«Τα Εξάρχεια σήμερα είναι ο βόθρος της Αθήνας και όλης της Ελλάδας».
Η φράση ανήκει σε νεαρή αναρχική φίλη μου που απηύδησε με τη χυδαία προπαγάνδα και καπηλεία των μπαχαλάκηδων. Στην πλατεία και στους γύρω δρόμους σήμερα κυκλοφορούν ανάλογα με την ώρα και την περίπτωση:
α) Μπαχαλάκηδες με κουκούλες και ρόπαλα που παριστάνουν τους πολιτοφύλακες της "επανάστασης". Μερικοί από αυτούς αυτοαποκαλούνται "αναρχικοί" και "αντιεξουσιαστές" ενώ ασκούν το χειρότερο είδος εξουσίας, την εξουσία της βίας. Οι επιδρομές τους θυμίζουν τη ναζιστική "Νύχτα των Κρυστάλλων".
β) Έμποροι ναρκωτικών και πρεζόνια που κατά καιρούς μαχαιρώνονται ή πυροβολούνται εν μέση αγορά για τον έλεγχο της αγοράς των ναρκωτικών της περιοχής.
γ) Βιαστές που επιτίθενται απρόκλητα σε γυναίκες με σκοπό να τις βιάσουν και να τις κακοποιήσουν και που σε μερικές περιπτώσεις το κατορθώνουν.
δ) Διάφορες άλλες συμμορίες κλεφτών, ληστών κι αρπακτικών που εισβάλλουν σε σπίτια και τα ληστεύουν, ενώ θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των κατοίκων.
Όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμη τα χρησιμοποιούν οι μπαχαλάκηδες ως άλλοθι για να δημιουργήσουν "μαζικό κίνημα" υπεράσπισής τους από διάφορους "χρήσιμους ηλίθιους” της περιοχής. Η σκέψη λοιπόν της κυβέρνησης για εξυγίανση της "πλατείας" και η απόδοσή της στην κανονικότητα, δηλαδή στους κατοίκους της περιοχής και της Αθήνας είναι καλή και αγία, αλλά δεν θα πετύχει. Δεν θα φέρει τοεπιθυμητό αποτέλεσμα αν βασιστεί μόνο σε αστυνομικά μέτρα και δράση.
Επειδή αυτή η προσπάθεια έχει γίνει και στο παρελθόν και απέτυχε. Επειδή μόλις αποχωρούσαν οι αστυνομικοί επανέκαμπταν οι μπαχαλάκηδες κι έκαναν τα ίδια κόλπα και ζημιές, όπως στο παρελθόν. Θυμάμαι μια επιχείρηση της Αστυνομίας στο μαγαζί κάτω από το "Βοξ", που το είχαν καταλάβει "αναρχικοί". Η Αστυνομία λοιπόν έβγαλε από το μαγαζί τους καταληψίες, το σφράγισε και έφυγε. Την άλλη μέρα οι καταληψίες επανήλθαν με ηλεκτρικά δράπανα και κόφτες, πήραν τζάμπα ρεύμα από τα καλώδια της ΔΕΗ με δυο μάνταλα, αποσφράγισαν το μαγαζί και το επανακατέλαβαν. Από τότε λειτουργεί ως καφενείο χωρίς να πληρώνει νοίκι, ρεύμα, νερό κι αποχέτευση. Για τηλέφωνο δεν ξέρω.
Για να υπάρξει εξυγίανση των Εξαρχείων χρειάζονται μαζί με τα αστυνομικά μέτρα και μέτρα αναστήλωσης κι ανάπλασης της περιοχής. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά όπως:
- Την απελευθέρωση του Πολυτεχνείου και την ένταξή του στο σχέδιο (πρόγραμμα) μετατροπής του σε Μουσείο ή σε παράρτημα του Αρχαιολογικού Μουσείου και την ενοποίηση των δύο χώρων και του ενδιαμέσου χώρου (οδό). Ισως αν γίνει τεχνολογικό και τεχνικό Μουσείο θα συναντήσει λιγότερες αντιρρήσεις από τους καθηγητές και ιδίως της Αρχιτεκτονικής που αντιδρούν για ίδιον όφελος. Η Πλατεία Εξαρχείων και το Πολυτεχνείο είναι ενιαίος λειτουργικός χώρος για τους μπαχαλάκηδες, τους ναρκέμπορους, τους μικροπωλητές και τους λοιπούς συμμορίτες.
- Την επιτάχυνση της κατασκευής της Γραμμής και του Σταθμού του Μετρό, ώστε η πλατεία ν' αποκτήσει κίνηση και κόσμο, που είναι εχθρός των μπαχαλάκηδων, των ναρκέμπορων και των συμμοριτών.
- Να δοθούν κίνητρα για να εγκατασταθούν στην πλατεία βιβλιοπωλεία, εκδοτικοί οίκοι, γκαλερί, θέατρα, κινηματογράφοι, και άλλα καταστήματα πολιτισμού, καθώς και υποκαταστήματα τραπεζών, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κλπ. Παλαιότερα υπήρχαν πολλά τέτοια καταστήματα στην Πλατεία Εξαρχείων, αλλά λόγω της κρίσης και των μπαχαλάκηδων έκλεισαν.
Τώρα τα περισσότερα καταστήματα της πλατείας είναι κλειστά.
- Ο Δήμος Αθηναίων πρέπει κάθε Σαββατοκύριακο να οργανώνει τα βραδάκια, ιδίως το καλοκαίρι, διάφορα πολιτιστικά γεγονότα (στα ελληνικά τα λένε events), όπως μουσικές, θέατρα σκιών, παραστάσεις με ζογκλέρ και μάγους που καταπίνουν φωτιές και σπαθιά, που περπατάνε πάνω σε μπάλες, εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτών performans (!) και o,τι άλλο σκεφτεί το γόνιμο και όχι γραφειοκρατικό μυαλό των υπηρεσιών του Δήμου.
- Κάποτε η Πλατεία Εξαρχείων έσφυζε από ζωή. Όσοι Αθηναίοι δεν είχαν τη νοοτροπία νεόπλουτου ή "εραστή" γηραιών κυριών για να καταφύγουν στο Κολωνάκι, κατέφθαναν στην πλατεία για να πιουν καφέ, να ψωνίσουν, να συζητήσουν, να διασκεδάσουν και να κουτσομπολέψουν. Τα μπαράκια των Εξαρχείων ήταν ονομαστά.
Στην πλατεία αναρχικοί σαν τον Άσιμο, τον Μπαλή, τον Κωνσταντινίδη συζητούσαν με αριστερούς και κομμουνιστές για τις ιδεολογικές τους διαφορές χωρίς μίσος και μνησικακία. Ο τροτσκιστής Φελέκης με τη μοτοσικλέτα του ήταν μια σεβαστή μορφή των Εξαρχείων, επειδή διέθετε το ήθος των αριστερών αγωνιστών. Αυτό το ήθος που καπηλεύεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για να εισπράξει τις "επιταγές" του σε ψήφους, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο το ήθος το πέταξε στη χωματερή σαν παλιό και τρύπιο σακάκι.
Η Πλατεία Εξαρχείων ήταν κάποτε στέκι και πέρασμα πνευματικών ανθρώπων και καλλιτεχνών. Θυμάμαι τον Παύλο Μάτεσι, τον Θωμά Γκόρπα, τη Ρέα Γαλανάκη, τον Γιώργο Ιωάννου, τον Περικλή Κοροβέση και τον εμβληματικό Λεωνίδα Χρηστάκη με τον μπερέ των Μακί ή των Γάλλων ζωγράφων. Πέρασαν κι άλλοι που δεν μου ΄ρχονται τώρα στο μυαλό και να με συγχωρήσουν που δεν τους αναφέρω, συγγραφείς και ποιητές. Πέρασαν επίσης σκηνοθέτες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Παντελής Βούλγαρης και άλλοι που η μνήμη μου αρνείται να τους επαναφέρει στο φως. Επίσης, αρχιτέκτονες, ηθοποιοί, τραγουδιστές συνδικαλιστές, εκπαιδευτικοί, καθηγητές Πανεπιστημίου, αρχαιολόγοι (για να πιουν καφέ, όχι για ανασκαφές) και φοιτητές. Πολλοί φοιτητές του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου, που έδιναν έναν τόνο ζωντάνιας και πάθους στις συζητήσεις για την ποίηση, την πολιτική, το θέατρο, τη μουσική, τον έρωτα. Γύρω στην πλατεία υπήρχαν περίφημα μπαράκια όπως το "Νταντά", η "Ίντριγκα" κλπ. όπου γινόταν το ερωτικό αλισβερίσι των νέων. Στα ημιυπόγεια συχνά κατοικούσαν κορίτσια του αγοραίου έρωτα που ξαλάφρωναν από τη μοναξιά τους ξενέρωτους και τους άτυχους.
Η ιστορική μπλε πολυκατοικία, μια από τις πιο παλιές και αρχοντικές της Αθήνας, ήταν το τοπόσημο στην πλατεία.
Εκεί είχαν κατοικήσει κατά καιρούς ο Λεωνίδας και η Καλή Κύρκου, ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κώστας Κονοφάγος και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι που η μνήμη δεν τους ευνοεί. Στο ισόγειο της μπλε πολυκατοικίας ήταν το ζαχαροπλαστείο και κατόπιν καφετέρια "Φλοράλ" αλλά και το εστιατόριο "Αττικόν" που τώρα έγινε η καφετέρια "Blue Bear" (Μπλε Αρκούδα). Επίσης η Πλατεία Εξαρχείων έχει μια πλούσια αντιστασιακή ιστορία που για να τη θυμηθούμε ίσως χρειαστεί ένα άλλο άρθρο. Και τώρα έχει καταντήσει ο βόθρος της Αθήνας. SOS.
Θάνος Παπαδόπουλος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια