Πολλά τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κανείς από την μέχρι στιγμής εξέλιξη της κλιμάκωσης της κρίσης στις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας με την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους στα συριακά σύνορα τόσο για τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής όσο και για τις ελληνικές θέσεις και συμφέροντα στην περιοχή.
Συμπέρασμα πρώτο: Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους ήταν μια προμελετημένη ενέργεια από πλευράς Τουρκίας (προφανώς με τις αμερικανικές ευλογίες) με στόχο να ανακόψει την προέλαση των δυνάμεων που στηρίζουν τον πρόεδρο Ασαντ στο συριακό έδαφος οι οποίες λίγο απείχαν από την κατάληψη της Ράκα, πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους. Από δυτικής πλευράς ο στόχος ήταν κυρίως η αποστασιοποίηση της Γαλλίας από την Ρωσία. Οι εκφράσεις «αδελφοσύνης» που ακούγονταν από το Παρίσι προς τη Μόσχα σχετικά με τον πόλεμο κατά των Ισλαμιστών ανησύχησαν δεόντως την Ουάσιγκτον. Με την επίκληση από Τουρκίας της συμμαχικής νατοϊκής αλληλεγγύης κατά της Ρωσίας ο κίνδυνος γαλλο-ρωσικής ταύτισης απομακρύνθηκε όπως έδειξαν οι δηλώσεις του προέδρου Ολάντ μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ομπάμα.
Συμπέρασμα Δεύτερο: Η ρωσική αντίδραση θα είναι δραματική αλλά δεν θα οδηγήσει σε πλήρη ρήξη και σε γενικευμένο πόλεμο – τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Οι σχετικές παρατηρήσεις ήταν πολύ πρόωρες. Η Ρωσία θα πλήξει με κάθε τρόπο τους τούρκους μισθοφόρους και λοιπούς πράκτορες στο συριακό έδαφος. Και πιθανότατα θα δώσει το πράσινο φώς στους Κούρδους συμμάχους της εντός και εκτός τουρκικού εδάφους να προχωρήσουν σε αντιπερισπασμούς αλλά και σε περαιτέρω βήματα κρατικής ολοκλήρωσης (κάτι που σαφώς αποτελεί στόχο και του Ισραήλ αλλά και της Δύσης – πλήν όμως η σχετική διαπραγμάτευση με τη Ρωσία και το Ιράν δεν έχει ολοκληρωθεί). Αλλά και από τη πλευρά της Δύσης, παρά τις εξάρσεις υποστήριξης της Τουρκίας, η συνολική στάση ήταν να παρουσιαστεί το πρόβλημα ως «διμερής» ρωσο-τουρκική διένεξη παρά ως κρίση στις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας, έτσι ώστε να επέλθει αποκλιμάκωση.
Συμπέρασμα Τρίτο: Το πιθανότερο είναι ότι στο τέλος ηττημένη θα βγεί η Τουρκία. Ο «Σουλτάνος» Ερντογάν και ο «βεζύρης» Νταβούτογλου έχουν ήδη ηττηθεί καθώς ο ορκισμένος αντίπαλός τους Μπασάρ Αλ Ασαντ παραμένει αγκιστρωμένος στην εξουσία και αποκλείεται να απομακρυνθεί στο προβλεπτό μέλλον – και μάλιστα με την Δύση να το αποδέχεται «εκούσα άκουσα» λόγω της συντριπτικής ισχύος στο συριακό (αλλά και στο ιρακινό) έδαφος της συμμαχίας Ρωσίας-Ιράν. Τούτο συμβαίνει σε ένα γενικευμένο αντι-τουρκικό περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή όπου οι δύο «φωστήρες» της τουρκικής ηγεσίας έχουν καταφέρει να έχουν κυρίως εχθρούς… Απομένει το επόμενο και ολοκληρωτικό χτύπημα στα τουρκικά συμφέροντα που δεν είναι άλλο από την τελική δημιουργία του κουρδικού κράτους. Κάθε μέρα που περνά φέρνει το γεγονός αυτό όλο και εγγύτερα.
Συμπέρασμα Τέταρτο: Οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας είναι πολύ στενές στον ενεργειακό τομέα καθώς μόνο η Γερμανία ξεπερνά την Τουρκία σε εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Και οι ρώσοι τουρίστες στην Τουρκία αποτελούν το 13% του τουρκικού τουρισμού. Αλλά οι οικονομικοί υπολογισμοί καθόλου δεν θα αποτρέψουν ένα ηγέτη του ύψους του Βλαντιμίρ Πούτιν να τιμωρήσει παραδειγματικά την τουρκική αλαζονεία. Ο Πούτιν (όπως και όλοι) γνωρίζει άριστα ότι Ρωσία και Τουρκία είναι αιώνιοι γεωπολιτικοί αντίπαλοι και δεν θα υπολογίσει τίποτα μπροστά στην προστασία ζωτικών ρωσικών συμφερόντων.
Συμπέρασμα Πέμπτο: Η Ελλάδα είναι σαφώς κερδισμένη και μόνο από το γεγονός της ανοιχτής σύγκρουσης Ρωσίας-Τουρκίας. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι οποιαδήποτε σκέψη επέκτασης της Τουρκίας προς Δυσμάς είτε στη Θράκη είτε στο Αιγαίο προσκρούει στον κυματοθραύστη των ζωτικών ρωσικών συμφερόντων. Δεν είναι καθόλου τυχαίες ούτε οι διαχρονικές χειροπιαστές ρωσικές προτάσεις αγωγών με απόληξη την Αλεξανδρούπολη ούτε και οι συμβολικές παρελάσεις ρωσικών αγημάτων στην ίδια πόλη. Αλλά το γεγονός αυτό δεν αποτελεί από μόνο του ικανή αποτρεπτική συνθήκη εάν η ελληνική ηγεσία δεν είναι σε θέση να υπερασπίσει εμπράκτως τα εθνικά της συμφέροντα ελισσόμενη κατάλληλα και εκμεταλλευόμενη τις ευκαιρίες. Πολύ καλή η τηλεφωνική επικοινωνία Κοτζιά – Λαβρόφ με την υπενθύμιση των 1.500 τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου, που έδωσε στον ρώσο υπ.Εξωτερικών την ευκαιρία να «ξεβρακώσει» την υποκριτική τουρκική ηγεσία.
Αλλά γιατί σταματήσαμε εκεί; Δεν ακούσαμε τον Πρόεδρο Ομπάμα να δηλώνει ότι «η Τουρκία έχει δικαίωμα να υπερασπίζει τον εναέριο χώρο της»; Γιατί δεν βγήκε σύσσωμη η ελληνική ηγεσία (υπουργός Εξωτερικών, πρωθυπουργός αλλά ακόμα και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να «καλωσορίσουν» την δήλωση Ομπάμα; Αλλά και να προχωρήσουν ακόμα ένα βήμα παραπέρα στα αυτονόητα; Ποια είναι τα αυτονόητα; Μα ασφαλώς όταν θα συγκληθεί η όποια σύνοδος του ΝΑΤΟ που έχει ζητήσει η Τουρκία για το θέμα του ρωσικού αεροσκάφους που δήθεν «παραβίασε» τον εναέριο χώρο της για ολόκληρα 17 δευτερόλεπτα(!!), να καταθέσει επίσημη δήλωση η ελληνική πλευρά ότι στο άμεσο μέλλον οποιαδήποτε τουρκική παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου θα οδηγεί σε άμεση κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους εάν ο πιλότος του δεν ανταποκριθεί στην πρώτη προειδοποίηση για απομάκρυνση… Η Ελλάδα διαθέτει την ισχύ να υπερασπίσει τα απαράγραπτα δικαιώματά της εμπράκτως και της παρουσιάζεται τώρα μια μοναδική ευκαιρία να το κάνει ξεκινώντας από τα πιο επίσημα βήματα.
Είναι επίσης μια αξιοσημείωτη ευκαιρία να ξεφύγει από τη στημένη από τους μονίμως τουρκόφιλους του Βερολίνου τριμερή συνάντηση Γερμανίας-Τουρκία-Ελλάδας που με πρόσχημα το προσφυγικό θέλει να προχωρήσει σε μοιρασιά του Αιγαίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η μόνη ελληνική απάντηση στο θέμα θα πρέπει να είναι η πρόταση αποστολής ελληνικών και ευρωπαϊκών αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων στα τουρκικά παράλια – γιατί ακριβώς εκεί είναι η ρίζα του προβλήματος που έχει όνομα και διεύθυνση και λέγεται «λαθρέμποροι ψυχών». Αυτοί είναι γνωστοί πράκτορες του τουρκικού κράτους και εφόσον δεν συλλαμβάνονται από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας θα πρέπει να συλληφθούν από τις ελληνικές (και γιατί όχι;) ευρωπαϊκές δυνάμεις επί τουρκικού εδάφους.
Τέλος είναι φανερό τόσο στην περίπτωση του Αιγαίου όσο και στην προωθούμενη από τον αγγλοαμερικανικό παράγοντα εσπευσμένη λύση του Κυπριακού ότι η Δύση επιδιώκει να προετοιμάσει για την Τουρκία ανταλλάγματα σε βάρος του Ελληνισμού για την επικείμενη απώλεια τουρκικών εδαφών από την ίδρυση του κουρδικού κράτους. Η απάντηση στην επικείμενη επίσκεψη του Τζόν Κέρι στην Αθήνα – που θα έχει ως βασικό της θέμα το Κυπριακό – θα πρέπει να είναι ορθή- κοφτή: Ο Ελληνισμός δεν κάνει εκπτώσεις σε ζητήματα κυριαρχίας και είναι σε θέση να την προασπίσει έστω και σε αυτή τη δεινή οικονομική θέση. Εάν οι σύμμαχοι υπερασπίζονται τον εναέριο χώρο της Τουρκίας αλλά αδιαφορούν για τον ελληνικό τότε δεν είναι σύμμαχοι και θα πρέπει να καταγγελθούν δημόσια με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Και θα αναζητηθούν συμπράξεις με όσες δυνάμεις ταυτίζονται με τα ελληνικά συμφέροντα. Αυτές οι δυνάμεις είναι στην παρούσα φάση το Ισραήλ, η Αίγυπτος και ασφαλώς και η Ρωσία.
Νέα Υόρκη, 25 Νοεμβρίου 2015
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια