Γιατί ο Νορβηγός προκαλεί ανέξοδα την Αθήνα και τη Λευκωσία: Τα “μαγειρεία” του Κραν Μοντανά

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

http://mignatiou.com

Για τη Διάσκεψη του Κραν Μοντανά δεν μπορούμε να πούμε πολλά, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Παρασκευή μεσημέρι). Θα ήταν και αφέλεια, αλλά και μη σοβαρή πράξη, να ασκήσει κανείς κριτική, ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο.

Δίνεται μία σκληρή μάχη από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκο Κοτζιά. Είναι ταυτόχρονα και μία όμορφη μάχη για το καλό της Κύπρου και όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Όμως, έχουμε ενώπιον μας μία πολύ δυσάρεστη κατάσταση, την οποία και θα σχολιάσουμε, που αφορά βασικά την ερασιτεχνική συμπεριφορά ενός ανθρώπου, ο οποίος στο όνομα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών συμπεριφέρεται με σκαιότατο τρόπο στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο ειδικός σύμβουλος του Γ.Γ. του ΟΗΕ, μαζεύει κάθε τρεις και λίγο στην Ελβετία, δεκάδες ανθρώπους, χωρίς καμία προετοιμασία και στη βάση έωλων υποσχέσεων της Άγκυρας και υπό την πίεση της Βρετανίας, για να ξαναπάμε στο σημείο μηδέν. Φοβάμαι ότι αυτή τη φορά θα χαθούν και όσα τυχόν «κερδήθηκαν» στη διαπραγμάτευση, πολλά εκ των οποίων -έτσι κι αλλιώς- απέσυρε ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, ομολογώντας σε συνομιλητές του ότι οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται στην Άγκυρα. Κάτι, βεβαίως, που γνωρίζουν και οι πέτρες στην Κύπρο, εκτός των οπαδών της «όποιας λύσης».
Με βάση την πληροφόρηση μέχρι την Παρασκευή, ο κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντα, δημιούργησε προσδοκίες, που αποδείχθηκαν κάλπικες -και εύχομαι πραγματικά να αλλάξει η δυσάρεστη κατάσταση στην οποία περιήλθαν οι συνομιλίες, με ευθύνη του, και να φύγουμε από την Ελβετία γεμάτοι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο μας.
Φοβάμαι, όμως, ότι ο κ. Αναστασιάδης θα είναι το θύμα αυτών των κάκιστων χειρισμών από τον Νορβηγό διπλωμάτη, ο οποίος με δηλώσεις -αλλά και με πράξεις- δείχνει απαράδεκτη συμπεριφορά έναντι του Προέδρου της Κύπρου. Τον μειώνει, και τον οδηγεί συνέχεια σε καταστάσεις που τον εκνευρίζουν και το δείχνει. Την Πέμπτη το βράδυ, κατά τη συνάντηση του κ. Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη, οι φωνές του ακούγονταν μέχρι το …δρόμο. Ίσως και αυτό να επιδιώκει ο κ. Άιντα, για να φορτώσει τις δικές του ευθύνες, για τα σκληρά αδιέξοδα του Κυπριακού, στον Κύπριο πρόεδρο.
Ο Νορβηγός πλασιέ της Τουρκίας, όπως τον χαρακτήρισε ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Το χειρότερο όλων είναι ότι καλύπτει την κατοχική δύναμη, η οποία έχοντας εξασφαλισμένη την εύνοια του, τον διαψεύδει στην πράξη, παρουσιάζοντας θέσεις που ουδείς Κύπριος ηγέτης θα μπορούσε να δεχθεί.
Ο κ. Άιντα έχει ταχθεί με το στρατόπεδο αυτών που θέλουν να χαρίσουν την Κύπρο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, στη βάση μίας νέο-ατλαντικής πολιτικής, η οποία είναι ξεπερασμένη. Για να αντιληφθείτε αγαπητοί αναγνώστες τι ακριβώς συμβαίνει, ο ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ, παίζει πολιτικά παιγνίδια αναμειγνύοντας και το ΝΑΤΟ, ελπίζοντας ότι ο μελλοντικός ρόλος που ονειρεύεται ως εκπρόσωπος της πατρίδας του, μετά τις εκλογές, θα τον αναδείξει σε «διεθνή» παίκτη. Η αλήθεια είναι ότι ο βαθμός εκτίμησης των νατοϊκών στο πρόσωπό του είναι μηδενικός, διότι εκτός των άλλων, επιδεικνύει την φανερή ανικανότητά του.
Είναι πράξη σοβαρού ανθρώπου, εν μέσω δύσκολων και επίπονών διαπραγματεύσεων, να κάνει δηλώσεις που γνωρίζει πως εκνευρίζουν τους δύο από τους τρεις παίκτες του διπλωματικού παιγνιδιού. Δεν είναι ο ίδιος που χάλασε το κλίμα την Τετάρτη όταν δήλωσε ότι το έγγραφό του, που δηλητηρίασε τις συνομιλίες, παραμένει «ζωντανό». Μόνο ένας βλάκας -και να με συγχωρούν οι …βλάκες- θα έκανε τόσο παιδαριώδες λάθος. Εκτός και αν είναι μέρος του παιγνιδιού, όπως μας είπε διπλωμάτης που συμμετέχει στις συνομιλίες, να βγάζει τους μισούς παίκτες αυτού του σικέ παιγνιδιού έξω από τα ρούχα τους για να εξυπηρετεί την κατοχική δύναμη.
Ο κ. Άιντα ως εκπρόσωπος του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών σε αυτές τις συνομιλίες δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς ούτε του ίδιου του Διεθνούς Οργανισμού. Διότι αυτή τη φορά, εάν δεν χαλιναγωγηθεί ο κ. Άιντα, θα τραυματιστεί και το κύρος του ΟΗΕ.
Ειλικρινά πιστεύω ότι ο κ. Αναστασιάδης -με τον οποίο διαφωνώ στο εθνικό θέμα του Κυπριακού- επιθυμεί παθιασμένα στη λύση του προβλήματος που ταλανίζει την Κύπρο, πριν ακόμα από την τουρκική εισβολή του 1974. Η δική του λύση δεν είναι αρμόζουσα για την Κύπρο, αλλά οι ιδέες και οι θέσεις δεν …ποινικοποιούνται. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, και πρώτος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ότι έχουμε απέναντι μας μία αδιάλλακτη Τουρκία, η οποία δεν είναι διατεθειμένη να χάσει ότι κέρδισε τον πόλεμο. Εάν εμπεδώσουμε αυτή την πραγματικότητα, θα καταλάβουμε ότι πρέπει να δράσουμε διαφορετικά. Πόλεμο δεν μπορούμε να κάνουμε -ας είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές. Αλλά, όπως αντιλήφθηκε ο κ. Αναστασιάδης στην Ελβετία, η Κύπρος δεν είναι μόνη της. Ξαφνικά ξύπνησαν και οι Ευρωπαίοι σε εθνικό επίπεδο, διότι οι γραφειοκράτες που περιστοιχίζουν τον επικίνδυνο επικεφαλής της Κομισιόν, είναι τουρκολάγνοι και «πολίτες του κόσμου». Βλέπουν τα πάντα μέσα από τις δικές τους τσέπες.
Ηγέτες σοβαρών ευρωπαϊκών χωρών είπαν τις προάλλες στον κ. Ααναστασιάδη, στις Βρυξέλλες, ότι η Τουρκία δεν θα μπει από τη πίσω πόρτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα πράγματα «βρώμισαν» με τον Ταγίπ Ερντογάν και τη χώρα του που διολισθαίνει προς τον ισλαμικό εξτρεμισμό.
Ναι, καλώς προσπαθεί η κυπριακή ηγεσία να λύσει το Κυπριακό και να «βγάλει» την Τουρκία από την Κύπρο. Αλλά δεν γίνεται να συμβεί με το σχέδιο που συζητείται. Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου δεν μπορούσε να είναι περισσότερο ειλικρινής. ‘Η δέχεστε είπε στον κ. Αναστασιάδη, ή φεύγουμε. Ας φύγει… Την ίδια στιγμή ο κ. Αναστασιάδης, συνεπικουρούμενος από τον κ. Κοτζιά, ορθώς αρνήθηκε να συνθηκολογήσει με τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Όπως έγραψα πολλές φορές, θα δυσκολευόταν να επιστρέψει στο νησί.
Όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, επιθυμούμε να τελειώσει αυτό το μαρτύριο της Κύπρου. Όχι όμως να τελειώσει και να αρχίσει άλλο, χειρότερο δράμα και πιο φοβερή τραγωδία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φράση του κ. Αναστασιάδη στην Ουάσιγκτον, λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ότι «δεν μπορώ να επιτρέψω να γίνει η Κύπρος όπως τον Λίβανο», όπου το χριστιανικό στοιχείο, μέρα με τη μέρα εξαφανίζεται. Είναι μία μεγάλη κουβέντα, και μία τεράστια αλήθεια. Η λύση που κυοφορείται, εκεί οδηγεί. Στον αφανισμό του ελληνικού στοιχείου. Αυτό θέλουμε;
Ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αυτός ο ελληνόφωνος υπάλληλος της Κομισιόν, που έχει πολύ λερωμένη τη φωλιά του, τι θέλει και μπλέκεται με πολιτικούς και δημοσιογράφους και εκφράζει γνώμες, για τις οποίες ουδείς τον ερωτά… Λοιπόν: Εθνικιστής είναι και φαίνεται, και να κόψει πάραυτα αναφορές που θυμίζουν μαύρες εποχές απολυταρχικών καθεστώτων. Διότι όταν καρφώνει ανθρώπους, που το μόνο τους «έγκλημα» είναι η διαφορετική άποψη από τη δική του, δεν διαφέρει από τους -παλαιών εποχών- κυπατζήδες. Αυτό που παρατηρώ, με αφορμή τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, είναι ότι μερικοί οπαδοί της «όποιας λύσης», όπως ο λεγάμενος χρυσοπληρωμένος ελληνόφωνος υπάλληλος της Κομισιόν, μετατρέπονται σε χειρότερους εθνικιστές από τους χρυσαυγίτες και τους ελαμίτες. Και εννοώ τις μεθόδους που χρησιμοποιούν…