Η αλαζονεία, τα σενάρια και το πάθος για εξουσία
 |
Από τον Μανώλη Κοττάκη
|
Συνίσταται στην επιβεβαίωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας του 50% συν ένα των εδρών της Βουλής κατά την ψήφιση των προγραμματικών δηλώσεων κατά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης (όταν την αιτηθεί η κυβέρνηση), κατά την ψηφοφορία επί προτάσεως δυσπιστίας (όταν την αιτηθεί η αντιπολίτευση), κατά την ψήφιση του Προϋπολογισμού και κατά την ψήφιση νομοσχεδίων μείζονος σημασίας.
Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις έχει επικρατήσει εθιμικώς να θεωρείται η ψήφος επιβεβαίωση της δεδηλωμένης. Πρωθυπουργός που αδυνατεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη της Βουλής κατά την ψήφιση κορυφαίου νομοσχεδίου γνωρίζει ότι δεν μπορεί «να σταθεί», γι’ αυτό και συνήθως προσφεύγει σε εκλογές. Μόλις η πλειοψηφία της Ν.Δ. μειώθηκε στους 150 βουλευτές, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θεώρησε ότι έχασε τη δεδηλωμένη και προκήρυξε αμέσως εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1993.
Φαίνεται όμως ότι η Αριστερά υποστηρίζει καινοφανείς θεωρίες για τον κοινοβουλευτισμό και τη δεδηλωμένη. Θεωρεί ότι ο τόπος μπορεί και να διοικηθεί από κυβερνήσεις μειοψηφίας! Από τους ολιγότερους και όχι από τους περισσότερους. Κορυφαίος κυβερνητικός παράγων εξομολογήθηκε προσφάτως σε συνομιλητή του ότι «δεν χάνεται η δεδηλωμένη ακόμη και αν αποχωρήσει ο Πάνος Καμμένος από την κυβέρνηση»! Σύμφωνα με το σκεπτικό του κορυφαίου κυβερνητικού, που προφανώς και βρίσκει σύμφωνο το «καθεστωτικό» Μαξίμου, η δεδηλωμένη κτάται μόνο μία φορά, κατά την ψηφοφορία μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων και αφού έχει προηγηθεί ο γύρος των διερευνητικών εντολών.
Σύμφωνα με την καθεστωτική αυτή ερμηνεία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, δεν έχει καμία αρμοδιότητα στο ενδιάμεσο να γνωμοδοτήσει για τη δεδηλωμένη και ως εκ τούτου είναι άστοχο κατά τον ΣΥΡΙΖΑ να τον επισκεφθεί ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος για να του δηλώσει την απόσυρση της στήριξής του προς την κυβέρνηση! Η κυβέρνηση τον θεωρεί... αναρμόδιο! Κατά την καινοφανή «συριζαϊκή» θεωρία η κυβέρνηση δεν χάνει τη δεδηλωμένη ούτε αν άρει την εμπιστοσύνη του προς αυτή ο νυν κυβερνητικός της εταίρος, ούτε καν αν καταψηφιστεί κάποιο νομοσχέδιο. Ο μόνος τρόπος απώλειας της δεδηλωμένης είναι -κατ’ αυτήν- η υποβολή πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση από την αντιπολίτευση και η υπερψήφιση της πρότασης αυτής από τουλάχιστον 151 βουλευτές.
Σ τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ όμως όχι μόνο δεν πιστεύουν ότι απειλείται η δεδηλωμένη τους αυτή τη στιγμή, αλλά προεξοφλούν αλαζονικά τη... «ρευστοποίηση» τριών μικρότερων κομμάτων στην περίπτωση που η κοινοβουλευτική τους δύναμη πέσει κάτω από πέντε βουλευτές: Των ΑΝ.ΕΛ., του Ποταμιού και της Ένωσης Κεντρώων, την οποία εγκατέλειψε ακόμη ένας βουλευτής. Και χρησιμοποιούν εσκεμμένα τον όρο «ρευστοποίηση», διότι από τη στιγμή που θα μειωθεί με «αποστασίες» η δύναμή τους σε τέσσερις βουλευτές -των αρχηγών τους περιλαμβανομένων- διαλύονται κοινοβουλευτικά. Χάνουν τα προνόμιά τους με βάση τον Κανονισμό.
Γι’ αυτό και στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν -άγνωστο από πού πηγάζει η αισιοδοξία τους- ότι η Συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να εγκριθεί το μίνιμουμ με 154 ψήφους και το μάξιμουμ με 170! Ωστόσο, ακόμη και αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για πλειοψηφία βουλευτών, όχι κομμάτων. Αν οι ΑΝ.ΕΛ. αποχωρήσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση μειοψηφίας. Οι άνθρωποι πάντως δεν δείχνουν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τις καρέκλες και την εξουσία. Θέλουν να μείνουν σε αυτές μέχρι και το τελευταίο λεπτό! Οι θεσμοί της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τούς είναι ξένοι και αδιάφοροι. Και το λένε. Είτε ιδιωτικά και εμπιστευτικά είτε προκλητικά και δημόσια. Το επόμενο στάδιο είναι τα σοβιέτ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια