Γράφει ο Δημήτρης Χρήστου
Αν το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ για τις ευρωεκλογές της Κυριακής ήταν ισχυρό και μη αντιστρέψιμο, υποθέτω όπως και εσείς, πως δύο βαριά ονόματα της παράταξης όπως ο Μεϊμαράκης και ο Αβραμόπουλος, δεν θα άνοιγαν θέμα ηγεσίας μια βδομάδα πριν τις κάλπες. Ποιά στοιχεία έχουμε που να επιτρέπουν να βλέπουμε αντί περιπάτου με διψήφιες διαφορές, ντέρμπι έως και πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, στην ουσία του Τσίπρα, στις συγκεκριμένες εκλογές;
Πρώτον, την λαϊκή ανταπόκριση στην εντυπωσιακή πορεία του πρωθυπουργού από άκρο σε άκρο σε όλη την Ελλάδα. Κανείς δεν περίμενε τόσο μεγάλη επιτυχία με ενθουσιασμό και ταχύτατη συσπείρωση των πολιτών που είχαν ή αποφάσισαν να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία.
Δεύτερον, τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση τα περίμεναν με αγωνία πάνω από 4.000.000 φορολογούμενοι που είχαν φορολογικές και ασφαλιστικές εκκρεμότητες από την περίοδο της χρεοκοπίας. Αισιόδοξοι και ανακουφισμένοι βρέθηκαν και οι συνταξιούχοι, νοιώθοντας ασφαλείς που πλέον οι κίνδυνοι νέων περικοπών ανήκουν στο παρελθόν.
Τα αισθήματα ικανοποίησης από τα μέτρα της κυβέρνησης, έσπευσε να τα πολλαπλασιάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η επικοινωνιακή ομάδα του, αντιδρώντας με αχαρακτήριστη πολιτική επιπολαιότητα και δογματισμό, όταν άρχισαν να αμφισβητούν ότι θα συνεχιστούν εάν γίνει κυβέρνηση η ΝΔ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο αρχηγός της ΝΔ άρχισε να ξεδιπλώνει σκληρές νεοφιλελεύθερες ιδέες για ιδιωτικοποιήσεις στην Υγεία και την Παιδεία, καθώς και αναφορά σε δουλειά επτά ημερών χωρίς εγγυημένες σχέσεις εργασίας!
Τρίτον, από το υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων, τα περιθώρια άντλησης ψήφων είναι μικρά για τη ΝΔ, που έχει φτάσει ταβάνι στην μέτρηση της συσπείρωσης.
Πόλωση και χαλαρή ψήφος
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να χαρακτηρίσει τις ευρωεκλογές ως δημοψήφισμα για την ανατροπή της κυβέρνησης δημιούργησε πόλωση, με το ευρύ κεντροαριστερό ακροατήριο να είναι μεγαλύτερο από το κεντροδεξιό και να συσπειρώνεται στη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό συντελείται μετά το διαρκές μπατάρισμα της ΝΔ πολύ δεξιά. Το δε ΚΙΝΑΛ να έχει κατακτήσει τον χαρακτηρισμό του ακολούθου της Δεξιάς, για την παλινόρθωση στην εξουσία ενός σχήματος που στη θέση Σαμαρά–Βενιζέλου θα έχει Μητσοτάκη-Γεννηματά. Κάτι τέτοιο είναι αποκρουστικό για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που δοκιμάστηκαν από την χρεοκοπία της χώρας.
Σε αυτές τις συνθήκες, η χαλαρή ψήφος πήγε περίπατο και κάποιος που θα μπορούσε να αποφύγει την επιλογή άσπρο-μαύρο, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση για να ψηφίσει μικρότερα σχήματα, αφού δεν κρίνεται η διακυβέρνηση της χώρας, οδηγείται στην ουσία σε επιλογή κυβέρνησης. Και αυτό σαφώς ευνοεί την σημερινή κυβερνητική παράταξη, όπως φάνηκε τις τελευταίες ημέρες.
Ποιες ευρωεκλογές;
Και οι ευρωεκλογές; Τα μεγάλα διακυβεύματα για το μέλλον του μεγαλύτερου πολιτικού πειράματος ειρηνικής συνεργασίας και αλλαγής των ισορροπιών στον κόσμο, δυστυχώς δεν μας απασχόλησαν. Και είναι κρίσιμα. Πολύ κρίσιμα. Τα ρατσιστικά ακροδεξιά ρεύματα που απειλούν την ενότητα και ουσιαστικά το μέλλον της Ένωσης καλπάζουν.
Στη Βρετανία, ο λαϊκιστής Φάρατζ επανεμφανίστηκε με νέο δικό του κόμμα που το ονόμασε Brexit και έρχεται πρώτος στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό 30%, ενώ οι Συντηρητικοί που κυβερνούν σήμερα, έχουν καταποντιστεί στο 10%! Στην Ιταλία, ο ακροδεξιός Σαλβίνι έχει φτάσει στο 30% και με τον Μπερλουσκόνι συνοδοιπόρο, μπορεί να καταλάβει εξ ολοκλήρου την εξουσία!
Η συζήτηση έπρεπε να αφορά το μέλλον της ΕΕ με επιτάχυνση της οικονομικής ολοκλήρωσης, πάνω στις ιδέες Μακρόν, ώστε να μην υπάρχει εκμετάλλευση χωρών-μελών από άλλες χώρες-μέλη, ώστε να αμβλυνθούν οι αβίωτες κοινωνικές ανισότητες. Το ερώτημα σήμερα είναι αν η Ακροδεξιά θα ενισχυθεί τόσο, που να απειλεί την ενότητα και το μέλλον της Ένωσης. Και στο ζήτημα αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αρθρώσει λέξη. Κανείς δεν ξέρει ακόμα και δεν μπορεί να είναι σίγουρος, με ποιες δυνάμεις θα αθροιστούν τελικά οι ευρωβουλευτές που θα εκπροσωπήσουν στις Βρυξέλλες τη ΝΔ.
Τα ευρωπαϊκά κέντρα στηρίζουν Τσίπρα
Στις συνθήκες αυτές, είναι άκρως σημαντικό για το ευρωπαϊκό μέλλον η ενίσχυση των δημοκρατικών δυνάμεων. Και ο ευρωπαϊκός νότος, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία παίζουν κρίσιμο ρόλο. Αυτό είναι αντιληπτό και από τη στήριξη που προσέφεραν Σεντένο, Μοσχοβισί αλλά και η καγκελάριος Μέρκελ(!) στην κυβέρνηση Τσίπρα, όταν ο επικεφαλής του ESM Κλ. Ρέγκλινγκ επιχείρησε να αμφισβητήσει τα πρόσφατα οικονομικά μέρα της κυβέρνησης.
Αυτό συνέβη, διότι η σημερινή μεγάλη δημοκρατική παράταξη που εκφράζει ο Τσίπρας, θεωρείται πυλώνας εμπιστοσύνης και σταθερότητας. Μένει να δούμε το τελικό αποτέλεσμα από τις κάλπες, για να μάθουμε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πληρώσει το τίμημα των λαθών του και των νεοφιλελεύθερων επιλογών του. Οι βαρόνοι της παράταξης τον άφησαν ασύδοτο, αλλά είναι πλέον έτοιμοι να τον εξοστρακίσουν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια