Όταν η σχέση που έχει ένα κόμμα με τη δημοκρατία είναι κακή, ενός κακού μύρια έπονται. Η ανελαστική και εκβιαστική στάση του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας είχε συνέπειες. Συνέβαλε κατ’ αρχάς τα μέγιστα στο «κάψιμο» της υποψηφιότητας του Π. Παυλόπουλου.
Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Το «ή αυτός ή κανένας» με το οποίο άνοιξε πρόωρα τη σχετική συζήτηση ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποδυνάμωση του -ήδη ασθενούς-ενδεχομένου να ανανεωθεί η θητεία του νυν ΠτΔ. Ο εκβιαστικός τρόπος με τον οποίο ο Α. Τσίπρας προέβαλε την υποψηφιότητα του Π. Παυλόπουλου υπονόμευσε εξ αρχής την ίδια την υποψηφιότητα. Σε σημείο που να δημιουργεί ερωτήματα αν το έκανε επίτηδες ή αν απλώς πρόκειται για μια ακόμα απόδειξη πολιτικής αγαρμποσύνης.
Ο Α. ΤΣΙΠΡΑΣ νόμιζε σίγουρα ότι η υποψηφιότητα του Π. Παυλόπουλου θα δημιουργούσε εσωτερικά προβλήματα στη Ν.Δ. Αλλωστε από την αρχή ως το τέλος της πρωθυπουργικής θητείας του ενεργούσε πάντοτε με τον ίδιο στόχο: Πώς θα δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα στον Κ. Μητσοτάκη και πώς θα διασπάσει τη Ν.Δ. Κορυφαίες στιγμές αυτής της ελάχιστα σοβαρής αντίληψης ήταν η συμφωνία των Πρεσπών και η Novartis. Και στις δύο περιπτώσει οι αφελείς τότε ένοικοι του Μ. Μαξίμου πίστευαν ακράδαντα ότι θα προκαλούσαν βαθύ ρήγμα στη Ν.Δ. Και στις δύο περιπτώσεις έκαναν λάθος ανάλυση, γιατί απλώς πρόβαλαν την επιθυμία τους στην πραγματικότητα. Και στις δύο περιπτώσεις πόνταραν στο ότι οι λεγόμενοι «Σαμαρικοί» και ο Α. Σαμαράς θα τραβούσαν το σκοινί μέχρι να σπάσει και ότι ο Κ. Μητσοτάκης να παρέμενε θεατής. Δεν υπολόγισαν σωστά ούτε την παραταξιακή αντίληψη του πρώην πρωθυπουργού ούτε την ευελιξία και την πολιτική ευστροφία του νυν πρωθυπουργού.
ΜΕ ΤΙΣ Πρέσπες πίστεψαν ότι θα ξεσκέπαζαν τους «ακροδεξιούς» και με τη Novartis τα «λαμόγια». Την πάτησαν μεγαλοπρεπώς και στα δύο. Και οι δύο «ευφυείς» κινήσεις αποδείχθηκαν ένα πολιτικά θανατηφόρο μπούμερανγκ για τους εμπνευστές τους. Και προσωπικά για τον Α. Τσίπρα, ο οποίος εντελώς επιπόλαια και διχαστικά «πήρε επάνω του» και τις δύο μεγαλοφυείς κινήσεις. Το φιάσκο των δύο «μεγάλων κινήσεων» του «χαρισματικού» και «μεγάλου τακτικιστή» δεν έβαλε μυαλό στους πολιτικά ελαφρείς μαθητευόμενους μάγους της Κουμουνδούρου. Και το δοκίμασαν ξανά. Αυτή τη φορά με θύμα τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα ηθικό και πολιτικό πρόβλημα να «παίξει» με τους θεσμούς. Αλλωστε παραμένει ένα βαθιά αντιθεσμικό κόμμα, το οποίο δεν ένιωσε ποτέ άνετα με τη νομιμότητα και τους κανόνες της δημοκρατίας. Τώρα «έπαιξε» με το θεσμό του ΠτΔ, θυσιάζοντας τον Π. Παυλόπουλο στο βωμό της μικροκομματικής και ρεβανσιστικής επιδίωξης να προκαλέσει πρόβλημα στον Κ. Μητσοτάκη. Απέτυχε και πάλι, αλλά αυτή τη φορά κατέστησε ακόμα πιο σαφές και πως εννοεί τη συναίνεση: Ή συμφωνείτε μαζί μου ή δεν υπάρχει συναίνεση…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια