Γράφει ο Γιάννης Πανούσης
"Οι περισσότεροι ήρωες παραμένουν άγνωστοι γιατί δεν είχε συμφέρον να τους αναδείξει κάποιος", Πότης Κατράκης, Πειρασμός
Ποτέ δεν μου ανέθεσε κάποιος ,ούτε αυτόκλητα ανέλαβα, το έργο τού να κρίνω τη ζωή των άλλων. Ουδείς με διόρισε δικαστή και ουδέποτε κατα-δίκασα ανθρώπους γι’αυτό που είναι. Είμαι εναντίον της χρήσης του δημόσιου λόγου και της κατάχρησης της γραφίδας για ν’ αμαυρωθούν προσωπικές επιλογές και συμπεριφορές. Είμαι όμως υπέρ της αξιολόγησης κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων,τα οποία φυτρώνουν καθημερινά,γι’άλλους ως άνθη του Καλού και γι’άλλους ως άνθη του Κακού.
Αναφέρομαι στις διάφορες κινήσεις σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες συγκροτούνται από αξιόλογους επιστήμονες αλλά κι από πολιτευτές καριέρας.Δεν θα σχολιάσω το τι πίστευε κι έλεγε έκαστος εξ αυτών πριν από 20, 10, 5 χρόνια, γιατί ο καθείς έχει δικαίωμα ν’αλλάξει γνώμη και θέση [πολλώ μάλλον που τα πάντα γύρω μας δεν είναι πλέον τα ίδια]. Υπάρχουν όμως και τ’αντικειμενικά δεδομένα ,τα οποία δύσκολα παρακάμπτονται και δυσκολότερα παραγράφονται.Θα επιχειρήσω να δω τα πράγματα από την οπτική γωνία ενός μη-πολιτικού που εξακολουθεί να πιστεύει και να υποστηρίζει την Αστική Αριστερά, όπως και τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά.
Το "οργανωμένο πολιτικό πάθος" [και τα συνακόλουθα ιδεολογικά παθήματα] των ενθουσιωδών υποστηρικτών δεν πείθει και δεν κινητοποιεί επειδή αυτή η χώρα μπορεί να διακρίνεται για τα καθυστερημένα ανακλαστικά της αλλά δεν πάσχει από πολιτική αμνησία. Στο παρελθόν πάμπολλα άτυπα πολιτικά υποκείμενα έχουν θορυβωδώς εμφανιστεί[παρωθούμενα;] κι έχουν αθόρυβα εξαφανιστεί[απωθούμενα;].
Το όποιο πολιτικό άγχος [επιβίωσης ή αναβίωσης] δεν φάνηκε να αρκεί για να δικαιολογήσει ένα [νέο;] μόρφωμα.Όσο κι αν κάποιοι επικαλούνται καταγωγή από "μυθικό λίκνο" πολιτικής πρόγνωσης,τα λάθη και οι αστοχίες του χθες δεν εγγυώνται αξιόπιστες προβλέψεις για το αύριο. Από την άλλη όσοι διαλαλούν ότι είναι κάτι περισσότερο από τους μη-συμμετέχοντες σε τέτοια εγχειρήματα [σοφότεροι,καλύτεροι,πλέον άξιοι] ,ή ότι μπορούν να διδάξουν πολιτικό ήθος, πρέπει να συνειδητοποιήσουν δύο πράγματα:πρώτα ότι οι ανιδιοτελείς είναι και σεμνοί [κι όχι παντογνώστες κι αλαζόνες] και δεύτερο ότι η Ιστορία της Ελλάδας δεν συμφωνεί/συναινεί πάντοτε με τις μικρές ιστορίες της ζωής του καθενός μας,με συνέπεια να μας σκεπάζει με σκόνη,αδικώντας ίσως τις αφετηριακές επιδιώξεις.
Νομίζω ότι οι διαδικασίες που πρέπει ν’ακολουθήσουν οι εν λόγω είναι απλές:
- όποιος θέλει να μπει στην Κυβέρνηση, να συνεννοηθεί με τον Πρωθυπουργό
- όποιος θέλει να μπει στο Κόμμα,ν’ακολουθήσει το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ
- όποιος θέλει ν’αυτοχαρακτηρίζεται ‘αριστερός’,να [ξανα;] διαβάσει ορισμένα βασικά εγχειρίδια
- όποιος θέλει να καταχωρισθεί ‘ως συνοδοιπόρος’[προερχόμενος από τα δεξιά],να παρακολουθήσει ειδικά σεμινάρια επιμόρφωσης[διότι έννοιες όπως ο συμμοριτοπόλεμος,οι βρώμικοι μετανάστες,οι επικίνδυνες τάξεις κλπ έχουν μπολιάσει το μυαλό τους με στερεότυπα]
- όποιος θέλει να καταχωρισθεί ‘ως συνοδοιπόρος’[προερχόμενος από τα κεντροαριστερά],να μην πτύει το παρελθόν του[διότι ως γνωστόν αυτός που ουρεί στη θάλασσα ,το βρίσκει στο αλάτι]
Συνεπώς ούτε αγιοποίηση, ούτε δαιμονοποίηση. Χρειάζεται ειλικρίνεια προθέσεων,διαφάνεια κινήσεων κι εντιμότητα απ όλες τις πλευρές. Όλα τ’άλλα θα τ’ αναλάβει η πραγματικότητα,ίσως και η Ιστορία...
ΥΓ. "Δεν με τρομάζουν οι χαράδρες Με τρομάζει η σκόνη της Πολιτείας" [Π.Πρεβελάκης,Αποθέωση]
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια