Σε περίεργη περίοδο το ταξίδι του Τσίπρα
Στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ο Αλέξης Τσίπρας έχει βάλει πολλά στο ράφι. Εκτός από το Μνημόνιο, το δημοψήφισμα, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τους πλειστηριασμούς, τις συλλογικές συμβάσεις και μια σειρά από «επαναστατικούς τόμους», αναζητεί νέο ράφι για να τοποθετήσει τον «αντιαμερικανισμό» του.
Για να γράψει ακόμη ένα κεφάλαιο του αφηγήματος που ετοιμάζει για τις εκλογές, φτιάχνει (πάλι) βαλίτσες για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αυτή τη φορά για να συναντήσει ακόμη έναν «εχθρό» του ΣΥΡΙΖΑ, που όλοι γνωρίσαμε, τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, για τον οποίο οι σύντροφοί του είχαν εξαπολύσει μύδρους και τον παρομοίαζαν -τουλάχιστον- με τη Λεπέν! Βλέπεις, όμως, η άτιμη η ζωή εκδικείται με τον δικό της σκληρό τρόπο, όταν σε προσγειώνει στην πραγματικότητα.
Από τις πορείες στην αμερικανική πρεσβεία εναντίον των «φονιάδων των λαών» μέχρι τις λεωφόρους της Ουάσινγκτον είναι μια «καρέκλα» δρόμος. Και, εάν είναι και πρωθυπουργική αυτή που πρέπει να διασωθεί, ακόμη καλύτερα. Η συνάντηση μάλιστα προγραμματίζεται για το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου και ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να δει τον νέο πλανητάρχη, γινόμενος ο πρώτος, εάν δεν με απατά η μνήμη μου, Έλληνας πρωθυπουργός που θα έχει συναντήσει δύο συνεχόμενους -και εκ διαμέτρου αντίθετους- προέδρους των ΗΠΑ.
Σε μια περίοδο που οι γεωπολιτικές αναταράξεις είναι έντονες και η ρευστότητα είναι ακόμη μεγαλύτερη, σίγουρα στη σκακιέρα απαιτούνται κινήσεις και, μάλιστα, προσεκτικές. Διότι μια λάθος κίνηση μπορεί να στοιχίσει πολύ περισσότερα στη χώρα μας από ό,τι κόστισε και κοστίζει το Μνημόνιο του τρόμου, που βιώνουν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες εφτά χρόνια τώρα. Γι' αυτό η επίσκεψη αυτή στις ΗΠΑ πρέπει να έχει προετοιμαστεί μέχρι κεραίας, καθώς τα ανοιχτά μέτωπα είναι πολλά και ο γείτονας εξ Ανατολών νιώθει στριμωγμένος όσο ποτέ, και από τις εξελίξεις στο Κουρδικό.
Οι κινήσεις του, τόσο στα εξοπλιστικά όσο και στο εσωτερικό της χώρας του, δείχνουν έναν άνθρωπο απελπισμένο. Αν δούμε δε γύρω μας, οι κατά τόπους εθνικισμοί, υποδαυλιζόμενοι και από την Άγκυρα, που στήνει βρόμικα παιχνίδια, δεν αποκλείεται να ανάψουν φωτιές στην περιοχή μας. Τα κρούσματα πληθαίνουν, ενώ το Μεταναστευτικό, όσο και αν το κρύβουν κάτω από το χαλί, είναι εδώ και παίρνει καθημερινά επικίνδυνες διαστάσεις. Αυτά τα γνωρίζει ο κ. Τσίπρας και οφείλει να τα θέσει. Πρέπει, επιτέλους, προτού να δώσουμε (με πρώτη τη Σούδα), κάτι να πάρουμε και εμείς από τους εταίρους και φίλους. Εξάλλου, αυτό σημαίνει διπλωματία. Διότι, αν μείνουμε μόνο στην επικοινωνία του ταξιδιού, θα ατυχήσουμε... σύντροφοι.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια