Ελληνική διπλωματία (και) με μαντινάδες

Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου

Τελικά κάποιοι δεν βάζουν μυαλό. Τις μέρες που η Τουρκία έχει γίνει ο μόνιμος εισβολέας στην περιοχή καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου, την ώρα που απειλεί πάλι τους Κούρδους, τις εβδομάδες που ετοιμάζει με το νέου τύπου Σχέδιο Ανάν να αλώσει και την υπόλοιπη Κύπρο νομιμοποιώντας την εισβολή του 1974, εδώ στη χώρα μας πιστεύουμε ότι η εξωτερική πολιτική μπορεί να γίνεται με ζεϊμπέκικα, πεντοζάλη και μαντινάδες.

Η χώρα μας, για άλλη μία φορά, βλέποντας ότι οι σύμμαχοι (από τις ΗΠΑ έως τη Ρωσία) μάς άδειασαν, τρέχει να υποβάλει τα σέβη της στον σουλτάνο με δηλώσεις του τύπου: «Εμείς πιστεύουμε ότι ο φίλος λαός της Τουρκίας ανήκει στην Ευρώπη»! Αλήθεια, το πιστεύει ο Κοτζιάς όταν το λέει ή παραμυθιάζεται και μας παραμυθιάζει με τη σειρά του; Ποια θέση έχει η Τουρκία στην Ευρώπη, όταν καταπατά κάθε έννοια δημοκρατίας, όταν κατέχει χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όταν συνεχίζει τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, όταν δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων, όταν μήνες τώρα πρωτοστατεί στο εμπόριο ψυχών στο Αιγαίο, όταν, όταν...

Πραγματικά είναι να απορείς πώς διοργανώθηκε αυτή η φιέστα στο Οροπέδιο Λασιθίου και δεν σηκώθηκαν και τα βουνά να τους πλακώσουν. Δυστυχώς ο κ. Κοτζιάς ακολουθεί την πεπατημένη του Γιώργου Παπανδρέου στην εξωτερική πολιτική και μας οδηγεί σε απανωτές ήττες. Το μήνυμα που στέλνει στην Αγκυρα είναι λάθος και ευχόμαστε να μην το πληρώσουμε όταν ανακοινωθεί το τελικό σχέδιο για την επίλυση του Κυπριακού. Θα μου πείτε, τι θα μπορούσε να κάνει ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, όταν μας άδειασαν μεγαλοπρεπώς τόσο ο Πούτιν όσο και ο Ομπάμα και ο Νετανιάχου; Ειλικρινά δεν γνωρίζω να σας απαντήσω. Αλλά σίγουρα το να γίνουμε... ουρά του Ερντογάν και της παρέας του δεν είναι το καλύτερο μήνυμα που στέλνουμε στους απέναντι.

Οι Τούρκοι δυστυχώς... παρεξηγούν τις προθέσεις μας και τώρα που θεωρούν ότι έχουν πάλι το πάνω χέρι στην περιοχή αποθρασύνονται ακόμη περισσότερο. Και στην οικονομία κάποιες απώλειες μπορεί κάποτε να αποκατασταθούν, όμως δυστυχώς οι εθνικές απώλειες, όπως έχει αποδείξει η ιστορία των σχέσεών μας με την Τουρκία, δεν αναπληρώνονται. Διότι μπορεί εγώ Χριστό και εσύ Αλλάχ, αλλά μόνο εμείς έχουμε τα αχ και βαχ...

Γι' αυτό και πιστεύουμε ότι ήταν λάθος και ο χρόνος και ο τρόπος της συνάντησης Τσαβούσογλου - Κοτζιά στην Κρήτη. Μια συνάντηση που εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών διέψευδε μάλιστα. Αλλά τι σου φταίνε οι εκπρόσωποι, έρημοι και απρόσωποι, που λέει και ο Νιόνιος.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια