Υπάρχουν ένοχοι και πρέπει να τιμωρηθούν…


Του Κώστα Στούπα
kostas.stoupas@capital.gr

Ένα από τα ισχυρά χαρτιά που πίστευε αφελώς η κυβέρνηση πως κρατάει στα χέρια της ήταν αυτό του σκανδάλου της Novartis. Αυτός ήταν και ο λόγος που το κράταγε για λίγο πριν τις εκλογές.

Λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, το περίφημο "μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της Ελλάδας" κατά τον κ. Παπαγγελόπουλο, καταρρέει παταγωδώς και πολύ πιθανό να γυρίσει "μπούμερανγκ" προς τους εμπνευστές και εκτελεστές του...

Το σκάνδαλο Novartis είναι πραγματικό αλλά όπως από την πρώτη μέρα ήταν φανερό αφορά κυρίως στελέχη του κλάδου της υγείας και χιλιάδες γιατρούς. Η προσπάθεια της κυβέρνησης για μικροπολιτικές σκοπιμότητες να εστιάσει την προσπάθεια στην πολιτική εξόντωση των αντιπάλων συγκάλυψε τη διαλεύκανση του σκανδάλου.

Από τη στιγμή που δεν βρέθηκαν χρήματα και σχετικές διαδρομές το κατηγορητήριο είναι στον "αέρα" καθώς με δηλώσεις όπως "άκουσα" ή "μου είπαν" δεν μπορούν να σταθούν κατηγορίες σε κανένα δικαστήριο*.

Αν μετά τις εκλογές τεκμηριωθούν οι καταγγελίες δικαστικών λειτουργών για απροκάλυπτες παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, το σκάνδαλο θα γυρίσει "μπούμερανγκ" και πολλοί είναι αυτοί που θα έπρεπε ήδη να έχουν χάσει τον ύπνο τους για τις κατηγορίες που στοιχειοθετούν οι πράξεις τους.

Το σκάνδαλο της Novartis είναι σκάνδαλο της φαρμακευτικής δαπάνης (επωφελήθηκαν πολλές εταιρείες και στελέχη της δημόσιας υγείας...) και αν θέλει κάποιος να ξεκαθαρίσει ποιοι έλαβαν μέρος στο "πάρτι" δεν χρειάζεται παρά να κοιτάξει τα στοιχεία που δείχνουν επί ποιων κυβερνήσεων η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύθηκε από τα 2 δισ. στα 5 δισ. τον χρόνο. Αν θέλει να καταλάβει ποιος συμμάζεψε τους κλέφτες θα πρέπει να κοιτάξει επί ποιων κυβερνήσεων, υπό την πίεση των μνημονίων και της τρόικας, έπεσε από τα 5 στα 2 δισ. το χρόνο.


Η στόχευση των κυβερνήσεων που μείωσαν τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη μοιάζει με την εκδίκηση αυτών που λυμαίνονταν τη χώρα προς αυτούς που τους χάλασαν το "πάρτι"...

Υπό αυτήν την έννοια πολλοί από αυτούς που πρωτοστατούσαν και χειραγωγούσαν τον αντιμνημονιακό αγώνα είναι βέβαιο πως είχαν δεύτερες επιδιώξεις και δεν το έπρατταν από αγνό πατριωτισμό για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Φυσικά πάντα υπάρχουν και οι χρήσιμοι ηλίθιοι. Πάντα υπάρχουν!

Αν κοιτάξει κάποιος πίσω από τις γραμμές και κάτω από τον θόρυβο της τρέχουσας επικαιρότητας, αυτό που επί της ουσίας συμβαίνει είναι πως το ΠΑΣΟΚ του "Άκη" προσπαθεί να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με το ΠΑΣΟΚ του "Σημίτη", στο πρόσωπο του Λοβέρδου και αφήνει και τον Άδωνι Γεωργιάδη στο κάδρο για να θωπεύσει κάποια αντιδεξιά αισθήματα της εκλογικής βάσης.

Κατά παραγγελίαν ένοχοι όμως με στόχο το ξεφόρτωμα πολιτικών αντιπάλων είχαμε στις δίκες της Μόσχας.

Στις δημοκρατίες η μεθόδευση εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων μέσω χειραγώγησης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης συνιστά βαρύτατο θεσμικό και πολιτικό έγκλημα και τιμωρείται.

Αυτήν τη σκηνή θα την δούμε πιθανά στα επόμενα επεισόδια, μετά τις εκλογές.

Από την πρώτη στιγμή το 2015 ήταν φανερό τι επεδίωκαν οι φερέλπιδες "Ροβεσπιέροι" του καφενείου όπως φανερό ήταν και το που θα κατέληγαν λόγω της αδυναμίας αποτελεσματικής μεθόδευσης και αίσθησης του κινδύνου.

Αν και μεγάλωσαν στη μεταπολιτευτική δημοκρατία όπου η λειτουργία των θεσμών μπορεί να μη συναγωνίζονταν τις ανεπτυγμένες δυτικές δημοκρατίες, αλλά ήταν επαρκής για να διαφοροποιεί τη χώρα από το "σοβιετιστάν" και τις τριτοκοσμικές δικτατορίες, δεν το αντελήφθησαν.

Δεν αντελήφθησαν ποτέ τι είναι η δημοκρατία και ποιες λειτουργίες την κάνουν να ξεχωρίζει. Τούτο συνέβη λόγω της πλύσης εγκεφάλου που έχουν υποστεί από την ολοκληρωτική αριστερή ιδεολογία και προπαγάνδα οι οποίες εξομοιώνουν τον φασισμό με το αστικό πολίτευμα όπως επίσης το δημοκρατικό σοσιαλισμό, με το κέντρο και τη συντηρητική δεξιά, που αποτελούν και τους πυλώνες του αστικού πολιτεύματος.

Η άγνοια της δημοκρατίας και των κανόνων αποκαλύπτεται από αφελείς φράσεις δημοσίως όπως: "Πήραμε την κυβέρνηση αλλά δεν πήραμε την εξουσία…"κλπ.

Προφανώς κάποιοι πίστευαν πως η ανάθεση της διακυβέρνησης μοιάζει με την ανάληψη της ηγεσίας σε κάποια συμμορία του υποκόσμου, όπου ο αρχηγός και η φατρία του αποφασίζουν χωρίς να ελέγχονται και να λογοδοτούν σε κανένα.

Πίστευαν (τουλάχιστον στην αρχή) πως μπορεί να κλείσουν τα μη αρεστά μέσα ενημέρωσης και να τρομοκρατήσουν δημοσιογράφους, δικαστές και πολιτικούς αντιπάλους.

Τώρα φαίνεται πως πλησιάζει ο καιρός που θα ερευνηθούν όλα τα πεπραγμένα.

* Είναι προφανές πως η δικαιοσύνη που ονειρεύονταν για τον τόπο οι "Ροβεσπιέροι" των αμφιθεάτρων και των καφενέδων ήταν σαν αυτή που συνάγεται από την τελική αγόρευση του συνηγόρου υπεράσπισης στη δίκη του Νικολάι Μπουχάριν στις στημένες δίκες της Μόσχας:

"Σύντροφοι δικαστές, τα γεγονότα σ’ αυτή τη δίκη είναι τόσο ξεκάθαρα, …ώστε η υπεράσπιση δε βρίσκει λόγο να διαφωνήσει με τον σύντροφο Εισαγγελέα. …Όσο για τα πολιτικά και ηθικά συμπεράσματα, ο λόγος του Εισαγγελέα ήταν τόσο περιεκτικός, που η Υπεράσπιση αισθάνεται την ανάγκη ολόψυχα να τον προσυπογράψει"…


** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια