Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Illinois (Urbana-Champaign) διεξήγαγαν μια σύγκριση 15 παιδιών ηλικίας μεταξύ οκτώ και δέκα ετών που είχαν υποστεί διάσειση σε αθλήματα δύο χρόνια πριν από τη μελέτη, με 15 παιδιά της ίδιας ηλικίας χωρίς διάσειση. Εξέτασαν τη μνήμη, την προσοχή και τον έλεγχο των παρορμήσεων των συμμετεχόντων και ανέλυσαν ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο καθώς τα παιδιά εκτελούσαν συγκεκριμένες εργασίες.
Τα παιδιά με ιστορικό διάσεισης είχαν χειρότερες επιδόσεις στα τεστ λειτουργικής μνήμης, προσοχής και ελέγχου των παρορμήσεων, σε σύγκριση με τα παιδιά στην ομάδα ελέγχου. Η διαφορά στην απόδοση καταδείχθηκε επίσης στα σήματα του εγκεφάλου. Όσο νωρίτερα συνέβη ο τραυματισμός, τόσο μεγαλύτερη ήταν η βλάβη.
«Αυτά τα δεδομένα είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα προς την κατανόηση μόνιμων αλλαγών στη λειτουργία του εγκεφάλου και τη γνωστική λειτουργία που εμφανίζονται μετά από μια διάσειση στην παιδική ηλικία», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Charles Hillman. Επομένως, είπε, είναι αναγκαίο να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε την υγεία του εγκεφάλου και τη γνωστική υγεία μετά από ένα τραυματισμό στο κεφάλι, ώστε να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη καλή λειτουργία του εγκεφάλου.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια