Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Όλοι συμφωνούμε ότι κορυφαίο ζητούμενο για τη χώρα είναι η αναθέρμανση της οικονομίας της. Όμως, αν η ανάπτυξη έρθει με μισθούς των 550 ευρώ καθαρά, θα είναι για πανηγυρισμούς;
Η κυβέρνηση έχει θέσει προτεραιότητες και ορθά. Και ουδείς ασφαλώς αναμένει άμεσα και μαγικά αποτελέσματα. Όμως πέρα από τον στόχο, έχει σημασία και το πώς θα φτάσουμε σε αυτόν. Και αυτό είναι επίσης κάτι στο οποίο πρέπει να δοθεί σημασία. Προφανώς λοιπόν και είναι σημαντικό να υπάρχουν δουλειές. Αυτή είναι η προτεραιότητα. Όμως μην φτάσουμε και στο άλλο άκρο... Να κατανοήσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν κοντά ιδεολογικά στο μοντέλο της ισότητας δια της ισοπέδωσης. Τώρα όμως; Είναι άλλοθι η δήθεν ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας; Ίσως για ορισμένες εμπορικές αλυσίδες που χρησιμοποιούσαν μέχρι πρόσφατα σωρεία ανειδίκευτων νέων με τον... υπερκατώτατο μισθό. Και προφανώς "τσίνησαν" όταν αυτός καταργήθηκε... Όμως εντέλει τι θέλουμε;
Οι μισθοί να είναι... ανταγωνιστικοί με τα επιδόματα ανεργίας; Γιατί εκεί σχεδόν φτάσαμε. Όχι φυσικά με ευθύνη των σημερινών κυβερνώντων. Να συμφέρει το επίδομα ανεργίας και να κάθεσαι αντί να παίρνεις τον κατώτατο μισθό και να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ... Το πραγματικό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας άλλωστε, για τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις, δεν αφορά τόσο τον μισθό. Αλλά είναι τα μεγάλα προβλήματα. Αλλά και όσον αφορά το μισθολογικό το πραγματικό πρόβλημα είναι οι πάσης φύσης παράλογα υψηλές εισφορές...
Θέλουμε λοιπόν να γυρίσει σελίδα η χώρα. Αλλά με τι δουλειές; Γιατί επενδύσεις που να φέρνουν δουλειές καλοπληρωμένες, δουλειές αιχμής που θα συμβάλλουν στο brain gain δεν έχουμε δει και πολλές. Έτσι θα πείσουμε τους νέους που έχουν φύγει στο εξωτερικό να επιστρέψουν; Εδώ λοιπόν είναι που νιώθω τον πειρασμό να χρησιμοποιήσω μία παράγραφο από το εξαιρετικό χθεσινό άρθρο του Γιώργου Κράλογλου. Ιδού:
"Και τώρα μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε πως συμβαίνει κάποιας μορφής ψύχωση... με την πατρίδα (λέμε τώρα...) στους 570-600.000 νέους επιστήμονες, τεχνικούς ή στελέχη που έφτιαξαν πραγματική ζωή εκτός Ελλάδας και θέλουν να γυρίσουν. Έχουμε δουλειές να τους δώσουμε; Μη μου μιλήσετε για επαγγελματίες (αυτούς που κλέβουμε και φορολογικά...) γιατί ηλίθιοι δεν είναι..., (γι' αυτό και ζουν εκτός Ελλάδας). Πού θα τους βρούμε δουλειές, λοιπόν, με 870.000 άνεργους νέους (40% από 20-30 ετών). Και με τι μισθούς, όταν κάποιοι ιδιώτες κερδοσκόποι (αυτά επίσης τα κρύβει η επικαιρότητα...) έφθασαν στο αίσχος να "τρώνε" και από τα 340 ευρώ, επειδή (λέει) αυξήθηκαν οι προμήθειες των Τραπεζών.."
Απλά για προβληματισμό... Τα είπε όλα!
Και με την ευκαιρία, να την πω τη μικρή κακία μου. Δεν μου γέμισε και πολύ το μάτι ο Κινέζος πρόεδρος και οι συμφωνίες που υπεγράφησαν. Δεν λέω, χρήσιμα όλα αυτά, προφανώς, αλλά δεν έγιναν και μεγάλες ανατροπές στα όσα γνωρίζαμε... Και βέβαια ελπίζω να μην προκαλέσουν άλλου είδους αντιδράσεις, γεωπολιτικού επιπέδου αν γίγνομαι αντιληπτός. Γιατί καλές και άγιες οι σχέσεις με τους Κινέζους αλλά ας μην λησμονούμε και ότι η Ελλάδα είναι και χώρα του ΝΑΤΟ και αυτό μπορεί να περιορίζει τα περιθώρια ελιγμών. Ιδιαίτερα στους κρίσιμους για την περιοχή καιρούς, που περνάμε...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια