Η προσωποπαγής διάσταση της αναμέτρησης είναι αυτή που καθιστά απρόβλεπτο το μέγεθος της (βέβαιης) ήττας που θα υποστεί η κυβερνητική παράταξη
Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Μία εβδομάδα πριν από το κρίσιμο ραντεβού των ευρωεκλογών το δημοσκοπικό αίνιγμα επιτείνεται, καθώς η προσφυγή στις κάλπες τείνει να πάρει χαρακτήρα μονομαχίας πολιτικής επιβίωσης μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Η προσωποπαγής διάσταση της αναμέτρησης είναι αυτή που καθιστά απρόβλεπτο το μέγεθος της (βέβαιης) ήττας που θα υποστεί η κυβερνητική παράταξη, ακριβώς επειδή ο πρωθυπουργός υπερτερεί μακράν του αρχηγού της Ν.Δ. σε ρητορικές, επικοινωνιακές, αλλά και... θεατρικές, αν θέλετε, δυνατότητες. Eπιπλέον, το αποτύπωμα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ορατή παρουσία επίδοξων διαδόχων και δελφίνων, εξαντλείται πολιτικά στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα. Αντίθετα, στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας μιλάμε για ένα διαχρονικό κόμμα εξουσίας με ιδεολογικές τάσεις, βαρόνους και εσωκομματικές φράξιες.
Η πρόσφατη υπερέκθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα media, προϊόν προφανώς των καταστροφικών επιλογών του επιτελείου του, κατέδειξε τις αδυναμίες του και ενίσχυσε την προσλαμβάνουσα αντίληψη ενός νεοφιλελεύθερου πολιτικού, που με το ζόρι κρατιέται να μην ξεδιπλώσει την πραγματική ατζέντα του. Η εικόνα αυτή βλάπτει σοβαρά τις εκλογικές προσδοκίες του γιατί επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης θα βασιστεί σε ένα μοντέλο φιλικό προς το κεφάλαιο, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τις επίμονες διαδόσεις ότι είναι κοινωνικά ανάλγητος ως εκλεκτός του βιομηχανικού κατεστημένου και των δανειστών.
Ο κ. Μητσοτάκης, επομένως, θα έπρεπε να παρακολουθεί την προεκλογική περίοδο από την τηλεόραση του σπιτιού του, γιατί κάθε «αυθόρμητη» αποστροφή τού κοστίζει ψήφους και ενισχύει τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο φόβος για τις πραγματικές προθέσεις του μπορεί να αποτελέσει σοβαρό ανασχετικό μοχλό στην επιθυμία του εκλογικού σώματος να στείλει μήνυμα αποδοκιμασίας στην κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας έχει υποπέσει σε άλλα σοβαρά ολισθήματα, στρατηγικού χαρακτήρα, κλασικά συμπτώματα «αλαζονείας της εξουσίας», η οποία διακρίνει ιδιαίτερα αυτούς που βρέθηκαν σε αρχηγικές καρέκλες από το πουθενά. Ο σημερινός πρωθυπουργός υποτίμησε βάναυσα τις πατριωτικές ευαισθησίες των Ελλήνων με τη Συμφωνία των Πρεσπών, προσέβαλε το περί δικαίου αίσθημα, στηρίζοντας μέχρι τέλους έναν ανάγωγο φίλο του, υβριστή ανθρώπου με αναπηρία, και βεβαίως απέδειξε ότι γράφει την έννοια της ταπεινότητας (πηγάζει, υποτίθεται, από τις ιδεολογικές καταβολές του) στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Λες και δεν μπορούσε να περιμένει τη λήξη της θητείας του για να αρχίσει τις βόλτες ξεκούρασης στις πολυτελείς θαλαμηγούς, τάχα μου, συνεργατών του...
Εχει τραυματιστεί σοβαρά η εικόνα του αριστερού ανθρωπιστή πρωθυπουργού με το ηθικό πλεονέκτημα, που αποστρεφόταν τους πειρασμούς της εξουσίας. Και η αξιωματική αντιπολίτευση αναμένεται να επενδύσει κι άλλο προς αυτή την κατεύθυνση τις λίγες ημέρες που απομένουν μέχρι να στηθούν οι κάλπες. Οι άνθρωποι που συμβουλεύουν τον Κυριάκο τον έπεισαν να εκμεταλλευθεί τη συντριπτική υπεροπλία του στα μέσα ενημέρωσης για να μαυρίσει το προφίλ του Τσίπρα με όλων των ειδών τις επινοήσεις.
Ακόμη και το... πουλί της επταετίας επιστράτευσαν, όπως κάποτε η «Αυριανή» τις στολές των Ες Ες... Μόνο που αυτή η μέθοδος αρνητικής «διαφήμισης» με τα αγορασμένα «φωτοντοκουμέντα» και τις υποκλοπές που παραπέμπουν σε μαφιόζικες πρακτικές είναι απεχθής και έχει σημείο κορεσμού, πέραν του οποίου το «μαύρο» γυρνάει ανάποδα. Ειδικά αν οι εμπνευστές, οι εντολείς και οι εκτελεστές δεν διαθέτουν εύσημα ακεραιότητας ως προς τις σειρήνες της διαπλοκής με επιχειρηματίες, ολιγάρχες και εργολάβους του Δημοσίου...
Το παρελθόν έχει αποδείξει ότι οι μεγάλες πολιτικές μάχες δεν κερδίζονται με κασέτες που πωλούνται στην Ομόνοια και φωτογραφίες φέιγ βολάν που απλά αποδεικνύουν ότι η ράτσα των Ελλήνων πολιτικών είναι από τις πλέον χοντρόπετσες της οικουμένης. Εδραιώνουν μόνο την αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι» και ναρκοθετούν το περιβάλλον του επόμενου που θα κριθεί ακόμη αυστηρότερα και με πιο ευτελή σταθμά.
Ο Τσίπρας γρατζουνιέται και ματώνει, αλλά κάθε γρατζουνιά στερεί το λάδι στο καντήλι του Κυριάκου. Αυτό δεν καταλαβαίνουν οι πραιτοριανοί της Πειραιώς προφανώς επειδή μες στην πρεμούρα τους να πιάσουν στασίδι αγνοούν και τη νεότερη Ιστορία αυτού του τόπου...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια