Οι φρεσκαδούρες που είδαμε να βαδίζουν κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά (Μπίστης, Τζουμάκας, Ρεπούση κ.ά.) δεν φτουράνε μία μπροστά σε άλλους...
Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος
Και γιατί να μην πάρουν Τσουκάτο (φωτό 1); Γοητευτικός, χειροδύναμος (στύβει την πέτρα, κουβαλάει βαλίτσες με μετρητά Siemens μέχρι το κόμμα λες και είναι πίπουλα), πεπειραμένος και απελπιστικά διαθέσιμος.
Και γιατί να πουν «όχι» στον Μαντέλη (φωτό 2); Κι αυτός είναι στα ίδια κυβικά γοητείας και ισχύος με τον Τσουκάτο. Ειδικεύεται στις προεκλογικές χορηγίες από τη Siemens και ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι είναι ιδεολόγος.
Και ποιος δεν θα ήθελε έναν Γιάννο (φωτό 3) στη μηχανή του κόμματος; Μεγάλο ατού του, ότι αγωνίζεται για τον σοσιαλισμό. Το χαμόγελό του αστράφτει σαν τις ιδέες και τα πεπραγμένα του. Παίζει την οικονομία στα δάχτυλα και, τώρα τελευταία, έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Εχει κάποια τυπικά κωλυματάκια (βρίσκεται στη φυλακή), αλλά είναι βέβαιον ότι θα τα ξεπεράσει. Στην Ελλάδα ζούμε, άλλωστε...
Ακης (φωτό 4) και τα μυαλά στο μίξερ! Ενας χείμαρρος αρετής και ανιδιοτέλειας στη στέρφα και αποξηραμένη πολιτική σκηνή μας.
Φυσικά και χρειάζεται επειγόντως ένας ΓΑΠ (φωτό 5). Ο απόγονος των μεγάλων επιτυχιών είναι διαχρονικά περιζήτητος και έτοιμος για συζητήσεις, συνεργασίες, τουρνέ εντός και εκτός έδρας. Μόνο με έναν Παπανδρέου ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γράψει αληθινή ιστορία - σαν αυτήν που γράφτηκε όταν ερχόταν εδώ ο Ντομινίκ Στρος Καν για να παίξουμε τον... γιατρό. Θυμάται κανείς τους παραλληλισμούς που έκανε ο Γκομενίκ, όταν μιλούσε για την «αρρωστούλα» την οικονομία μας, την οποία θα γιάτρευε το ΔΝΤ;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια