Για ακόμη μια φορά η οικονομία βρίσκεται στο επίκεντρο αντιπαράθεσης που ξεφεύγει από τα όρια της σοβαρότητας, και δυστυχώς πρόκειται για μια διαμάχη που κάνει κακό στη χώρα.
Είναι αστείο, αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνο, να αντιπαρατίθενται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση για τα στοιχεία του προϋπολογισμού. Από τη μια, μέσω του οικονομικού επιτελείου, προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη (και τον εαυτό της) ότι η οικονομία πάει καλά, ότι οι στόχοι επιτυγχάνονται, ότι κτίζεται ένα αριστερό, αυτή τη φορά, success story με πρωτοφανή πρωτογενή πλεονάσματα κι ότι τα έσοδα τελικά θα κλείσουν ικανοποιητικά.
Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να κάνει ό,τι κάνουν τα κόμματα που φεύγουν από τις καρέκλες της εξουσίας και γίνονται αξιωματική αντιπολίτευση. Καταστροφολογεί, προβλέπει δεινά και κυρίως μοιάζει να επιχαίρει γιατί η οικονομία μπορεί να οδηγείται σε νέα αδιέξοδα.
Μάλιστα ασκεί σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση γιατί υπερφορολογεί τους πολίτες, γιατί δεν κόβει δημόσιες δαπάνες, γιατί δεν κάνει το ένα ή το άλλο. Ξεχνώντας βεβαίως ότι και η ΝΔ ως κυβέρνηση εφάρμοζε ένα παρόμοιο πάνω - κάτω πρόγραμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση την κατηγορούσε γι’ αυτό.
Είναι προφανώς το? σύνδρομο της ασθενούς μνήμης όταν εναλλάσσονται τα κόμματα στην εξουσία. Μια άγονη, στείρα αντιπολιτευτική διάθεση και ταυτόχρονα μια κυβερνητική αλαζονεία που κάνουν κακό στη χώρα και δεν την αφήνουν να προχωρήσει.
Υπάρχουν άραγε περιθώρια για την οικονομία στην κατάσταση που βρίσκεται να αντιμετωπίζεται ως πεδίο μονομαχίας των κομμάτων εξουσίας; Και πώς θα επιστρέψει άραγε η εμπιστοσύνη στους πολίτες, οι καταθέσεις στις τράπεζες και θα αυξηθεί η κατανάλωση στην αγορά όταν στήνεται καθημερινά «καυγάς» χωρίς ουσία;
Με τη συνεχή καταστροφολογία της αντιπολίτευσης και τη δημιουργία μιας πλασματικής εικόνας για την οικονομία από την πλευρά της κυβέρνησης κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος. Αφενός απαξιώνεται το πολιτικό σύστημα αφού κυριαρχεί η λογική «όλοι ίδιοι είναι» και αφετέρου γίνεται μέγιστη ζημιά στη χώρα διότι μένει στάσιμη και δεν μπορεί να εξέλθει από τον φαύλο κύκλο της στασιμοχρεοκοπίας.
Μια μίνιμουμ εθνική συνεννόηση των κομμάτων για τα βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού και για τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν θα ήταν μια καλή αρχή. Αυτό όμως προϋποθέτει ειλικρινή διάθεση από την πλευρά της κυβέρνησης και πνεύμα συνεργασίας από τη ΝΔ.
Ούτε ο κ. Τσίπρας έχει όφελος να παραδώσει μια κατεστραμμένη οικονομία αλλά ούτε και ο κ. Μητσοτάκης να παραλάβει καμένη γη. Αυτά που προέχουν είναι η τήρηση των συμφωνιών με τους δανειστές, η χρηστή και ορθή διαχείριση της καθημερινότητας ώστε να αρθούν οι κοινωνικές αδικίες και μια πιο «καθαρή» πολιτική κατεύθυνση για το πού πρέπει να πάει η χώρα τα επόμενα χρόνια, ποιο πρέπει να είναι το εθνικό κι όχι το κομματικό «αφήγημα».
Ενόψει του κρίσιμου φθινοπώρου καλό είναι να λάβουν υπόψη τους τα κόμματα όλα αυτά, προτού οδηγηθούν σε ανούσιες αλλά τόσο ολέθριες συγκρούσεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια