 |
Γράφει ο Τάσος Παπαδόπουλος
|
Απ’ όλα έχει ο μπαξές… Το πολυνομοχέδιο των 1200 και πλέον σελίδων μαζί με την εισηγητική έκθεση και των 400 άρθρων, που ψηφίζεται την Δευτέρα με την διαδικασία του κατεπείγοντος συζητήθηκε την Παρασκευή και την επομένη του Σαββατοκύριακου την αργίας, θα περάσει από τους 153 άβουλους προθύμους, και θα γίνει νόμος του κράτους.
Κι αυτή η αθλιότητα λέγεται δημοκρατικές διαδικασίες, που οφείλουμε να σεβόμαστε μια και οι εκπρόσωποί μας, τρομάρα τους, αποφασίζουν για εμάς χωρίς καν να μας ρωτήσουν.
Βεβαίως η πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που κυβερνά νομοθετεί στην προκειμένη περίπτωση και οφείλουμε να σεβόμαστε εμείς οι πολίτες τις αποφάσεις τους.
Για όσους σέβονται τη νομιμότητα υπάρχει υποχρέωση της τήρησης των όσων αποφασίζονται, για όσους δεν τη σέβονται και κάθε τρεις και λίγο κάνουν λαμπόγυαλο την Αθήνα, δεν ισχύουν ούτε νόμοι ούτε υποχρεώσεις.
Είναι ελεύθεροι και με την άδεια της αστυνομίας που λένε, της κυβέρνησης στην προκειμένη περίπτωση, να κάνουν ότι τους κατέβει. Μέχρι την αστυνόμευση των Εξαρχείων ανέλαβαν με περιπολίες και ο Ν. Τόσκας κατ’ όνομα υπουργός Προστασίας του Πολίτη, απλά σφυρίζει κλέφτικα.
Σε αυτό το πολυδαίδαλο νομοσχέδιο που θα ψηφίσουν προκειμένου να διατηρήσουν το υπέρβαρο μεροκάματο τους οι κυβερνητικοί βουλευτές, υπάρχουν θέματα ευρέως φάσματος. Από το πτυχίο που πρέπει να έχουν οι μανικιουρίστες, μέχρι την δήθεν πλειοψηφία των εργαζομένων που χρειάζεται για να προκηρυχθεί μια απεργία.
Τι ζητείται, απαρτία του 50% που έχουν πληρώσει την συνδρομή τους, δηλ. το 50% των εγγεγραμμένων, που μεταφράζεται σε 35 ανθρώπους αν στους 100 συνολικά είναι οι 70 στο σωματείο κι από αυτούς οι 17 να πουν το ναι στην απεργία.
Όμως οι εργατοπατέρες θέλουν να προκηρύσσουν όποτε τους καπνίσει απεργία και να μην δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, ούτε καν στους εργαζόμενους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Κι αυτό ελάχιστα αφορά τον ιδιωτικό τομέα. Έχει να κάνει με το Δημόσιο του στενού και του ευρύτερου τομέα.
Ότι ώρα θέλουν κλείνουν το μαγαζί και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανένα. Ήδη την Παρασκευή κατέβασαν τα ρολά στο METRO, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κυκλοφοριακό κομφούζιο στην Αθήνα και να ταλαιπωρηθούν ένα εκατομμύριο πολίτες, που κινούνται καθημερινά με αυτό στην μεγαλούπολη.
Από αυτή την απεργία δεν ταλαιπωρείται ο Τσίπρας και η παρέα του, αλλά ο δόλιος ο μισθωτός, ο συνταξιούχος και ο ελεύθερος επαγγελματίας, του οποίου η μετακίνηση παρεμποδίζεται. Και δεν τους έφτανε η Παρασκευή, αποφάσισαν και την Δευτέρα να απεργήσουν, όχι μόνο το METRO, αλλά και τα υπόλοιπα συγκοινωνιακά μέσα.
Που σημαίνει ότι την Δευτέρα υποχρεώνουν τους πολίτες να μένουν στα σπίτια τους και να κοιτάζουν το ταβάνι τους. Κατά τα άλλα μιλάμε για ανάπτυξη και παραγωγικότητα, την ώρα που ο Δημόσιος τομέας με τους εργατοπατέρες μπροστάρηδες, κάθε τρεις και λίγο αποφασίζει να βάζει λουκέτο στην κρατική μηχανή.
Βεβαίως με αυτή την ανεύθυνη συμπεριφορά, που δεν είναι σημερινή, ήταν και χθεσινή και προχθεσινή, εξοργίζουν τους πολίτες, που όλο και περισσότεροι συμφωνούν με την ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων, μια και βλέπουν ότι δεν λειτουργούν υπέρ του κοινωνικού συνόλου, αλλά αυθαίρετα τους καταταλαιπωρούν.
Τουλάχιστον οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν έβλεπαν αυτή την ανεύθυνη συμπεριφορά, προχωρούσαν στην πολιτική τους επιστράτευση τους προκειμένου να προστατεύσουν το κοινό από το αγαθό της άνευ εμποδίων μετακίνησης του.
Αντίθετα οι σημερινοί ιδεοληπτικοί της αριστερο-ακροδεξιάς παράταιρης συμμαχίας, «σέβονται» τους εργατοπατέρες, με αποτέλεσμα ο υπέρμετρα φορολογούμενος πολίτης να πληρώνει τα σπασμένα.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παίζουν τα ανόητα επικοινωνιακά τους παιχνίδια, λέγοντας ότι τον Αύγουστο βγαίνουμε από τα μνημόνια, αποσιωπώντας ότι αυτό σημαίνει απλά ότι λήγει το τριετές πρόγραμμα και οι δανειστές δεν θέλουν να βάλουν άλλο το χέρι στην τσέπη τους, που σημαίνει έξοδος στις αγορές και δανεισμός με 3,6-4% αντί του 1,5% των «τοκογλύφων».
Κραδαίνουν επίσης το ποσοστό της μείωσης της ανεργίας κατά 5,3 ποσοστιαίες μονάδες. Δεν μας λένε όμως πόσοι των 800 ευρώ απολύθηκαν, για να πάρουν τη θέση τους άλλοι των 400 ευρώ σε ευέλικτες μορφές εργασίας.
Ακόμη και για τους πλήρους απασχόλησης κάνουν κόλπα με τα ποσοστά. Το 2014 ήταν το 45% και το 2017 ήταν 55% οι εμφανιζόμενοι ως μερικώς απασχολούμενοι. Άρα αυξήθηκαν οι μερικής απασχόλησης.
Και για να μην πάμε σε αυτούς που έριξαν μαύρη πέτρα πίσω, που έχουν φτάσει αισίως τους 500.000. Κι αυτοί βγήκαν, όπως ήταν φυσικό, από τις καταστάσεις των ανέργων. Την ώρα που προσλαμβάνουν αφειδώς από το παράθυρο στο δημόσιο επιβαρύνοντας υπέρμετρα τον προϋπολογισμό στον ιδιωτικό τομέα, έχουμε μείωση των αμοιβών του ιδιωτικού τομέα, κατά 1,3%.
Βεβαίως υπάρχουν τα επιδόματα για λίγους αναξιοπαθούντες και πολλούς δήθεν αναξιοπαθούντες, ενώ παράλληλα βλέπουμε στην χώρα που αντιμετωπίζει έντονο δημογραφικό πρόβλημα, να καταργούνται τα επιδόματα των τρίτεκνων και πολύτεκνων οικογενειών.
Θα έλεγε κανείς συγχαρητήρια στους κυβερνώντες, για όλα αυτά τα επιτεύγματα τους, μια και το ψέμα που πάει σύννεφο επιδιώκει να καλύψει τα πάμπολλα κακώς κείμενα, που έχουν σαν αποτέλεσμα την ώρα που αυτοί πανηγυρίζουν, οι πολίτες να γίνονται φτωχότεροι προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες του τρισάθλιου κομματικού τους κράτους…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια