Οι εχθροί της κυβέρνησης

Γράφει ο Γιάννης Σαραντάκος

Όποιος παρακολουθεί επισταμένα τις ομιλίες του πρωθυπουργού, ειδικά μετά την έκτακτη συνάντηση που είχε προ μίας εβδομάδος ο κ. Τσακαλώτος με την τρόικα στις Βρυξέλλες, θα αντιληφθεί ότι ασχολείται περισσότερο με την παρουσίαση των «εχθρών», παρά με αυτή καθεαυτή τη διαπραγμάτευση.

Έχει στοχοποιήσει το ΔΝΤ, τον κ. Β. Σόιμπλε και -φυσικά- την αξιωματική αντιπολίτευση και τον κ. Μητσοτάκη.

Πρόκειται ουσιαστικά για την πολιτική λογική που φαίνεται να επικρατεί (;) στον ΣΥΡΙΖΑ περί των «προθύμων» από τη μία πλευρά και των «υπερασπιστών των συμφερόντων του ελληνικού λαού» από την άλλη.

Επί της ουσίας, όλες οι δημόσιες παρεμβάσεις του πρωθυπουργού τις τελευταίες ημέρες δεν είναι ομιλίες που δείχνουν προς την κατεύθυνση της συμφωνίας. «Μα είναι η πρώτη φορά που αυτή η κυβέρνηση λέει άλλα και πράττει διαφορετικά;», θα ρωτήσει κάποιος. Οχι, αλλά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τις επιθετικές κορώνες μέχρι την υπογραφή νέων μέτρων είναι, αυτήν τη φορά, πολύ μικρό και δεν «πιάνει» η συνήθης δικαιολογία της μορφής «άλλαξαν οι συνθηκες, αλλάξαμε κι εμείς...».

Κατά συνέπεια, ο κ. Τσίπρας προβάλλει σταθερά και συνειδητά την εικόνα ότι πηγαίνει σε μια μετωπική σύγκρουση με τους δύο εκ των τριών βασικών παικτών στο ελληνικό πρόγραμμα. Εάν έχει αποφασίσει εκλογές, είτε τώρα είτε τους αμέσως επόμενους μήνες, η τακτική του εξηγείται πλήρως.

Το πρόβλημα είναι να μην έχει ξεκαθαρίσει το τι θέλει να πράξει και να εξακολουθεί έως και τώρα, στο «και πέντε», να πατά σε δύο βάρκες. Εάν συμβαίνει το δεύτερο, τότε οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί και μεγάλοι. Και δεν αφορούν τον πρωθυπουργό ή την κυβέρνησή του, αλλά την ίδια τη χώρα...

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.