Ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε μια καθαρή νίκη εκ νέου στις πρόωρες εκλογές και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κατάφεραν και πάλι να εισέλθουν στη νέα βουλή. Η ιστορία θα συνεχιστεί από εκεί που σταμάτησε παρόλο που η κυβέρνηση συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θα είναι περισσότερο αποδυναμωμένη (155 έδρες, έναντι 162 από τις εκλογές του Ιανουαρίου).
Φυσικά, κάτω από αυτές τις συνθήκες και με ισχνή πλειοψηφία, κανείς δεν ξέρει αν αυτή η κυβέρνηση καταφέρει να ολοκληρώσει τη θητεία της κανονικά, ή, αν οι Έλληνες θα πρέπει και πάλι να προσέλθουν στις κάλπες, ας πούμε σε έναν χρόνο από τώρα.
Οι διαδικασίες 'εξπρές' με τις οποίες έγιναν οι εκλογές, είναι ένα ακόμα γεγονός που αποδεικνύει ότι οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών ήθελαν να τελειώνουν μια και καλή με το 'επικίνδυνο' γι'αυτούς ριζοσπαστικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ και να αφήσουν το μετριοπαθές και ευκολότερα 'διαχειρίσιμο', ο πυρήνας του οποίου άλλωστε ήταν αυτός που επηρέαζε από την αρχή τις ενέργειες και τις όποιες αποφάσεις Τσίπρα, ειδικά όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Βέβαια, αυτοί που έπρεπε κανονικά να φύγουν είναι οι 'μεταλλαγμένοι' που ρέπουν προς την σοσιαλδημοκρατία και όχι οι ριζοσπάστες που έφτιαξαν τη Λαϊκή Ενότητα και έμειναν από την αρχή πιστοί στις ιδιότητες 'Αριστερά' και 'Ριζοσπαστική', που εξέφραζε κάποτε ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξαν να ενταχθούν στη ΛΑΕ, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Κώστας Λαπαβίτσας, αποτέλεσαν από την αρχή κόκκινο πανί για το συστημικό κατεστημένο.
Ειδικά, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έπαιξε κεντρικό ρόλο στη σύσταση της επιτροπής αλήθειας για το χρέος, η οποία με την συμμετοχή εμπειρογνωμόνων διεθνούς κύρους έβγαλε τα πρώτα πορίσματα που δείχνουν ότι το χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο. Δεν είναι τυχαίο ότι από την αρχή μπήκε στο στόχαστρο των μίντια, καθώς επιχείρησε και την ουσιαστική έρευνα σκανδάλων, όπως το σκάνδαλο Siemens.
Η ολοκλήρωση του έργου μιας τέτοιας επιτροπής θα αποτελούσε πραγματικό εφιάλτη για τον άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου, καθώς θα άνοιγε το δρόμο και σε άλλες προβληματικές οικονομίες της ευρωζώνης να προχωρήσουν σε ανάλογες διαδικασίες ελέγχου του δημοσίου χρέους. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο για την διατήρηση, ενίσχυση και επέκταση των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων μέτρων, που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Χρηματοπιστωτική Δικτατορία (ΕΧΔ) στο όνομα δήθεν της δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Έτσι, οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών έχουν διπλό λόγο να πανηγυρίζουν. Δεν κατάφεραν μόνο να ξεφορτωθούν τον Βαρουφάκη, όπως πρόσφατα ομολόγησε κυνικά και ο ίδιος ο Ματέο Ρέντσι και να διασπάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατάφεραν επίσης να ξεφορτωθούν μια και καλή τους 'επικίνδυνους' ριζοσπάστες, καθώς η ΛΑΕ δεν κατάφερε καν να εισέλθει στη νέα βουλή, σε αντίθεση με το νέο ανάχωμα Λεβέντη που το σύστημα επανέφερε στο προσκήνιο την τελευταία στιγμή.
Ένας κρίσιμος παράγοντας που συνέβαλε στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος των εκλογών, ήταν το πολύ μεγάλο ποσοστό αποχής που δείχνει και την μεγάλη απογοήτευση της Ελληνικής κοινωνίας και κυρίως των νέων. Η Λαϊκή Ενότητα διαμορφώθηκε πολύ γρήγορα και κάτω από συνθήκες πίεσης. Δεν είχε το χρόνο να πείσει για το πρόγραμμά της και το plan Β του εθνικού νομίσματος και να δώσει εναλλακτική στους δίκαια απογοητευμένους ψηφοφόρους.
Παρόλα αυτά, η ΕΧΔ δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, όπως έδειξε και η απαράδεκτη παρέμβαση Σουλτς. Και αυτό επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αναγκασμένος να συνεργαστεί με νεοφιλελεύθερα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, ή, ακόμα και η Ένωση Κεντρώων για να σχηματίσει κυβέρνηση. Ωστόσο, τόσο ο Τσίπρας, όσο και ο Καμμένος, υπονόησαν ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να συμμετέχει στην κυβέρνηση υπό προϋποθέσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση τα πράγματα θα εξελίσσονταν σχεδόν όπως τα είχαν σχεδιάσει εξαρχής το Βερολίνο και οι γραφειοφασίστες.
Αλλά ακόμα και χωρίς αυτό το ενδεχόμενο, ο άξονας Βρυξελλών-Βερολίνου θα σπεύσει να θεωρήσει δεδομένο ότι οι Έλληνες αποδέχθηκαν το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο και θα ασκήσουν ασφυκτικές πιέσεις στην κυβέρνηση να εφαρμόσει κάθε λεπτομέρεια του Ελληνικού πειράματος, όπως περιγράφηκε ήδη στο σενάριο 1. Θα είναι σχεδόν αδύνατο ο Τσίπρας να εφαρμόσει παράλληλο πρόγραμμα κάτω από την ασφυκτική επιτήρηση των δανειστών.
Με αυτό τον τρόπο, θα επιχειρηθεί και η απόρριψη του συντριπτικού 'ΟΧΙ' του δημοψηφίσματος. Αλλά οι μαριονέτες της ΕΧΔ θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το 'ΟΧΙ' έχει καταγραφεί ιστορικά και δεν αλλάζει, ότι και να κάνουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα παίξει σημαντικό ρόλο στο μέλλον προκειμένου η Ευρώπη να αλλάξει πορεία προς την πραγματική Δημοκρατία.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια