Γράφει η δημοσιογράφος Λέττα Καλαμαρά
|
Από το «Λεφτά Υπάρχουν» του Γ.Παπανδρέου στο «SuccessStory» του Α.Σαμαρά μέχρι την «Καθαρή Έξοδο» του Α.Τσίπρα πέρασαν 10 χρόνια ξεπουλήματος και φτωχοποίησης της Ελλάδας.
Τρεις Έλληνες πρωθυπουργοί σπατάλησαν 10 χρόνια της Ελλάδας, 10 χρόνια της ζωής μας, με έναν και μόνο σκοπό. Την προστασία του παρασιτικού μας Κράτους, την απόκρυψη και τη συγκάλυψη των εγκλημάτων της Μεταπολίτευσης, τη διατήρηση μίας κάστας Απατεώνων που ανέδειξαν την κλοπή των δανεικών χρημάτων και των ευρωπαϊκών χορηγήσεων σε εθνική ιδεολογία. Φυσικά πάντα με το αζημίωτο, τη διατήρηση και την αύξηση των καταθέσεών μίας νομενκλατούρας σε εξωχώριους και ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς με εχέγγυο το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου της Ελλάδας και τη δυστυχία του ελληνικού λαού. Μόνη διέξοδος για τους κοινούς θνητούς η εγκατάλειψη της χώρας και η πνευματική «αποψίλωσή» της.



Αλίμονο αν ευτυχείς παραμείνουμε ως «Σερβιτόροι» των «Κουτόφραγκων» σε μία Ελλάδα που θα μας ανήκει ολοένα και λιγότερο, απλοί παρατηρητές εφήμερων ηδονών που σερβίρονται καθημερινά μέσα από ένα δίκτυο παραπληροφόρησης, τρομοκρατίας και εκμαυλισμού μας. Αυτό φυσικά προϋποθέτει μία και μόνο απλή και συνάμα αδύνατη φαινομενικά απόφαση. Την επικράτηση των ικανών και αρίστων έξω από κομματικούς μηχανισμούς, ένα Κράτος μη λάφυρο της κάθε Κυβέρνησης σε αντικατάσταση του δικτύου της Μεταπολιτευτικής "Παράγκας" που εξανέμισε δισεκατομμύρια ανάπτυξης και κυρίως προέβαλλε τους μέτριους, τους φοβικούς και τα ανδρείκελα ως το ανταγωνιστικό όπλο μας. Ένα δίκτυο που λυσσαλέα προσπαθεί να επιβιώσει και να αντισταθεί στη φυσιολογική ροή της ιστορίας για να μην χάσει τα κεκτημένα του εις βάρος όλων μας, της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Σε έναν ακήρυχτο πόλεμο διάλυσης της Ελλάδας εκ των έσω, ανατολικής φιλοσοφίας.


Καλό ξημέρωμα στην επόμενη δεκαετία. Τη δεκαετία της Ελλάδας, της Ευρώπης του Φωτός και της Τιμωρίας μέχρι να ξεβρωμίσει το διαμάντι της Υφηλίου από τους Γραμματείς και Φαρισαίους της Ανατολής…
Δίσκος: Στου Αιώνα την Παράγκα (1996)
Τραγούδι: Ρόζα
Στιχουργός: Άλκης Αλκαίος
Συνθέτης: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνευτής: Δήμητρης Μητροπάνος
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα...
βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είνα χωριστά
σε Πολιτεία μαγική γυρνάμε...
με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό...
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή...
Τι με κοιτάζεις, Ρόζα, μουδιασμένο
...
Αγάπη μου, από κάρβουνο και θειάφι...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια