραγματικά και μεγάλα προβλήματα της χώρας, δεν αποτελεί εγγύηση για την κυβέρνηση. Για να το πω με ποδοσφαιρικούς όρους, είναι κρίμα να έχει όλο το γήπεδο δικό της και τελικά να τρώει αυτογκόλ. Οι πολίτες που στηρίζουν με την ψήφο τους, αν δεν είναι ικανοποιημένοι, στην αρχή αποστασιοποιούνται, μετά... δεν ακούν ό,τι και να τους πεις, στη συνέχεια δυσφορούν και στο τέλος θα πάνε σε όποιο κόμμα βρουν μπροστά τους, ακόμη και αν είναι η χειρότερη επιλογή. Είναι πολύ πρόσφατα όλα αυτά για να τα ξεχνάνε στο Μέγαρο Μαξίμου.
Μπάμπης Κούτρας
0 Σχόλια