Με τη διαφαινόμενη αθέτηση της υπόσχεσης για ρύθμιση του χρέους, ο Τσίπρας αρχίζει σιγά σιγά να ψάχνει σενάρια ηρωικής απόδρασης
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Σύμφωνα με μια άλλη σχολή σκέψης, την οποία ασπάζομαι περισσότερο, το Βερολίνο στον βαθμό που καταστρώνει πολιτική με βάση τα γούστα του Σόιμπλε (διότι περί αυτού πλέον πρόκειται) την έχει «φυλαγμένη» στον Τσίπρα και περιμένει να τον τιμωρήσει παραδειγματικά για την αυθάδειά του, όπως εκφράστηκε τους πρώτους έξι μήνες διακυβέρνησής του.
Ερμηνεύοντας τις τελευταίες εξελίξεις, φοβούμαι ότι η θεωρία της αργής και βασανιστικής «εξόντωσης» του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού ταιριάζει απόλυτα στην αρρωστημένη ψυχοσύνθεση του Σόιμπλε. Η τακτική του απέναντι στη χώρα μας θυμίζει το σαδιστικό παιχνίδι του πιτσιρικά με το τζιτζίκι, που, αφού το παγιδεύσει σε ένα σπιρτόκουτο, αρχίζει να το τυραννάει με όποιον τρόπο περνάει από το μυαλό του. Όταν στο τέλος βαρεθεί, παίρνει μια πέτρα και το αποτελειώνει, συνθλίβοντάς το.
Η διαφαινόμενη αθέτηση της υπόσχεσης των πιστωτών για μια έντιμη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, που ασφαλώς υπαγορεύεται από το Βερολίνο, προς τα εκεί κατατείνει. Χωρίς τη ρύθμιση στο χρέος ο Τσίπρας δεν έχει πλέον τίποτα να «πουλήσει» στο εσωτερικό, κυρίως όμως μένει παγιδευμένος στον ασφυκτικό μνημονιακό κορσέ χωρίς καμία δυνατότητα ανεξάρτητης χρηματοδότησης.
H έμμεση απομείωση του ελληνικού χρέους, που αφορά κατά βάση τις δυσβάστακτες δανειακές υποχρεώσεις πέραν του 2022, εκτός από την όποια ελάφρυνση, έχει πρωτίστως συμβολικό και ψυχολογικό χαρακτήρα. Χωρίς αυτή δεν θα γίνει εύκολα η ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας στις αγορές· ούτε καν γι' αυτές τις... ιμιτασιόν αρπαχτές που επιχείρησε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, προσφέροντας υπέρογκες αμοιβές στους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αναδόχους».
Επιπλέον, το «μπες βγες» του ΔΝΤ από το πρόγραμμα επιτείνει την αβεβαιότητα και καθιστά την ελληνική αγορά terra incognita για τους ξένους επενδυτές. Η οικονομία, δηλαδή, θα συνεχίσει να καρκινοβατεί τουλάχιστον έως τις γερμανικές εκλογές και η όποια ρύθμιση έρθει μετά θα είναι αυτό που οι Αγγλοσάξονες περιγράφουν ως... «too little, too late».
Aκόμη κι αν γλιτώσει τον «κόφτη» την ερχόμενη άνοιξη, η κυβέρνηση στο τέλος του 2017 θα μείνει από καύσιμα και θα πρέπει να συνομολογήσει και... τέταρτο Μνημόνιο με τους δανειστές, γεγονός που θα την οδηγήσει σε βέβαιη πτώση και μάλιστα άγαρμπη.
Επομένως, υπό το φως όλων αυτών, μετά τον αναγκαστικό ανασχηματισμό των επόμενων ημερών και μια «ανάσα» λίγων μηνών έως το επόμενο καλοκαίρι, ο Τσίπρας εξαναγκάζεται εκ των πραγμάτων να εκπονήσει σχέδια «ηρωικής απόδρασης» μέσω εκλογών.
Βοήθεια δεν έχει να αναμένει από πουθενά και η πιθανή ανάδειξη της Χίλαρι Κλίντον στην αμερικανική προεδρία θα ψαλιδίσει και την τελευταία ελπίδα του, αφού κατέστη σαφές και από τα e-mail που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας προς τα πού θα τον σπρώξει η νέα αμερικανική ηγεσία των Δημοκρατικών.
Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να είναι ιδανικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν βέβαια είχε την υπομονή να μη ζητεί κάθε λίγο και λιγάκι «εκλογές αύριο», κινδυνεύοντας να πάρει την «καυτή πατάτα» και να καταστεί η πιο σύντομη... νεοφιλελεύθερη παρένθεση στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Θεωρητικά θα μπορούσε να είναι αυτός ο τυχερός που θα πάρει τη λύση στο χρέος, ως ευνοούμενος του γερμανικού παράγοντα.
Παραμένει, ωστόσο, αδιευκρίνιστο αν ο Σόιμπλε θέλει να τιμωρήσει μόνο τον Τσίπρα ή και ολόκληρο τον ελληνικό λαό για την «ανταρσία» του δημοψηφίσματος. Σε αυτήν την περίπτωση το Grexit θα επανέλθει δριμύτερο προ των πυλών και η άλλη εναλλακτική θα είναι ακόμη ένα Μνημόνιο, επαχθέστερο και των προηγουμένων.
Η έγκαιρη απόδραση του Τσίπρα μπορεί να διασώσει ένα τμήμα από το πολιτικό κεφάλαιό του και να φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον διάδοχό του, που σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί κοινοβουλευτικές συνεργασίες. Aς αφήσουν επομένως στη Ν.Δ. τα πρώιμα πανηγύρια. Η διαφαινόμενη επικράτηση στις επόμενες εκλογές δεν σημαίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε βεβαίως νομοτελειακή παραμονή στην εξουσία...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια