Του Γιώργου Κράλογλου
Κάτι τα εμβόλια, κάτι τα μέτρα που αποδίδουν θα το περάσουμε το ποτάμι. Τι μας περιμένει απέναντι; Δυστυχώς η κανονικότητά μας. Και να η πρώτη γεύση.
Η αγορά σταυροκοπιέται μπας και καταφέρει η κυβέρνηση να βάλει εμπρός τον νέο πτωχευτικό νόμο. Ανησυχεί πως, 53 αποφάσεις, πράξεις και οδηγίες εφαρμογής του, είναι βουνό με κατσάβραχα για το ελληνικό κράτος. Είναι αδικαιολόγητες οι ανησυχίες της;
Αν υπάρχει κάποιος που το πιστεύει, ας σημειώσει πως, ενώ τα πράγματα βράζουν στις σοβαρές επιχειρήσεις (για να ξεμπερδεύουν μια ώρα ταχύτερα με την κρίση και τις ζημιές τους) εμφανίσθηκε χθες η αντιπολίτευση, η αξιωματική αντιπολίτευση, να ζητάει (άρα και να υπόσχεται) κατάργηση του νέου πτωχευτικού!!
Κατάργηση, λέει, γιατί μόνη της η κυβέρνηση ψήφισε το πτωχευτικό... Και αφού δεν τον ψήφισε η αξιωματική αντιπολίτευση, έχει το δικαίωμα να το καταργήσει, όταν έλθει στα πράγματα...
Και η αγορά; Αυτοί που εμποδίζονται σήμερα να πάρουν δικές τους αποφάσεις, για το δικό τους επιχειρηματικό μέλλον; Δεν έχουν δικαίωμα να ξέρουν με ποιους κανόνες θα βγουν από το παιχνίδι;
Το τελευταίο που ενδιαφέρει την πολιτική και τις πολιτικές παρατάξεις (ακόμη και όταν αναλάβουν την εξουσία) είναι τι ζητάει η αγορά. Τι αντέχει η αγορά. Τι εξυπηρετεί την αγορά, που να μην έχει πολιτικό κόστος!!
Πάμε τώρα σε ένα, πιθανό-απίθανο, πολιτικό σενάριο. Ας υποθέσουμε ότι επικρατούν οι (κάποιες λίγες) απόψεις, στην κυβέρνηση, να πάμε σε εκλογές, το καλοκαίρι ή τον Σεπτέμβρη του 2021 (στην Ελλάδα και στην Αφρική τίποτε δεν είναι απίθανο, με στοιχεία λογικής..., όταν έχει να κάνει με την πολιτική και τους πολιτικούς της).
Τι θα συναντήσει η αγορά, στην περίπτωση αυτή; Θα παγώσουν τα πάντα. Θα παγώσει και ό,τι έχει να κάνει, με την οικονομία και τις επενδύσεις. Όλα.
Στους δρόμους οι γνωστές φιγούρες με πρόσχημα τους αγώνες για το δίκιο του εργάτη... Εκείνοι που επιμένουν να γυρίσει πίσω η κυβέρνηση του βουνού... ή να φωνάξουμε στην κυβέρνηση όσους δεν προλάβαμε να κάνουμε υπουργούς, από τους ήρωες του Πολυτεχνείου...
Μέχρι να συμβούν αυτά (που ποτέ δεν αργούν, στις εκλογολογίες και στα προεόρτιά τους) "τυχερή" θα παραμένει (όπως πάντα) η παράταξη που, ως εξουσία, έχει στα χέρια της τον κορβανά.
Και όταν λέμε κορβανά εννοούμε τα κρατικά λεφτόδεντρα που σπέρνουμε και καλλιεργούμε όλοι οι φορολογούμενοι. Αυτά που ποτίζουμε (θα δούμε μέχρι πότε...) μόνο 2.000.000 από το σύνολο και οι "καρποί" βγαίνουν σε πολιτική "δημοπρασία" από κυβερνήσεις και κόμματα.
Προς τι το φανταστικό σενάριο; Γιατί κάποιες "πρόβες" (με τέτοιας μορφής σκηνικά) βλέπουμε ήδη, αν προσέξουμε πως έχουν "κεντηθεί" και τα "πέπλα" προστασίας της οικονομίας και εργασίας, από τη συνεχιζόμενη πανδημία.
Η κυβέρνηση (με τις ευλογίες μας βέβαια) μοιράζει δάνεια, επιστρεπτέα και μη επιστρεπτέα, επιδόματα και βοηθήματα από 545 ευρώ μέχρι 50.000 ευρώ με εγγυητές τους φορολογούμενους ως και 90%.
Καλά κάνει. Και άντε να γκρινιάξεις, όταν τα νούμερα των πιθανών απολύσεων ξεπερνούν τις 240.000, μιας και η, 45χρονη, μόνιμη μαύρη αγορά της οικονομία μας, είναι σε αναστολή (έστω και μερική...), λόγω κορονοϊού.
Η δε αντιπολίτευση, η αξιωματική ιδίως (χωρίς να απέχει πλήρως και η άλλη) ζητάει να της συγχωρέσουμε (ως φορολογούμενοι) την φορολογική σφαγή που έκανε, το 2015-2019, απ΄ άκρου εις άκρον στην απέραντη βιοτεχνική Ελλάδα, προσφέροντάς μας σαν "ρεγάλο" τη "μάχη" της, για να καταργηθεί (λέει) το πτωχευτικό!!. Ζητάει ακόμη να συμφωνήσουμε να χαρισθούν χρέη και να εγγυηθούμε εμείς για δικές της "διανομές"... Όταν και αν γίνει κυβέρνηση.
Αυτή είναι η κανονικότητά μας. Και αυτή θα κουβαλήσουμε στην άλλη όχθη του ποταμού. Οι κυβερνήσεις να μιλάνε (όταν μιλάνε...) για μεταρρυθμίσεις σε οικονομία και κοινωνία. Και η αντιπολίτευση να ζητάει εξουσία, για να τις καταργήσει (!!), προσφέροντας περισσότερο κράτος - πατερούλη. Οι μεταρρυθμίσεις συνεπώς (σε οικονομία και λειτουργία του κράτους) είναι το μόνο, χειροπιαστό στοιχείο, απαλλαγής μας από την κατάρα επιστροφής στην κανονικότητα μας. Μεταρρυθμίσεις όμως χθες. Χωρίς καθυστερήσεις. Χωρίς εκλογές πριν την ώρα τους. Χωρίς προφάσεις, την πανδημία ή, τέλος- τέλος, και την εξωτερική πολιτική.
0 Σχόλια