Γράφει ο Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος
Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης
Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων
Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας στις υποθαλάσσιες γεωτρήσεις κοντεύει να καταστεί ο βασικότερος επιταχυντής γεωπολιτικών εξελίξεων οι οποίες μέχρι και πριν λίγα χρόνια φαινόταν σε ορισμένους απίστευτες έως και «ψεκασμένες».
Κοιτάσματα τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσε καν να πλησιάσει ο άνθρωπος σήμερα αντλούνται με ανταγωνιστικό κόστος. Η παρουσία πετρελαϊκών μεγαθήριων στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου δεν αφήνει περιθώρια αμφισβητήσεων: Δεν χρειαζόταν κανείς το 2010 να έχει πτυχίο γεωλόγου πετρελαίου ή γεωφυσικού για να κατανοήσει πως «κάτι τρέχει».
Το 2050 στον πλανήτη μας θα κατοικούν 3 δισ. επιπλέον άνθρωποι (= καταναλωτές) σε σχέση με σήμερα. Επίσης, θα υπάρξει και μία σημαντική αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ. Τα 10 δισ. ανθρώπων του 2050 θα πρέπει να τραφούν, να ζεσταθούν, να μετακινηθούν, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να ικανοποιήσουν ταυτόχρονα όλες τις υπόλοιπες καταναλωτικές τους ανάγκες.
Στις 19 Αυγούστου 2014 η National Academy Press (NAP) των ΗΠΑ ανακοίνωσε τη δημοσίευση «μελέτης» (“Workshop Summary”) με τίτλο: “Can Earth’s and Society’s Systems Meet the Needs of 10 Billion People?: Summary of a Workshop”. Η NAP ανήκει στην Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών (NAS).
Στη μελέτη καταδεικνύεται ακριβώς αυτή η αγωνία των επιστημόνων για τη διαχείριση του κόσμου το 2050. Η ανθρωπότητα οδεύοντας προς το 2050 βρίσκεται λοιπόν μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είναι λογικό ίσως να πραγματοποιήσει κάποιος την εκτίμηση πως οι αλλαγές που βλέπουμε τριγύρω μας έπρεπε να ξεκινήσουν αρκετά πριν το 2020-2025.
Προκειμένου να καλυφθεί η ζήτηση σε ενέργεια το 2050, και με δεδομένο πως μέχρι να επιβεβαιωθούν τα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, να εκτιμηθεί η οικονομική τους αξία, να ξεκαθαρισθούν οι γεωπολιτικές τριβές, και να έρθουν αυτά στην επιφάνεια, θα περνούσε αρκετό χρονικό διάστημα. Είναι γνωστό άλλωστε πως τέτοιου είδους projects (υδρογονάνθρακες & ορυχεία), απαιτούν πολλά έτη μέχρι να υλοποιηθούν.
Η γεωπολιτική κουζίνα κοχλάζει λοιπόν. Οποτεδήποτε συμβαίνουν μεγάλες παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές αυτές συμπιέζουν πάντα το εσωτερικό των κοινωνιών-χωρών προκαλώντας με τη σειρά τους άλλες εσωτερικές αλλαγές. Όταν αλλάζει το έξω, σίγουρα θα αλλάξει και το μέσα.
Η Ελλάδα πιθανώς (;) θα καταστεί χώρα παραγωγός υδρογονανθράκων. Ωστόσο, το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την παρουσία διαφθοράς οριζοντίως και καθέτως μπορεί να αποβεί επικίνδυνο μείγμα για τη χώρα μας. Το έχουμε ξαναγράψει: η διαφθορά σε συνδυασμό με ορυκτούς πόρους αποτελούν κίνδυνο για την Εθνική Ασφάλεια της χώρας.
Αν δεν ξεμπερδέψουμε με την Ελληνική ολιγαρχική διαφθορά υπάρχει ο κίνδυνος κάποιοι εκεί «έξω» να θεωρήσουν τις εντός Ελλάδος ολιγαρχικές ελίτ ως επικίνδυνες για τη διαχείριση των υδρογονανθράκων και ως εκ τούτου, επικίνδυνες για την Εθνική Ασφάλεια άλλων κρατών… Ουδείς θα ήθελε Έλληνες «Καντάφηδες» μέσα στην ΕΕ…
Από την πλευρά μας ως απλοί πολίτες ας οπλιστούμε με θάρρος και αισιοδοξία και ας εξασκήσουμε όση διορατικότητα και προσαρμοστικότητα διαθέτουμε για να καλλιεργήσουμε το καινούριο… Το οφείλουμε στα παιδιά μας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια