Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Η συνάντηση του πρωθυπουργού των Σκοπίων µε τον Τζορτζ Σόρος στο Νταβός έδωσε την ευκαιρία για ποικίλες συζητήσεις.
Προκάλεσε εντύπωση ότι ενοχλήθηκαν ακόµα και οι λεγόµενοι «εθνοµηδενιστές», οι οποίοι ως γνωστόν χωνεύουν και δικαιολογούν τα πάντα, επειδή νοµίζουν πως είναι «πολίτες του κόσµου».
Ο θριαµβευτικός τόνος που έδωσε στη συνάντηση αυτή ο κ. Ζάεφ ήταν η αφορµή για να αναπτυχθούν σενάρια, σύµφωνα µε τα οποία ο Σόρος ήταν αυτός που επέβαλε στην Αθήνα και στα Σκόπια την επίλυση του Σκοπιανού, επειδή επιθυµεί να χρησιµοποιήσει τη γειτονική χώρα ως µοντέλο για το νέο είδος χώρας που ονειρεύεται. Ο κ. Σόρος φέρεται να βρίσκεται απέναντι στο κράτος-έθνος και τον ενδιαφέρει µόνο η πολυπολιτισµικότητα.
Με λίγα λόγια επιδιώκει τη συνύπαρξη σε µία χώρα πολλών και διαφορετικών κοινωνικών οµάδων µε διαφορετικά πολιτισµικά και εθνικά-εθνοτικά στοιχεία. Στη θεωρία µπορεί να ακούγεται πολύ όµορφο το µοντέλο του κ. Σόρος. Αλλά στην πράξη είναι ένα εκρηκτικό µείγµα, που προκαλεί εθνικισµούς και αλυτρωτισµούς. Το πείραµα φαίνεται ότι θα γίνει στα Σκόπια και αν πετύχει θα επιχειρηθεί να επεκταθεί και σε άλλες χώρες.
Ο κ. Σόρος έχει µία περίεργη σχέση µε τα Σκόπια. Εδώ και πολλά χρόνια βρίσκει τρόπους χρηµατοδότησης του σκοπιανού κράτους και δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουµε ότι η γειτονική χώρα είναι υποχείριό του. Στην Ουάσιγκτον αιωρείται για µερικά χρόνια η πληροφορία ότι το Στέιτ Ντιπάρτµεντ του έδωσε κάποια εκατ. δολάρια για να τα χρησιµοποιήσει στα Σκόπια. Η δικαστική υπόθεση είναι και σήµερα ανοικτή...
Εχει, πάντως, σηµασία ότι σε ένα κείµενό του στην εφηµερίδα «New York Times», τον περασµένο Ιούνιο, χαρακτηρίζει τη Συµφωνία των Πρεσπών «ιστορική ευκαιρία», και προειδοποιεί για τον κίνδυνο «κατάληψης» των Βαλκανίων από τη Ρωσία, την Κίνα και την... Τουρκία.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια