Σύνθετη ανοησία, παντού «Μακεδονία»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να κρύβεται με όσα έχει διαπράξει, όχι να ζητάει και τα ρέστα

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Κοπίασε ο επικοινωνιακός μηχανισμός του υπουργείου Εξωτερικών, για να βρει μία -έστω- δημόσια αναφορά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή που να δεσμεύει τη χώρα να συμφωνήσει με τα Σκόπια σύνθετη ονομασία με το όνομα «Μακεδονία». Οχι μόνο δεν κατάφερε να βρει τίποτε σχετικό, ώστε να το εντάξει στο προπαγανδιστικό non paper που διένειμε, αλλά απέτυχε να εντοπίσει την παραμικρή δημόσια δήλωσή του υπέρ της σύνθετης ονομασίας. Στις προγραμματικές δηλώσεις που ανέγνωσε ο Καραμανλής στο Κοινοβούλιο αμέσως μετά τις νικηφόρες εκλογές του 2007 επέλεξε -εσκεμμένα -να μιλήσει για «κοινά αποδεκτή λύση erga omnes», χωρίς περιττές επεξηγήσεις. Η λέξη «Μακεδονία» ουδέποτε μπήκε στο στόμα του για έναν απλό λόγο: Οταν μπαίνεις σε διαπραγματεύσεις για ένα τόσο ευαίσθητο εθνικό θέμα, δεν χαρίζεις με το ξεκίνημα τη βασίλισσά σου. Γενικώς, δεν τη χαρίζεις ποτέ. Πρώτα εξασφαλίζεις αυτά που ζητάς εσύ και στο τέλος, μόνον αν ο συνομιλητής σου κάνει παραχωρήσεις, συζητάς τα «αν» και τα «διότι». Αν τα συζητάς και αυτά. Αν ο Καραμανλής είχε αναφέρει ως ιδέα και μόνον ότι μελετά συμβιβασμό για το όνομα «Μακεδονία», δεν θα είχε καταφέρει να βάλει το βέτο στο Βουκουρέστι. Θα μας είχαν πάρει φαλάγγι.

Αλλά και η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, που ανέλαβε τον ρόλο να εξειδικεύσει την ελληνική θέση στις προγραμματικές δηλώσεις εκείνης της Βουλής, επίσης μίλησε για «εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στη βάση μιας σύνθετης ονομασίας». Ποια μπορούσε να είναι η σύνθετη ονομασία ουδείς γνώριζε. Θα μπορούσε να είναι και «Vardarska».

Γιατί αυτή η αναδρομή, θα μου πείτε; Μα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να κρύβεται με όσα έχει διαπράξει, όχι να ζητάει και τα ρέστα με non paper του ΥΠΕΞ, ότι τάχα μου αντιγράφει την πολιτική προηγούμενων κυβερνήσεων και προηγούμενων πρωθυπουργών. Εδώ ακόμη και τη σύνθετη ονομασία, την οποία συμφώνησε να υπογράψει, δεν κατάφερε να την επιβάλει σε όλο το κείμενο της συμφωνίας. Τι σόι σύνθετη ονομασία είναι αυτή, όταν οι πολίτες του νέου κράτους ονομάζονται σκέτο «Μακεδόνες» και όχι «Βορειομακεδόνες»; Τι σύνθετη ονομασία είναι αυτή, όταν η συμφωνία ρητώς προβλέπει ότι οι διεθνείς κωδικοί της ΠΓΔΜ θ εξακολουθήσουν να είναι ΜΚ ή ΜΚD; Θα χτυπά το κινητό σου; «Μακεδονία» θα εμφανίζεται. Θα λαμβάνεις mail; Πάλι «Μακεδονία»! Θα βλέπεις το σκορ σε ποδοσφαιρικό ή άλλον αγώνα; «Μακεδονία» plus. Θα εμφανίζεται Σκοπιανός τραγουδιστής στη Εurovision; «Macedonia» εις τη νιοστή. Θα έρχονται πολιτιστικοί σύλλογοι να χορέψουν στο φεστιβάλ της Πιερίας το καλοκαίρι; «Μακεδονικοί» θα ονομάζονται, και μάλιστα με τη βούλα της συμφωνίας. Για τα διαβατήρια και τις ονομασίες των εμπορικών προϊόντων δεν αναφέρω τίποτε. Ξέρουμε πού θα πάνε οι μεταβατικές περίοδοι συμμόρφωσης των Σκοπίων μόλις μπουν στο ΝΑΤΟ! Περίπατο θα πάνε! Μόνο στις πινακίδες των αυτοκινήτων θα αναγράφεται η σύνθετη ονομασία ΝΜΚ και αυτό για να μην έχουμε συρράξεις το καλοκαίρι στη Χαλκιδική. Ποια σύνθετη ονομασία, λοιπόν; Σύνθετη ανοησία! Περί αυτής πρόκειται. Σύνθετη ονομασία που οδηγεί στο σκέτο και παντού «Μακεδονία». Και για να μην καταλείπεται καμία αμφιβολία ότι στην καθομιλουμένη το κράτος αυτό θα ονομάζεται «Μακεδονία» σκέτο και οι κάτοικοί του «Μακεδόνες» παραπέμπω στα σχετικά άρθρα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Στο άρθρο 3 παρ. Ε ορίζεται: «Οι κωδικοί της χώρας για τις πινακίδες αυτοκινήτων θα είναι NMK. Για όλους τους άλλους σκοπούς κωδικοί χώρας παραμένουν οι ΜΚ και ΜΚD, όπως επισήμως αποδόθηκαν από τον διεθνή οργανισμό πιστοποίησης». Οσο για την υποχρέωση να χρησιμοποιούν το σύνθετο όνομα ιδιωτικοί φορείς (πολιτιστικοί σύλλογοι κ.λπ.), οι Πρέσπες το αφήνουν στη διακριτική τους ευχέρεια. «Οι ιδιωτικές οντότητες δύνανται να ευθυγραμμίζονται με το άρθρο 7 παρ. 3 και 4». Αρα μπορούν να διεκδικούν και την Ιστορία μας. Με τις υγείες σας, κύριε Τσίπρα, που ο μισός κατάγεστε από την Καβάλα. Σκεφτείτε και να μην καταγόσασταν, τι άλλο μπορεί να μας έβρισκε.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.