Τα μέτωπα στην Ευρώπη είναι πολλά, αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι π.χ. οι επιπτώσεις της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. ή κατά πόσο οι ιταλικές τράπεζες θα προκαλέσουν ντόμινο εξελίξεων σε όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Και, βεβαίως, η Ελλάδα δέχεται ήδη έντονες πιέσεις από τους Θεσμούς για την πιστή τήρηση του προγράμματος, για επώδυνες αλλαγές στα εργασιακά, χωρίς μάλιστα να έχει ανοίξει ουδεμία συζήτηση για την απομείωση του χρέους, που μάλλον μετατίθεται για μετά τις γερμανικές εκλογές.
Ασφαλώς σε ένα νεφελώδες ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό τοπίο, η «εύθραυστη» Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο. Δεν είναι μόνον οι πολιτικές επιπτώσεις από τις εξελίξεις στην Τουρκία και σε συνδυασμό με την απέλαση ή όχι των οκτώ πραξικοπηματιών. Ούτε μια ενδεχόμενη κλιμάκωση της έντασης με την κυβέρνηση Ερντογάν, η οποία σκληραίνει τη στάση της κι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές που πρεσβεύει η ευρωπαϊκή κουλτούρα.
Είναι και το ζήτημα του προσφυγικού που ενδεχομένως να ανοίξει ξανά τις επόμενες ημέρες, αφού αναμένεται νέο κύμα μεταναστών από τα ανατολικά. Ακόμη και Τούρκων που δεν θα θελήσουν να μείνουν στη χώρα τους, καθώς πιστεύουν ότι κινδυνεύουν.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δείξει ψυχραιμία και νηφαλιότητα στη λήψη των αποφάσεων. Και πρέπει να αναζητήσει συμμάχους στην Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τις τουρκικές πιέσεις. Από την άλλη, οφείλει να βρει το σωστό μείγμα συνεννόησης με τους δανειστές για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν. Σε καμιά περίπτωση, πάντως, δεν πρέπει να διαταραχθούν οι σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους, αντιθέτως πρέπει η Αθήνα να επιδιώξει την εμπλοκή τους στο «τουρκικό πρόβλημα».
Η ελληνική οικονομία και γενικότερα το πολιτικό σύστημα δεν αντέχουν επικίνδυνες αναταράξεις και λανθασμένους χειρισμούς.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια