Διαπραγμάτευση με... τράπουλα

Γράφει ο Βασίλης Γκουρογιάννης  Δικηγόρος - συγγραφέας

Λίγο-πολύ όλοι έχουμε μια εμπειρία από χαρτοπαιξία. Δεν μιλάμε για εθισμό και για καζίνο, αλλά για το εθιμοτυπικό παιχνίδι της χαρτοπαιξίας που το παίζουμε με πενταροδεκάρες την Πρωτοχρονιά. Κυρίως τότε παίζουμε το παιχνίδι το λεγόμενο 31, όπου κερδισμένος είναι αυτός που θα συγκεντρώσει εν σχέσει με τον αντίπαλό του αριθμό το πολύ έως 31.

Από ’κεί και πέρα «καίγεται». Ας θυμηθούμε λιγάκι τα κόλπα, τις μπλόφες και τη διαίσθηση που απαιτείται από τους παίκτες προκειμένου να ψυχολογήσουν αν ο αντίπαλος έχει δυνατό φύλλο και πότε πρέπει να σταματήσει να τραβάει φύλλα, γιατί το πιθανότερο είναι να περάσει το 31 και να «καεί».

Το παιχνίδι αυτό έχει ομοιότητες με τη διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση με τους... πλούσιους δανειστές και περίπου χρησιμοποιούνται τα ίδια κόλπα του παιχνιδιού 31. Αλλά υπάρχει και η τραγική διαφορά ότι εδώ δεν παίζουμε με πενταροδεκάρες, αλλά παίζουμε τη χώρα, παλεύουμε με τους δανειστές που έχουν τον ρόλο της «μάνας» στο παιχνίδι, έχουν την οικονομική άνεση και να χάνουν αν δεν τους βγει η μπλόφα και γι’ αυτό κάνουν παιχνίδι ψύχραιμο. Πάντα οι ψύχραιμοι κερδίζουν στο τέλος. Από την άλλη πλευρά του τραπεζιού της διεθνούς χαρτοπαικτικής? λέσχης κάθεται η έντρομη και χρεοκοπημένη Ελλάδα που τα παίζει όλα για όλα και εξωθείται να τραβάει φύλλα όλο και από μεγαλύτερο αριθμό, μπας και κερδίσει τη «μάνα». Ξέρετε όμως κανέναν πανικοβλημένο χαρτοπαίκτη να έχει φύγει κερδισμένος από το τραπέζι της χαρτοπαιξίας; Αυτό λοιπόν πάθαμε και εμείς. Σε κάθε νέο γύρο διαπραγματεύσεων θέλουμε να βγάλουμε καλό φύλλο και παρατείνουμε το παιχνίδι τραβώντας φύλλα και όσο περνάει ο καιρός διαισθανόμαστε ότι η «μάνα» έχει πιο δυνατό χαρτί και δεν μπλοφάρει και εμείς τραβάμε μπας και πιάσουμε το 31! Μέχρι τώρα σε όσους γύρους έχουμε καθίσει να διαπραγματευθούμε η εμπειρία μας είναι πικρή.

Τραβώντας από μεγάλο αριθμό μάς βγαίνουν από την τράπουλα... κάτι βαλέδες και δεκάρια που μας «καίνε». Παρ’ όλα αυτά εμείς σε κάθε νέο γύρο κάνουμε το ίδιο λάθος και παθαίνουμε τα ίδια, όμως ελπίζουμε με την ελπίδα του χαρτοπαίκτη ότι την επόμενη φορά θα κερδίσει... και ζητάει παράταση του παιχνιδιού. Ομως αν κάποιος παρατηρητής δει το παιχνίδι που κάνουμε, θα αντιληφθεί ότι κατά βάθος δεν παίζουμε για να κερδίσουμε τους δανειστές, αλλά έχουμε εθιστεί στη χαρτοπαιξία και αυτό είναι χειρότερο, και το ακόμα χειρότερο είναι ότι για να παίξουμε... δανειζόμαστε από τους ίδιους που θέλουμε να τους τα πάρουμε!

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.