νομικός και κριτικός βιβλίου
Οι δηλώσεις και η αρθρογραφία για την επιστροφή στη δραχμή εκκινούν από μια παρανάγνωση της οικονομίας και της Ιστορίας και έχουν ως αποτέλεσμα τη σύγχυση και την οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια.
Οι πρόσφατες και γνωστές πλέον δηλώσεις του κ. Νίκου Ξυδάκη ότι «και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε - είχαμε δραχμή και πριν το ευρώ και το 1910, το 1912, το 1930, το 1960, κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους», συνδυάζουν την υποτιθέμενη ρεαλιστική ανάγνωση της οικονομικής πραγματικότητας με μια εθνορομαντική νοσταλγία ενός φαντασιακού ένδοξου παρελθόντος.
Και όμως όσο και αν φαίνεται παράδοξο στη σημερινή ατμόσφαιρα της γενικευμένης ηττοπάθειας η Ελλάδα κάποτε μεγαλούργησε, όχι γιατί είχε εθνικό νόμισμα, αλλά για άλλους λόγους. Η Ελλάδα αναδύθηκε μέσα από τα ερέβη της Ιστορίας, κατέκτησε την ανεξαρτησία της, πολλαπλασίασε τα εδάφη της, οικοδόμησε κράτος και δημοκρατικούς θεσμούς και παρά τις πολλές περιπέτειές της, μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα ανήκε στις πλούσιες χώρες του κόσμου. Αυτό το τεράστιο επίτευγμα οφείλεται βέβαια στον ηρωισμό και στους αγώνες των Ελλήνων αλλά και στις επιλογές των πολιτικών της ελίτ και στις εξαιτίας αυτών διεθνείς συμμαχίες της χώρας. Η Ελλάδα από τις απαρχές της ίδρυσής της επέλεξε την Ευρώπη ως φυσικό της χώρο και συνδέθηκε με την ιστορία της. Κάθε φορά που για διάφορους λόγους, όπως το 1920 ή το 1967-1974, ήρθε σε ρήξη με τις δυτικές δημοκρατίες, γνώρισε εθνικές καταστροφές.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια διέρχεται μια οξύτατη και με πολλαπλά οδυνηρά αποτελέσματα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην Ιστορία. Ακόμα και πολύ μεγαλύτερα και πιο αναπτυγμένα κράτη, όπως η Μ. Βρετανία τη δεκαετία του 1970, έφτασαν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και προσέφυγαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η λύση όμως δεν βρίσκεται στην επιστροφή στη δραχμή, η οποία όχι μόνο θα επιφέρει την οικονομική και κοινωνική καταστροφή, αφού θα καταστεί ένα υπερπληθωριστικό και άνευ αξίας νόμισμα, αλλά και θα αποκόψει τη χώρα από τον φυσικό της ζωτικό χώρο.
Η έξοδος από το ευρώ σημαίνει αποξένωση από τους συμμάχους και πολλαπλό υποβιβασμό σε διεθνές επίπεδο. Αντί λοιπόν για τις δραχμικές ονειρώξεις, προέχουν η εθνική αυτοσυνειδησία, η υπέρβαση των πολλών παθογενειών και η συγκρότηση ενός σχεδίου για την ανόρθωση της χώρας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια