Όπως όλοι οι προκάτοχοί του, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, έτσι και ο κ. Φίλης είναι αιχμάλωτος του συνδρόμου που είχαν όλοι οι υπουργοί Παιδείας. Θεωρούν εαυτούς ικανούς να γράψουν... Ιστορία. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς κάθε φιλοδοξία είναι θεμιτή!
Ωστόσο, όταν το μέσο που χρησιμοποιείται για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η Παιδεία, τότε η κατάσταση αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη!
Η Ελλάδα έκανε τις τελευταίες δεκαετίες τις περισσότερες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Είναι δε εντυπωσιακό ότι ακόμη και μέσα στον χρόνο της θητείας της ίδιας κυβέρνησης υπήρξαν υπουργοί που ανέτρεψαν τις αλλαγές που έκαναν οι προκάτοχοί τους. Ο στόχος όλων ήταν προφανώς να βάλουν τη σφραγίδα τους στην Εκπαίδευση. Τι πέτυχαν οι περισσότεροι εξ αυτών; Να δημιουργήσουν ένα απόλυτο αλαλούμ που έβλαψε κυρίως την Εκπαίδευση και φυσικά τους ίδιους τους μαθητές και τους φοιτητές.
Προφανώς κάτι αντίστοιχο κάνει τώρα και ο νυν υπουργός Παιδείας. Χωρίς να έχει εξασφαλίσει μια μίνιμουμ συναίνεση, χωρίς ουσιαστικό διάλογο προωθεί αλλαγές στις περισσότερες βαθμίδες της Εκπαίδευσης αιφνιδιάζοντας γονείς και εκπαιδευτικούς και καθιστώντας παράλληλα την Παιδεία κεντρικό θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι δε βέβαιον ότι όποιες αλλαγές κι αν κάνει τώρα, η επομένη κυβέρνηση θα τις καταργήσει, προαναγγέλλοντας -με τη σειρά της- μια νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αρα οι όποιες αλλαγές Φίλη θα έχουν ζωή το πολύ τρία χρόνια. Κατά συνέπεια ένας μαθητής του Δημοτικού θα υποστεί δύο φορές μέχρι να φτάσει στην Α' Γυμνασίου τις... μεταρρυθμίσεις των πολιτικών!
Δυστυχώς και «η πρώτη φορά Αριστερά», αν και διατράνωνε ότι εκπροσωπεί το καινούργιο, ακολούθησε την πεπατημένη. Αλλαγές, απλά και μόνο για να γίνουν. Ακόμη μία ευκαιρία χάνεται στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια