Κι αν πουν όχι, εμείς θα πούμε ναι;

Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος, 
Συγγραφέας
Είναι θλιβερό να βλέπει ή να ακούει κανείς τα πρόσωπα που επαγγέλλονται την πολιτική, συμπολιτευόμενα και αντιπολιτευόμενα, να κονταροχτυπιούνται, διαπληκτιζόμενα για το ποιος και το ποιο κόμμα θα διεκπεραιώσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα τα μέτρα που υπαγορεύονται και επιβάλλονται μέσω των μνημονίων από τους ιθύνοντες της ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Γερμανίας...

Παρόλο που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν δείξει καλή διαγωγή ως προς τις μεταρρυθμίσεις και έχουν ψηφίσει πειθήνια οι βουλευτές τα πλείστα νομοσχέδια που «υποβάλλονται» απέξω και έχουν φέρει σε απόγνωση ακόμα και τη μεσαία τάξη, δηλαδή τη ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας, φως αναπτυξιακό, παραγωγικό δεν εφάνη ακόμα... Το «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις» πλέον δεν ισχύει και η συμμόρφωση δυστυχώς δεν ευνόησε ούτε στη μεταχείριση, ούτε στο κούρεμα, ούτε στην ελάφρυνση του χρέους και οι δανειστές μας αναθάρρησαν και θέλουν να διαλύσουν τα όποια εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα αλλά και την κοινωνική υπόσταση της χώρας μας.
Αλήθεια, τι θα κάνουν αυτοί που νομίζουν ότι κυβερνάνε, όταν ανοίξει η όρεξή τους και ζητήσουν την πλήρη υποθήκη και παράδοση της χώρας μας; Τόσα χρόνια έχει φανεί πού το πάνε. Πάνω μας δοκιμάζουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, που λειτουργεί εκφοβιστικά και στις άλλες χώρες.
Αλήθεια, τι θα κάνουμε; Αυτοί θα έχουν διαπράξει τη βρώμικη δουλειά, εμείς ως λαός, ως πατρίδα, τι θα κάνουμε, αυτοί θα κρύβονται, εμείς όμως θα πρέπει να φανούμε, να βγούμε μπροστά και όχι να γυρίσουμε πίσω να συναντηθούμε με το κακό που μας βρήκε. Η αλήθεια από μόνη της είναι επαναστατική και κανείς δεν τη λέει. Η αλήθεια είναι πως θα έρθουμε σε ρήξη και σύγκρουση και δεν θα είμαστε μόνοι μας. Αλήθεια είναι πως θα πρέπει να προετοιμαστούμε, τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μας συμβεί. Χρειάζεται να ξεπεράσουμε τα ληγμένα πρόσωπα που θέλουν να φτιάξουν καινούργια κόμματα με φθαρμένα υλικά. Ηρθε ο καιρός να ξαναπούμε το «όχι» αυτό που δεν χωράει στην αγκαλιά του «ναι», του φόβου και της υποταγής. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικές, ιστορικά και πολιτικά. Μέσα από την οικονομική κρίση θα βγούμε δυναμωμένοι, γιατί θα φτάσουμε στο σημείο να αυτοπροσδιοριστούμε, να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες και να τελειώσουμε με το σύστημα των αντιπροσώπων. Η άμεση δημοκρατία θα πρέπει να λειτουργήσει με τη συμμετοχή την ενεργητική του καθενός μας σε όλους τους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους, φτιάχνοντας το Κοινοβούλιο του πεζοδρομίου και της δημιουργίας. Δεν είναι μόνο η κρίση, είναι και τα εθνικά μας προβλήματα, που πλέον έχουν μπει στην ημερήσια διάταξη και από την Τουρκία και από την Αλβανία.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια