Σύμφωνα με πληροφορίες η κηδεία του θα γίνει στο χωριό στο Ρέθυμνο Κρήτης Δευτέρα ή Τρίτη.
Προ ημερών είχε διαρρήκτες είχαν εισβάλει στο σπίτι του Στυλιανού Παττακού και αφού απείλησαν την οικιακή βοηθό άρπαξαν από το διαμέρισμα χρήματα και άλλα πολύτιμα αντικείμενα και εξαφανίστηκαν. Η ληστεία έγινε στις 5:00 τα ξημερώματα και ο Στ. Παττακός βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο δωμάτιό του χωρίς να αντιληφθεί κάτι.
Ο Στυλιανός Παττακός γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912 στην Κρήτη . Μετά την επταετία καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Αποφυλακίστηκε πριν από 25 χρόνια λόγω «ανήκεστου βλάβης της υγείας» του και για πολύ καιρό μετά έκανε δημόσιες εμφανίσεις και έδινε συνεντεύξεις υπερασπιζόμενος το καθεστώς της 21ης Απριλίου
«Ο στρατηγός που εκτελεί κάποιαν ενέργειαν, προηγουμένως την μελετά πολύ. Οταν την μελετήσει και αποφασίσει να την εκτελέσει, την εκτελεί και δεν μετανοεί. Γιατί να μετανοήσω που έκανα την 21η Απριλίου; Δεν μετανοώ καθόλου! Δεν βρέθηκε ένας να μου πει ότι τον έβλαψα και να με ξαπλώσει κάτω. Στα χρόνια που βρίσκομαι εκτός φυλακών, έχω δεχθεί τρεις επιθέσεις μόνο. Δηλαδή, φραστικές επιθέσεις, όταν αντελήφθησαν ότι είμαι ο Παττακός, με βρίζανε γιατί κατέστρεψα την Ελλάδα!» υποστήριζε στις δημόσιες τοποθετήσεις του.
Σε μια απ τις συνεντεύξεις του , ο εκ των πρωτεργατών της χούντας – μαζί με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρεζο – έλεγε χαρακτηριστικά: «Θα έκανα και πάλι το ίδιο, εάν διαπίστωνα πως υπήρχε ανάγκη. Τώρα που είμαι γέρος συνεχίζω την επανάσταση, μέσα από τα βιβλία μου. Η Ελλάδα χρειάζεται ξανά έναν κουζουλό για να τη σώσει» έλεγε και τόνιζε ότι οι νέοι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα δεδομένα αρκεί να το θελήσουν.
Ο Παττακός τα τελευταία χρόνια είχε εξαιρετικά κλονισμένη υγεία. Ζούσε με τη σύζυγο του στα Πατήσια. Ο θάνατός της πριν λίγα χρόνια τον είχε κλονίσει, σύμφωνα με τους συγγενείς του.
Βιογραφία
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ως διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας Πεζικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Όμηρος». Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης μετάλλια και παράσημα. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα στου Γουδή. Αποτάχθηκε από τον στρατό όντας Υποστράτηγος.
Ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γεωργίου Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες συζύγους Παύλου και Μεϊντάση.
Συμμετοχή στη Χούντα
Ο Παττακός υπήρξε μέλος της τριμελούς ηγετικής ομάδας με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Νικόλαο Μακαρέζο που πρωτοστάτησε στην εκδήλωση του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Ήταν το δεύτερο σημαντικότερο στέλεχος της Χούντας μετά τον Παπαδόπουλο. Τον Απρίλιο του 1967, μετά την εκδήλωση πραξικοπήματος ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών, μέχρι το 1971, οπότε και ανέλαβε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ως το 1973. Το 1971 με δική του διαταγή έγινε η μεταφορά της πρωτεύουσας της Κρήτης από τα Χανιά στο Ηράκλειο, αν και αργότερα κατηγόρησε τους κατοίκους του Ηρακλείου για αχαριστία επειδή υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ.
Στο επιχειρησιακό κομμάτι του πραξικοπήματος, ο ρόλος του Παττακού ήταν μακράν ο σπουδαιότερος, καθώς, ως διοικητής του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, ήλεγχε τις μονάδες των Τεθωρακισμένων που ήταν απαραίτητες για την κατάληψη της Αττικής. Είχε διοριστεί σ” αυτή τη θέση το 1966 ως έμπιστος «εθνικόφρων» από την κυβέρνηση των Αποστατών που φοβόταν τη άνοδο της δημοτικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου και ήθελε να ελέγχει τις στρατιωτικές δυνάμεις μέσα και γύρω από την Αθήνα «διά παν ενδεχόμενον».
Μετά την πτώση της χούντας Ιωαννίδη, συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1974 και μεταφέρθηκε στην Κέα, ενώ στις 20 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε. Στη δίκη που ακολούθησε το Πενταμελές Εφετείο υπό την προεδρία του Γιάννη Ντεγιάννη τον έκρινε ένοχο στάσης και εσχάτης προδοσίας και τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη από την πολιτική εξουσία. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 αποφυλακίστηκε «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να δίνει το παρόν ανά 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του και ανά 5 μήνες στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Παρέμεινε αμετανόητος και ισχυριζόταν ότι η Χούντα έσωσε την Ελλάδα από σχεδιαζόμενη σοσιαλιστική δικτατορία του Ανδρέα Παπανδρέου που θα έβαζε την Ελλάδα στο Ανατολικό Μπλοκ. Επίσης έλεγε ότι η κυβέρνηση τους έβαλε ηλεκτρικό ρεύμα και νερό σε πολλά σπίτια, ότι έκαναν πολλά δημόσια έργα κλπ. Αρνήθηκε κατ” επανάληψη ότι έγιναν βασανισμοί πολιτικών κρατουμένων επί χούντας, με εξαίρεση τον Παναγούλη και τον Μουστακλή οι οποίοι κατά την γνώμη του Παττακού: «Τα ήθελαν και τα έπαθαν».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια