Του Γιώργου Πετράκη
Τελικά αντί για εκλογές, θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε …δημοψήφισμα. Δημοψήφισμα για το ποιος θέλει το καλύτερο, το αγνότερο και αποκαλυπτικότερο debate.
Γιατί ο προεκλογικός διάλογος τείνει να εξαντληθεί στο περιτύλιγμα και να μην φθάσει ποτέ στο περιεχόμενο, και αυτό φαίνεται ότι το θέλουν και οι δυο μονομάχοι των εκλογών.
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας για να αποφύγει την συζήτηση που θα επιστρέφει στο Μνημόνιο της …Αριστεράς και της Προόδου, για το Μάτι, για το κλείσιμο των Τραπεζών αλλά και για την Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο δε κ. Κυριάκος Μητσοτάκης για να αποφύγει τις απαντήσεις με ποια ομάδα θα κυβερνήσει, αν δίπλα του σταθούν τα περιθωριακά νεοφιλελεύθερα think tank και ποιες πολιτικές θα εφαρμόσει. Γιατί ακούγεται ωραίος ο συνδυασμός, ανάπτυξη, επενδύσεις, καλές θέσεις εργασίας, μείωση φορολογίας, αλλά πολλά τέτοια έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια και κάηκε η γούνα μας….
Έτσι προτιμούν όλοι να εστιάζουν την αντιπαράθεση στο debate «αν ήταν υπέρ της συμμετοχής όλων των πολιτικών αρχηγών ο Τσίπρας το 2009, εάν η ΝΔ ζήταγε ντιμπειτ παλιότερα…
Οι εξαιρετικά κρίσιμες και πολωμένες εκλογές των τελευταίων ετών γίνονται με μια πρωτοφανή ηπιότητα και μαλθακότητα. Λες και εξαντλήθηκαν οι δυνάμεις και τα επιχειρήματα όλα στις Ευρωεκλογές. Ξαφνικά μπήκαν στο ράφι η Novartis και οι Πετσιτηδες… Ίσως , και αυτό είναι το πιθανότερο, όλοι γνωρίζουν ότι όσα «ψάρια» ηταν να πιαστούν, πιάστηκαν στην φασαρία και την κλοτσοπατινάδα των ευρωεκλογών. Τωρα κατενάτσιο να μην γίνει το λάθος …
Η κυβέρνηση και τα στελέχη της κόπτονται γιατί δεν γίνεται διάλογος για το μέλλον. Θέλει να μας αναπτύξει το …όραμα της για το μέλλον. Πολύ απλά φοβάται ότι τρέμει ότι θα κριθεί από τους ψηφοφόρους όχι για το όραμα, αλλά για το έργο της. Γιατί η κυβέρνηση αυτή των πρώην ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρουσίασε έργο, έβαλε σφραγιδα και άφησε αποτύπωμα. Για το έργο της θα κριθεί. Και αυτό προσπαθεί να αποφύγει ο κ. Τσίπρας.
Και επιχειρεί να το κάνει έντεχνα . Παρουσιάζει όραμα και προτάσεις και ξανά προτάσεις και ιδέες… Ξεχάστε τι κάναμε, εμπνευστείτε από αυτά που ΘΑ σας κανουμε…
Γνωρίζει ότι κανείς πια δεν τον πιστεύει γιατί όλοι ξέρουν πως οι ιδέες και τα σχέδια του αποδείχθηκαν αυταπάτες.
Όμως επενδύει στην επόμενη ημέρα. Όταν θα αρχίσει να πετροβολά τον Κυριακό Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του, επειδή δεν θα υλοποιούν όσα ο ίδιος έταζε προεκλογικά γνωρίζοντας πολύ καλύτερα από τον καθένα ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν λόγω των υπογραφών που ο ίδιος έβαζε από το καλοκαίρι του 2015 και μετά….
Και τι να πει για το φόβητρο της Δεξιάς ο κ. Τσίπρας που φαίνεται ότι τελικά μεταλλάχθηκε στην διάρκεια της πενταετίας από τον συγχρωτισμό και την εξάρτηση από τους ΑΝΕΛ… Που τωρα εκεί που κάθονταν ο Ηλιού, ο Κύρκος, ο Παπαγιαννάκης, ο Γλέζος, απλώνουν την αρίδα τους η Κουντουρά, ο Κόκκαλης , ο Τέρενς, η Παπακώστα και ο Αντώναρος και κάθε ρετάλι της λαϊκής και καραμανλικης δεξιάς και ακροδεξιάς.
Κι από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας ρίξει υπνωτικό στον Άδωνη να μην χαλάει το προφίλ, επιμένει να μην δείχνει την ηγετική ομάδα του, να μην εξηγεί το πρόγραμμα του. Το δεν υπόσχομαι προεκλογικά, δεν σημαίνει ότι θέλω τους ψηφοφόρους να πάνε στην κάλπη στα τυφλά…
Πάντως ο κ. Μητσοτάκης κοιτάζοντας πίσω και βλέποντας τι είναι αυτό που τον φέρνει πια τόσο κοντά στην εξουσία, όταν κανείς ούτε ίσως ο ίδιος το περίμενε, θα πρέπει να δει καθαρά. Να διακρίνει ότι είναι το ίδιο που έφερε εύκολα στην εξουσία τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, λίγο πιο δύσκολα τον Αντώνη Σαμαρά, πολύ εύκολα τον Αλέξη Τσίπρα. Και συγχρόνως να δει πόσο εύκολα έφυγαν όλοι τους από το Μέγαρο Μαξίμου.
Ο κόσμος έχει μέσα του ακόμη οργή, δεν έχει ελπίδα, δεν έχει υπομονή, καταφεύγει εύκολα στην τιμωρία. Ο χρόνος του κ. Μητσοτάκη έχει ήδη αρχίσει να μετράει αντίστροφα πριν ακόμη περάσει το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου.
Και πολύ σύντομα θα κρίνεται και αυτός όχι από τις υποσχέσεις, τις δεσμεύσεις, το σχέδιο του, τις ιδέες του, τις προθέσεις του, αλλά για το έργο του.
Και τότε δεν θα έχει καμία σημασία για κανέναν, το εάν έγινε ντιμπέιτ η όχι.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια