Οι γυναίκες μπορεί να συγχωρέσουν κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε. Και η Ιστορία είναι γυναίκα. Δε μπορώ να μαντέψω τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος για την περίοδο 2010 - 2016, την εποχή της κρίσης στην Ελλάδα. Εικάζω ότι για όποιον έλαβε θέση ευθύνης αυτή την περίοδο θα έχει πολλά να γράψει (και οι ίδιοι να πουν για τον εαυτό τους).
Εκείνο για το οποίο αισθάνομαι σίγουρος είναι ότι χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία. Από τη στιγμή που ήρθε το «κακό» χάσαμε την ευκαιρία να το μετατρέψουμε σε καλό. Περιμέναμε τις μεγάλες ευκαιρίες, ενώ έπρεπε να αδράξουμε την περίσταση και να την κάνουμε μεγάλη. Έτσι απολέσαμε μια μοναδική ευκαιρία: να βελτιώσουμε τη νοοτροπία μας και να μεγαλουργήσουμε, όπως έχουμε πράξει παλαιότερα στην ιστορία μας. Διότι να είστε σίγουροι ότι η Ελλάδα (όπως και λίγες άλλες αντίστοιχα χώρες) θα επανέλθει κάποια στιγμή στη θέση που της αρμόζει. Ισχυρή και καλπάζουσα. Σήμερα, όμως, ζει μια μαύρη εποχή, ανάλογη της περιόδου 1945 - 1989 που έζησαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Όταν στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της ισότητας γνώρισαν αυταρχικές λογικές ισοπέδωσης προσωπικοτήτων και δεξιοτήτων.
Βαρύτατη ευθύνη φέρει η σημερινή πολιτειακή ηγεσία του τόπου και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Όχι ότι οι προηγούμενες Κυβερνήσεις δεν είχαν ευθύνες. Η ευθύνη, όμως, της παρούσας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ξεπερνάει τα ανεκτά πολιτικά όρια. Κυρίως διότι η συγκυβέρνηση αφενός προσπαθεί να λησμονήσει την περίοδο Ιανουάριος 2015 - Σεπτέμβριος 2015, όπου οι επιλογές του ίδιου του Πρωθυπουργού προκάλεσαν ανήκεστο βλάβη στη χώρα μας κι αφετέρου διότι προσπαθεί με πολιτικά παίγνια άλλης εποχής και με αναληθή γλώσσα να πείσει για την ορθότητα της πολιτικής της. Και πάνω απ' όλα: με συστηματική, αδυσώπητη και σκληρή προπαγάνδα να πείσει για την αλήθεια των λόγων της. Η Ελλάδα δεν έχει ξαναζήσει άλλη ανάλογη περίοδο παραποίησης της πραγματικότητας.
Η Ελλάδα γνώρισε και γνωρίζει μια κρίση η οποία όχι μόνο δεν τη βοήθησε να βελτιωθεί αλλά τη σπρώχνει όλο και περισσότερο σε χρόνια σκοταδισμού και αναξιοπρέπειας.
Τι έχει γίνει στην πραγματικότητα; Αργά και σταθερά οι επιλογές μας μάς οδήγησαν σε μια στασιμότητα. Το τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης δεν έχει καν προγραμματίσει στάση στη χώρα μας, ενώ, ακόμα κι αν έρθει, μοιάζει να έχει τη μοναδική επιλογή του περάσματος. Κι αν δεν είχε γίνει τόσο μικρός ο κόσμος χάρις στα επιτεύγματα της τεχνολογίας και την πρόοδο, σήμερα θα βρισκόμασταν μπροστά στο κίνδυνο ενός απόλυτου σκοταδισμού.
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα γνώρισε και γνωρίζει τη μεγαλύτερη εφαρμογή θεωριών, συνεπώς και πειραμάτων, από το 1989 και την πτώση του κομμουνισμού. Το πείραμα της περιόδου 2010 - 2014 γνώρισε μια ανακοπή για ένα χρόνο από ένα άλλο πείραμα (το 2015) και τώρα επιστρέφει με μεγαλύτερη ορμή κι ακόμα μεγαλύτερη πολιτική ασπίδα. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Η επιστροφή του πρώτου πειράματος με αριστερό ιδεολογικό περιτύλιγμα ανοχής δίνει ένα τελικό χτύπημα σε μια ήδη αφόρητα πιεσμένη και ταλαιπωρημένη κοινωνία. Πόσο μάλλον όταν είναι εμφανής η απουσία ελληνικού σχεδίου και η παντελής έλλειψης πρωτοτυπίας και πρωτοπορίας στην διαμόρφωση σκέψης.
Κι αν το πείραμα έφερε ένα αποτέλεσμα, την υιοθέτηση της τεχνολογίας σε μια βασική παράμετρο της δημόσιας διοίκησης, αναρωτιέμαι φωναχτά πού αλλού βοήθησε; Στη θέσπιση νόμων που δεν εφαρμόζονται; Στη βίαιη επίθεση εναντίον των πολιτών για τις οικονομικές τους υποχρεώσεις; Στη φτωχοποίηση των πολιτών; Στην επιβολή οικονομικών μεγεθών ως θέσφατων για την κοινωνική πρόοδο; Στη διατήρηση πρακτικών στην ελληνική οικονομία (για παράδειγμα μεταχρονολογημένων επιταγών) όπου σε άλλες χώρες όχι απλά δεν υφίστανται αλλά καταπολεμούνται; Στη διαμόρφωση ελέγχου για τον τρόπο ή τη δυνατότητα διαμόρφωσης πλούτου; Στην εξυπηρέτηση ημετέρων ή ήδη ευκατάστατων; Στη διαμόρφωση μαχών κουτσομπολίστικου περιεχομένου για τηλεοπτικές άδειες με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της ενημέρωσης;
Την ίδια ώρα, η εξουσία καταλύεται με συγκεκριμένο σχέδιο και τρόπο. Με ένα σύνθετο δόγμα: «εάν δεν είστε μαζί μου, είστε εχθροί μου» βγαλμένο από μια σύμπραξη νιτσεϊκής ηθικής και απεχθούς αμερικάνικης ρεπουμπλικανικής προεδρικής παράδοσης. Χωρίς ίχνος ηθικής αξίας, αλλά με μια λατρεία για τη διατήρηση κι ει δυνατόν, διαιώνισης της εξουσίας. Με πραγματικά (και μοναδικά θύματα) τους Έλληνες πολίτες και κυρίως τους αδύναμους Έλληνες πολίτες, στο όνομα των οποίων μάλιστα η εξουσία ασκείται.
Η Ελλάδα γνώρισε και γνωρίζει μια κρίση η οποία όχι μόνο δεν τη βοήθησε να βελτιωθεί, αλλά τη σπρώχνει όλο και περισσότερο σε χρόνια σκοταδισμού και αναξιοπρέπειας. Σε μαύρα χρόνια. Η ευκαιρία χάθηκε. Η σημερινή κατάσταση τρομάζει. Διότι όπως αναφέρει και ο Θανάσης Βαλτινός, «το θολό και το βουβό ποτάμι είναι αυτά που πρέπει να μας ανησυχούν».
Ο Ιάκωβος-Αντώνιος Αρμάος είναι Πολιτικός Επιστήμονας, Επικοινωνιολόγος, Ιδρυτής κι Επικεφαλής της εταιρείας efrata
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια