Αναμένεται μελλοντικά ακόμη μεγαλύτερο βάρος των επιχειρήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο να πέσει στα drones
Μαθήματα ζωής και θανάτου για τη χώρα μας από τη σύγκρουση στο Ναγκόρνο- Καραμπάχ. Μπορεί η σύγκρουση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας να τελείωσε -τουλάχιστον προς το παρόν-, όμως από αυτή μπορεί κανείς να εξαγάγει ιδιαίτερα σημαντικά συμπεράσματα, ιδιαίτερα στον ρόλο που πλέον τα UAV – drones καλούνται να παίξουν στο πεδίο της μάχης.
Για την Ελλάδα συγκεκριμένα, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις, αυτά τα μαθήματα θα πρέπει να εξεταστούν με ιδιαίτερη επιμέλεια. Ειδικά αφού ίσως το πιο σημαντικό από όλα αυτά τα μαθήματα ήταν η τρωτότητα των παραδοσιακών μέσων, τεθωρακισμένων, μηχανοποιημένων σχηματισμών απέναντι στην προηγμένες δυνατότητες χρήσης των UAV.
Οι «απέναντι» αυτή τη στιγμή δημιουργούν δική τους «σχολή» στην ευρεία χρήση των UAV και η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια να παραμείνει απλός παρατηρητής, ειδικά όταν, απ’ ό,τι φαίνεται, η Τουρκία προσανατολίζεται στη διεύρυνση της χρήσης drones σε κάθε πεδίο. Μια πρώτη, άλλωστε, γεύση της χρήσης τους, ακόμη και σε επίπεδο υβριδικού πολέμου, είχε πάρει πρόσφατα η χώρα μας με ένα drone για να βεβηλωθεί η ελληνική σημαία στη Μεγίστη. Πολύ πιο σημαντική εξέλιξη, όμως, είναι η τάση χρήσης drones στο Αιγαίο, που αναγκάζει την Πολεμική μας Αεροπορία να καταπονείται περαιτέρω.
Η αποτελεσματική χρήση των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών ήταν κομβικής σημασίας παράγοντας για τα κέρδη που αποκόμισαν οι Αζέροι στις συγκρούσεις τους με τους Αρμένιους στο Αρτσαχ. Σύμφωνα με τουρκικές πηγές -μετά την σύγκρουση- περίπου 175 σημαντικές απώλειες για τις αρμενικές δυνάμεις προήλθαν από τη χρήση αυτών των νέων πολεμικών μηχανών.
Παρότι ακόμη δεν έχει παρέλθει η εποχή των αρμάτων μάχης, γράφει Τούρκος αναλυτής, εάν αυτά και οι υπόλοιπες πλατφόρμες όπλων πλέον δεν συνοδεύονται από κινητές αντιαεροπορικές μονάδες μικρής εμβέλειας, αντίμετρα ηλεκτρονικού πολέμου και πιο εξειδικευμένα αντι-UAV συστήματα, είναι πλέον εύκολοι στόχοι. Η χρήση των drones, όμως, δεν είναι μόνον αυτή.
Για τους Τούρκους χειριστές η Συρία χρησίμευσε ως ένα εργαστήρι ανάπτυξης τακτικών. Ειδικά στις αρχές του 2020, κατά την διάρκεια της επιχείρησης «Spring Shield», ο τουρκικός στρατός χρησιμοποίησε τα drones του για να επιχειρήσει σε διαφορετικού τύπου αποστολές, συμπεριλαμβανομένων αναγνωριστικών, επιτήρησης, ανάκτησης στόχου και αναγνώρισης, προκειμένου να τους πλήξει με μονάδες του πυροβολικού. Επιπλέον, αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να διαπιστωθεί το εύρος της επιτυχίας του πυροβολικού.
Το ίδιο συνέβη σε μεγάλο βαθμό και στο Αρτσαχ, όπου σε πολλές περιπτώσεις το αζερικό πυροβολικό είχε στενή συνεργασία με μονάδες drones. Η σύνδεση των έμμεσων πυρών με την ευρεία χρήση drones πλέον θεωρείται δεδομένη.
Εξίσου σημαντική είναι και η χρήση τους, όμως, κατά της αντιαεροπορικής άμυνας του αντιπάλου. Τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη, τα τουρκικά Bayraktar TB-2 έγιναν γνωστά για τις επιτυχίες τους κατά των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων Pantsir. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην Αρμενία, όπου οι Τούρκοι χειριστές των Bayraktar κυνήγησαν ανηλεώς τις αντιαεροπορικές δυνάμεις των Αρμενίων, χρησιμοποιώντας βεβαίως και τα MAM-L, που απεδείχθησαν ιδιαίτερα σημαντικά. Ο τουρκικός κομπασμός ότι μόνο μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες της σύγκρουσης οι Αζέροι κατέστρεψαν περίπου 60 αντιαεροπορικά συστήματα έχει μάλλον βάση.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει και τη σημασία των drones στις ψυχολογικές επιχειρήσεις. Από την πρώτη σχεδόν ημέρα των συγκρούσεων στο Αρτσαχ το υπουργείο Αμυνας του Αζερμπαϊτζάν δημοσίευε καθημερινά βίντεο με τα χτυπήματα από drones ενάντια στον αμυντικό στρατό του Αρτσάχ, σε μια προσπάθεια να κάμψουν το ηθικό των Αρμενίων. Είχε φτάσει, μάλιστα, σε τέτοιο σημείο, που σε λήψεις από drones φαίνονταν άλλα drones να επιχειρούν. Η εικόνα των Αρμενίων στρατιωτών και αρμάτων μάχης να εξουδετερώνονται χωρίς επί της ουσίας να μπορούν να πράξουν το παραμικρό θεωρείται ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο στο «σπάσιμο» του ηθικού των μονάδων προστασίας του Αρτσαχ, που, όπως κατήγγειλαν διοικητές του, «κατέρρευσαν».
Μια γεύση, φυσικά, αυτών των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» πήραμε και στη χώρα μας με την επιχείρηση του τουρκικού drone που έπαιζε οθωμανικά εμβατήρια στο Καστελόριζο, προτού βεβηλώσει με κόκκινη μπογιά την ελληνική σημαία. Δεν είναι, όμως, αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Ελλάδα.
Δεν μπορεί να παραγνωριστεί το γεγονός ότι στο κατεχόμενο Λευκόνοικο της Κύπρου ήδη υπάρχουν σταθμευμένα drones Bayraktar, με τα σχέδια για αναβάθμιση της αεροπορικής βάσης να βρίσκονται σε εξέλιξη. Την ίδια στιγμή, η έλλειψη των αεροπλάνων F-35 που η Τουρκία ήθελε στο αεροπλανοφόρο «Anadolu» που ετοιμάζει είναι πιθανόν να οδηγήσει τη γείτονα στο να το εξοπλίσει με drones.
Αυτό το μήνυμα ίσως έστελνε την εβδομάδα που πέρασε ο Ταγίπ Ερντογάν, όταν κόμπαζε ότι ήταν το εμπάργκο όπλων που επεβλήθη στην Τουρκία λόγω της εισβολής στην Κύπρο, που έκανε τους Τούρκους «νοικοκυραίους» στα ζητήματα της πολεμικής βιομηχανίας.
Πανάκριβες οι αερομαχίες για τα ελληνικά F-16
Κατά καιρούς «σμήνη» από μικρά και φθηνά μη επανδρωμένα αεροσκάφη «βολτάρουν» στο Αιγαίο, εξαναγκάζοντας την Πολεμική μας Aεροπορία να στέλνει F-16 για να τα κυνηγήσει. Oπως καταλαβαίνει κανείς, οι διαφορές στο κόστος συντήρησης και καυσίμων είναι τεράστιες.
Αναμένεται μελλοντικά ακόμη μεγαλύτερο βάρος των επιχειρήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο να πέσει στα drones. Φυσικά, η χώρα μας κάνει βήματα προκειμένου να προλάβει τις καταστάσεις. Κάποια από αυτά είναι πολύ σοφά και αποτελούν πραγματικά έξυπνες λύσεις.
Aκόμη μία φορά, όμως, τρέχει πίσω από τις καταστάσεις. Και αυτό δύσκολα διορθώνεται.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της
αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια