Βε-βιασμένη αθλητική εξυγίανση

"Αν θες ν’αλλάξεις τα πράγματα δεν το συζητάς. Απλώς τ’αλλάζεις." Στ.Σταυρόπουλος, Πιό νύχτα δεν γίνεται


Γράφει ο Γιάννης Πανούσης

Ερωτήσεις στη Βουλή, δηλώσεις Υπουργών, δικαστικές έρευνες,δεν αποδίδουν τίποτα το σημαντικό. Η βία τους καταπίνει όλους. Τόσα όργανα,τόσοι υπεύθυνοι,τόσοι νόμοι,τόσες διακηρύξεις καλών προθέσεων και μηδέν εις το πηλίκον. Όλο το πολιτικό και θεσμικό οπλοστάσιο της χώρας υποχωρεί ή ηττάται από μία χούφτα φανατικών οπαδών και διαπλεκόμενων παραγόντων.

Οι νομοθετικές ρυθμίσεις φυτρώνουν σαν μανιτάρια συνήθως μετά από κάποια εκτεταμένα επεισόδια βίας ή από σκάνδαλα που δεν μπόρεσαν να κρύψουν. Ο κάθε αρμόδιος για τον Αθλητισμό [υφ]υπουργός αναιρεί το έργο και την κατεύθυνση του προηγούμενου.

Μέσα σ’αυτό το κλίμα είναι από δύσκολο μέχρι αδύνατο να μιλήσεις για πολιτισμό του αθλητισμού.Θεσμοί όπως οι fan coaches και οι fan embassies,δηλαδή η πολιτιστική  δράση των συνδέσμων και των τοπικών κοινοτήτων, δεν μπορεί ν’αναχαιτήσουν τη δύναμη και την κουλτούρα της βίας.

Οι όποιοι κανόνες και οι όποιες ‘συμφωνίες κυρίων’ παραβιάζονται μόλις υπογραφούν. Πρέπει να συνεννοηθούμε.Άλλο να παραβιάζει το νόμο η Πολιτεία,άλλο η Ομοσπονδία ή η Λίγκα,άλλο η Αστυνομία ,άλλο η Ομάδα κι άλλο οι παίκτες ή οι οπαδοί. Κι όμως τάχουμε κάνει όλα ένα κουβάρι ανευθυνο-υπεύθυνων.

Σήμερα καθώς στην Ελλάδα η μυθοπλασία της βίας και τα νοήματά της κινούνται στο εκκρεμές των ψευδαισθήσεων και των ψευτοεξουσιών,των εθνικολαϊκισμών και των ιδεοληψιών, των [παρ]ανομιών και των [δήθεν]εξεγέρσεων νομίζω ότι έφτασε η ώρα για ένα νέο Αθλητικό Κοινωνικό Συμβόλαιο Συνευθύνης [Πολιτεία,φορείς,κοινωνικοί εταίροι,αθλητές,ΜΜΕ].

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν υπάρχουν "αθώοι παίκτες" [αριστερά/δεξιά] στο σημερινό σκηνικό της γενικευμένης απαξίας κι απαξίωσης.

ΥΓ. "Πρωταθλητής στους δρόμους παρατεταμένης ταχύτητας βαλκανιονίκης τρείς φορές και μ’άλλες διακρίσεις τώρα τελευταία αισθανόταν τα πόδια του να μην υπακούν. Πήρε λοιπόν μιά μέρα τα μετάλλια τα κύπελλά του και λοιπά τρόπαια μετέβη στο Μοναστηράκι και χωρίς ίχνος συναισθηματισμού τα εκποίησε στον πρώτο παλιατζή που συνάντησε. Δεν ήθελε με τίποτα να θυμάται το ένδοξο παρελθόν. Ανάλαφρος και με ψηλά το κεφάλι επέστρεψε στο σπίτι του κι ένοιωθε όσο και να φαίνεται περίεργο για άλλη μιά φορά νικητής’’
[Νίκος Μοσχοβάκος,Αποχωρισμός]


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια